Reacties (15)

Jos van der Wal zei op 21 april 2020 om 08:16

Nee het enige wat ik me er nog van herinner is dat we telkens 1x per week daar naar toe moesten fietsen in vaak wat ik me herinner regen en wind voor 2 uur les in een oud en vies gebouw waar de wind langs de ramen naar binnen waaide. Volgens mij zaten daar toen 2 of 3 klassen die door de lts Zuid werden gebruikt.

Marilou Nillesen bhic zei op 20 april 2020 om 21:57

Jee, dat zou nu niet meer mogen - lijkt me, in zo'n vervallen ruimte. Had het ook iets speciaals, vind je - nu je er op terug kunt kijken?

Jos van der Wal zei op 20 april 2020 om 09:54

Dat ik daar naar school ging was denk ik rond 1971/1972. Maar wat voor les dat we daar kregen weet ik niet meer. Is al lang geleden. Ben daar later ook wel eens in die soos geweest. Het was toen al heel erg vervallen. In de winter zaten we met onze winterjas aan in de klas. Zo koud was het daar.

Marilou Nillesen bhic zei op 17 april 2020 om 19:45

Ah wat leuk om te horen, Jos. In welke tijd is dat (ongeveer) geweest en weet je nog wat voor les je daar dan kreeg?

Jos van der Wal zei op 16 april 2020 om 17:50

Ik heb er zelfs op school gezeten. Er was toen een dependance van de LTS op zuid.
Moesten we telkens op de fiets daar naar toe voor 2 uurtjes les. En er zat een soort soos de Plu. Daar zal René denk ik wel aan zijn blowtje

Marilou Nillesen bhic zei op 5 april 2020 om 14:55

En toch, Mark, reken ik me rijk dat ik die tijd heb meegemaakt, omdat ik nog steeds de neiging heb om te kijken of een foto 'wel de moeite waard is'.

Inmiddels zijn er generaties die daar heel anders mee omgaan (met alle voordelen die dat weer met zich meebrengt) maar ik vind het zo nu en dan erg prettig om dan nog van de oude stempel te zijn ;)

Mark Goossens zei op 3 april 2020 om 16:30

* ongeveer 45 euro cent

En voor de onder twintigers: foto's waren vroege niet digitaal en kostten geld om te ontwikkelen en af te drukken.

Mark Goossens zei op 3 april 2020 om 16:16

Dank je. Graag gedaan. Ja, in mijn tijd (gaap) heeft mijn vader me nog geleerd dat iedere keer dat je op dat fototoestelknopje drukt, je een gulden uitgeeft. Dat heb ik altijd goed in mijn oren geknoopt en geprobeerd iedere foto raak te laten zijn. Voor de onder dertigers: 1 gulden is ongeveer 40 euro cent.

Marilou Nillesen bhic zei op 3 april 2020 om 09:38

Dank je Mark, mooie foto! Ik heb hem bij het verhaal geplaatst, bedankt voor het snelle toesturen.

Mark Goossens zei op 2 april 2020 om 19:36

De details zijn vaak grappig inderdaad, en deed de kleine groep toeschouwers toen ook lachen. Daarom herinner ik het me ook. Iemand riep, "ha, ha die Panda". Foto stond al klaar voor je en heb ik ge-e-maild.

Marilou Nillesen bhic zei op 2 april 2020 om 16:58

Hallo Mark, heel beeldend geschreven en ik weet niet waarom - maar juist dat het om een autoalarm van Fiat Panda gaat, werkt enigszins op mijn lachspieren...

Heb je die foto nog voor handen?

Mark Goossens zei op 1 april 2020 om 17:05

Die groep vrijwilligers was de Bossche Schutterij per de notitie van de ene foto die ik heb van precies dat schot. Nog geen iPhones in die tijd, anders was het een video geweest en had dat Panda alarm er ook op gestaan.

Mark Goossens zei op 1 april 2020 om 16:48

Die vraag roept meteen de volgende herinnering op: De kanon demonstratie buiten door een groep in uniform gestoken vrijwilligers. Eerst een hele uitleg over de vereiste discipline hoe een kanon te laden. Eindelijk werd het lont aangestoken en volgde het (losse flodder) schot, inderdaad richting stad. Als gevolg daarvan ging aan de overkant van het kanaal het autoalarm van een geparkeerde Fiat Panda af.

Marilou Nillesen bhic zei op 1 april 2020 om 13:47

Bedankt voor je berichtje, Mark. Weet je nog wat je het meest is bijbleven van dat bezoek? Welke herinnering komt als eerste terug?

Mark Goossens zei op 31 maart 2020 om 21:57

Ik ben er één keer binnen geweest, tijdens de Open Monumentendag van 1995 (volgens mij). Want dat is het natuurlijk: een geliefd stadsmonument. En toch moet het begonnen zijn als een gehate burcht vanuit waar de Bosschenaren zich over hun schouder bekeken voelden. De tijd heeft ook die wond geheeld.