Het gentrijden bestaat nog steeds - en wel in héél veel landen!! In Nederland bestaat het nog in het Limburgse Maasdorpje Grevenbicht. Men noemt het daar ganstrekken, maar verder is het precies zoals Geert Willems het beschrijft. Het is overigens niet onomstreden. Lees alles over de geschiedenis en de verbreiding van deze onthoofdingsrituelen op de website van de Grevenbichtse ganstrekkers: www.gawstrekkers.nl.

Bedankt Geert, voor je levendige verslag van het gentrijden. Nu weten we eindelijk wat dit inhoudt.
Heb je trouwens zélf ook al eens een prijs gewonnen (naast de spierpijn) ?
Met vriendelijke groeten,

Op de schimmel (rigoletto?) eigen aan herman bloemen, rijdt ...Sick, op de achtergrond geert willems. De vos met bles wordt bereden door thea jacobs, de vierde ruiter kan ik niet traceren.

Gentrijden werd later verboden, het werd als ongepast beschouwd. Vaak werd gedacht dat met levende ganzen werd gewerkt maar dit is veel langer geleden

Prijsuitreiking was bij cafe wienen, waar de snelste ruiter zich, net als bij de metworst, koning van de eendracht mocht noemen.

De eendracht is een ruitervereniging die al een 125 jaar bestaat. Jarenlang was op de carnavalsdindag een wedstrijd met verschillende onderdelen als rennen, hardraven stoelendans en ook gentrijden. Later werd dit verschoven naar het halfvasten en begin tachtigter jaren is het geevolueerd in de clubkampioenschappen, gehouden in september. Bij het gentrijden werd een dode gans geprepareerd met touw in de hals. Dit werd gedaan door de plaatselijke slager christ zeegers. Ook werd groene zeep gesmeerd op de hals. De gent werd ondersteboven aan een stellage van hout gehangen, zodanig dat de ruiters er onderdoor konden. Een voor een moesten de ruiters in draf er onderdoor rijden en proberen de kop er af te trekken. Dat lukte niet zomaar, het touw moest immers ook doorgetrokken worden. Er waren soms wel 20 ruiters die ieder wel 10 tot 15 keer pogingen waagden. Uiteindelijk werd de gent onthoofd,en diegene die dat lukte had de gent als hoofdprijs. Ik kan me herrineren dat ik nog dagen naderhand flink spierpijn in mijn arm had. Ook kreeg toon blonk ooit de snep van gans in de muis van zijn hand wat leidde tot een pijnlijke wond. Er was veel hilariteit onder de toeschouwers, soms viel er wel eens iemand, of lukt het niet de gent te pakken