Om terug te komen op het liedje van de Hawaimeisjes: dat was voor mij een mooie melodie waar ik zelf een tweede stem voor had gemaakt. Ik kende helemaal geen noten maar deed dat met m’n gehoor. Samen met mijn vriendin Annie Bardoel zong ik:
Tuan dan nonja, sinjo sinjo dan nonnie
Kamie soeda brentie bessok main laie
Tuan dan nonja, sinjo dan nonnie, kami ieni
Soeda brentie, toean den nonja, sinjo dan
Nonnie bessok main laie
Wat ’t betekende, wisten we niet. Ik heb het maar zo opgeschreven zoals wij het zongen. Vervolgens maakten we samen een dansje met onze kleding van crepepapier en een mooie hoed een grote roos aan de rand. Dan zongen we het liedje nog een keer en tenslotte maakten wij een buiging en klapten de mensen. Zo maakten wij vroeger van niets íets. De foto's hieronder laten het zien. Ze zijn gemaakt in 1952, ik ben dan 21 jaar.