In de "Prat op" van december 09 staat deze foto ook, met de vraag om meer informatie over de molen en haar bewoners. Het meisje op de foto is mij onbekend.
Hier wat meer informatie over korenmolen Luctor et Emergo te Rijkevoort
Geschiedenis
In 1872 trouwt bakker Herman Verbruggen, geboren in 1837, met Wilhelmina Wijnen in Rijkevoort. Hij ging wonen in het huis rechts naast de kerk, de voorganger van het huidige pand op Kapelstraat 18-20. Het echtpaar kreeg 7 kinderen waarvan er 4 sterven kort na de geboorte. Wilhelmina sterft in het kraambed in 1881. Later trouwde Herman met Eleonora Janssen. In 1887 werd Willem geboren. In 1899 liet Herman, door zijn neef, die ook Herman heette, in Rijkevoort een petroleummotormaalderij bouwen, die later tevens als houtzagerij in gebruik was en ook als repetitielokaal van de fanfare (ca. 1908). De motormaalderij stond haaks voor de een paar jaar later te bouwen molen evenwijdig aan de Kapelstraat. Op 19 januari 1901 vraagt bakker Herman toestemming voor de bouw van een windmolen in Rijkevoort. De vergunning werd op 2 maart 1901 verleend door de in Rijkevoort woonachtige burgemeester van de toenmalige gemeente Beugen en Rijkevoort, Jilis Verheijen.Toen de molen werd gebouwd was bakker Herman 64 jaar. Molen “Luctor et Emergo”is vrij laat gebouwd. In die tijd werden er veel molens afgebroken en vervangen door maalderijen die werkten op verbrandingsmotoren, in Rijkevoort gebeurde precies het tegenovergestelde wat op zijn minst merkwaardig genoemd kan worden. Doordat er zo veel molens werden afgebroken was er een groot aanbod van gebruikte molenonderdelen, zo is de Rijkevoortse molen waarschijnlijk opgebouwd met de restanten van een achtkantige houtzaagmolen uit de buurt van Rotterdam. De molen is oorspronkelijk met 3 koppels maalstenen ingericht. Dit betekende niet dat er vaak met drie stenen tegelijk werd gemalen maar dat op elke steen een ander product werd gemalen. Bakker Herman overleed in 1907 op 70 jarige leeftijd, zijn vrouw Eleonora overleed 2 maanden later op 62 jarige leeftijd. Volgens het testament kregen de drie kinderen uit het eerste huwelijk het woonhuis met beugelbaan en grond te waarde van fl. 4375. Willem erfde een huis met korenmolen ter waarde van fl 8000. Antoon nam het woonhuis met café over, Jan de bakkerij en Mina de winkel. Antoon trouwde in 1909 met Eleonora Cornelesen. Er bleven 4 kinderen in leven, de oudste Wilhelmina, verongelukte als 6 jarige in 1916 op de molen. Antoon en Eleonora stierven vrij jong, Antoon in 1924 en Eleonora al in 1922. Het ouderlijk huis van Antoon, winkel, café en bakkerij wordt in 1914 door hem verbouwd. Later erven zijn kinderen het als de Erven A. Verbruggen, zoals later op het pand werd aangebracht, nu is dit een museumwinkel in beheer van heemkundevereniging "Rieckevorts Heem'. Het huis links van de molen, Kapelstraat 29, later postkantoor, werd in 1908 gebouwd door de dochter van bakker Herman, Mina die trouwde met het latere hoofd der school W.Geurts. Jan en zijn zus Mina bleven kinderloos. In 1912 liet Willem het rechts naast de molen gelegen muldershuis bouwen voor fl.10.000. Willem was toen 25 jaar en trouwde met Wilhelmina v. Eldonk. De molen, het muldershuis en de winkel zijn nu rijksmonumenten. De molen staat noordwestelijk van de kerk aan een driehoekig pleintje met rondom markante bebouwing. Op dit plein stond tussen 1913 en 1962 de lagere school geflankeerd door iepen, en later, lindebomen. De molen had op de noord-zuid as twee tegenover elkaar gelegen grote inrijpoorten. Het maaiveld lag vroeger bijna een meter lager. Tussen twee restauraties door, van 1942 tot 1973, was de molen voorzien van, Van Bussel stroomlijnneuzen. In de laatste oorlogsjaren werd de molen als observatiepost door de geallieerden gebruikt. Soldaten hebben hun namen geschreven op de witte velden van de als Brabantse vlag beschilderde koningsspil en op het dakbeschot in de kap. De namen in de kap zijn bij een restauratie verloren gegaan .Willem plaatste begin 50-er jaren zijn molen in een maatschap samen met zijn zonen Jan en Marcel. Toen Marcel in 1956, als 32 jarige, trouwde, verhuisde Willem naar zijn huis bij zijn kolenhandel in St-Anthonis. Marcel betrok het ouderlijk huis, rond 1960 werd Jan uitgekocht. Marcel wilde het bedrijf uitbreiden met een nieuwe loods. Deze moest van de gemeente achter het huis gebouwd worden. Dat stuitte op bezwaren bij Marcel die dreigde de molen af te breken en de stenen te gebruiken voor zijn nieuwe loods. De burgemeester van Wanroij zwichtte en er kwam een schuur tegen de molen te staan. Er werd een laadperron voor de schuur en de molen gemaakt en de vloer van de molen werd verhoogd. In de noordkant kwam de huidige toegang. Voor de zware machines in de loods werd er een trafohuisje bijna tegen de molen aan gebouwd. De oude petroleummaalderij werd afgebroken. Het bruikbaar materiaal werd verwerkt in de loods en de molen. Dit viel samen met de sloop van de oude school aan het pleintje. Na de restauratie van 1973, uitgevoerd door Huub Beijk voor fl.65.000 draaide de molen nog af en toe. De begane grond werd later gebruikt als bar en recreatieruimte voor de familie Verbruggen. Begin tachtiger jaren heeft men geprobeerd met de molen elektriciteit op te wekken. Marcel overleed in 1983. Een maand voor zijn overlijden slaagde men er in om een straalkacheltje en een paar lampjes op de windkracht van de molen te laten branden. Zijn vrouw verkocht de molen in 1987 aan de gemeente Wanroij. Sinds ’83 zijn er vrijwilligers op de molen werkzaam. De molen was in een zodanige slechte staat dat men pas vanaf 1990, na restauraties door H. Beijk, weer regelmatig op de molen ging draaien. Van 1987 tot eind 2005 draaide Robbert Verkerk op de molen. Sinds 2006 draaien Mari Goossens en Paul Verheijen op de “Luctor et Emergo”. Het blijft belangrijk regelmatig onderhoud en op tijd restauraties aan de molen uit voeren. De gemeente Boxmeer als eigenaresse doet dit samen met molenmaker Beijk. U ziet het, de molen doet haar naam Luctor et Emergo eer aan, ze worstelt maar komt altijd weer boven.