Hallo Gerard, veel dank voor je indrukwekkende verhaal! Om zo weer terug te keren naar je huis, naar je klas, en dan te constateren dat iedereen er nog is... dat is zó veelzeggend.

Ik denk dat ook heel wat lezers de producten uit die jaren herkennen, of het belang van "nette kleren". Je maakt vast veel herinneringen los met je bijdrage, dank daarvoor!

Indrukwekkend Gerard hoe je deze herinneringen beschreven hebt, en zo tastbaar! Een mooi verhaal voor onze nieuwsbrief. Dank je wel.

Marilou bedankt voor je mooie reactie.
Zo schrijf ik het van mij af wat ik al die 75 jaren mee gedragen hebt. Die ellende en angsten, maar ook die van mijn vader en moeder en ondanks hielpen ze nog mensen die het nog slechter hadden, Ik was met 15j al kostwinner, mijn vader was al vroeg gestorven. En ik had nog zoveel vragen?
En dan hoor je vele jongeren zeggen die oudjes hebben het maar goed! Mogen we dat het nog even? Wij hebben het bedje voor hun gespreid en nog met gelapte of gekeerden jassen en broeken gelopen. 48 u werkweek en geen vakantie!
En kijk eens op de T.V die oorlogs kinderen van nu, wat krijgen die nog allemaal mee te maken? Dan leven ze hier nu in een paradijs en hebben ze wat ze willen!

Margot ook U bedankt voor U reactie

Zeker Gerard, om op je 15de kostwinner te zijn, is nu onvoorstelbaar. Wat een verantwoording op de schouders van een jongen. Ik kan me indenken dat dat diepe sporen nalaat, ook in je verdere leven. Ook een 48-urige werkweek zonder vakantie, dat is nu onbestaanbaar.

Daarom is het zo fijn dat je deze verhalen schrijft, zodat ook generaties van nu weten hoe het er vroeger aan toeging. Je weet pas waar je naar toe gaat als je weet waar je vandaan komt. We hopen nog veel verhalen van je te mogen ontvangen!