Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (5)

Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 6 mei 2020 om 10:14
Interessante analyse, Mark, erg leerzaam ook. En wat betreft de wijsheden van je grootmoeder: aan je uitsmijter te zien, valt de appel niet ver van de boom.

Bedankt voor je reactie!
Mark Goossens zei op 5 mei 2020 om 21:19
Daar kun je eindeloos over filosoferen. Mijn theorie herkent een aantal factoren: (1) Hoe homogener een samenleving, hoe groter de onderlinge solidariteit; (2) Hoe kleiner de gemeenschap, hoe groter de onderlinge solidariteit; (3) Hoe fatsoenlijker de overheid, hoe lager de solidariteit (want, de overheid regelt het wel) en vice versa.

Dat geld lenen aan een klant is een handige methode om van een klant af te komen inderdaad. "Lenen" moet natuurlijk ruim worden gezien en betreft voornamelijk onbetaalde rekeningen. Maar als je een klant waar je het liefst vanaf wil het gevoel geeft dat hij slimmer is dan jij en je niet al te hard achter een laatste onbetaalde factuur aan gaat, dan heb je een hele goede kans dat je die klant nooit meer terug ziet. En dat kan het zo waard zijn.

Mijn vader had ooit een jaar of zeven een aan hem in onderpand gegeven trouwring van iemand in zijn kassa liggen die die klant uiteindelijk toch kwam opeisen door zijn uitstaande rekening te betalen.

Zelf heb ik ooit duizenden teruggegeven aan een klant onder voorwaarde dat hij alsjeblieft oprotte. Beste geld ooit uitgegeven. Het leven is te kort.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 2 mei 2020 om 21:00
Wat bijzonder om te lezen, Mark, die saamhorigheid. Zou dat typerend zijn geweest voor een kleinere gemeenschap? Fijn ook, die wijsheid van je grootmoeder. Maakt me wel nieuwsgierig naar de situatie wanneer jij dat hebt toegepast ;)
Mark Goossens zei op 1 mei 2020 om 20:32
Een variant op die gemeenschapssolidariteit heb ik wel eens van mijn vader gehoord. Mijn grootouders hadden een bakkers- en kruidenierszaak in Den Dungen (later ook nog een lunch room). Tijdens WO2, maar ook nog daarna tot in de jaren '60, gebeurde het regelmatig dat een klant die wat beter bij kas zat extra geld aan mijn grootmoeder gaf met de woorden "jij weet wel wie het nodig heeft." Met dat geld werden dan meestal uitstaande rekeningen van klanten van mijn grootouders afbetaald. Dat hielp die klanten, maar ook mijn grootouders, want, zoals mijn grootmoeder vaak zei: "Als je van een klant af wil moet je hem geld lenen." (Een wijsheid die ik overigens veel later in een heel andere branche succesvol zelf heb toegepast.)
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 1 mei 2020 om 15:11
Wat een markante jeugdherinneringen, Gerard. Ik vermoed dat ze voor velen van je generatiegenoten heel herkenbaar zijn. En het zijn sowieso prachtige verhalen om te lezen, veel dank daarvoor!