Ik heb het grootste deel van mijn leven in dit huis gewoond. En volgens mij heeft de stichting Kek Liemt een zuil met QR-code bij het huis staan. Daarop is veel feitelijke informatie terug te vinden volgens mij. Aan een persoonlijke inkleuring wordt de werkt, die volgt later per mail

Bedankt alvast Theo, voor deze reactie. We zijn zeer benieuwd naar jouw persoonlijk verhaal.

Op Nieuwstraat 65 groeide ik op, samen met mijn boer en zus. Ik ben de oudste van de drie.
In 1982, toen de foto gemaakt is woonde ik al twee jaar niet meer bij mijn ouders. Die zijn er tot 1992 blijven wonen. Wij kwamen er met ons gezin in 1962 wonen. Mijn zus is een jaar later geboren. Voor ons woonde er Andries van Hal, mijn opa die er de graanmaalderij had. In het verleden nog met door een dieselmotor aangedreven molenstenen. Later een elektrische molen die met messen het graan fijn maalde. Vanaf ’62 dus nam mijn vader die volledig over, hoewel hij al vanaf zijn jeugd daar werkzaam was.
De maalderij, het rechter gedeelte dus, voorheen nr. 67 is als eerste gebouwd in 1904. Het woonhuis (nr 65) is er later in 1907 tegenaan gebouwd. Dat is allemaal terug te lezen via een QR-code, die te scannen is op een infozuil van de Stichting Kèk Liemt die vlak bij het pand staat. Of via deze link: https://www.kekliemt.nl/monument/Nieuwstraat_65_67/34
Begin jaren 70, toen het met de maalderij minder ging, heeft hij de autorijschool van zijn broer overgenomen. Vanaf die tijd verzorgde mijn moeder nog de verkoop aan huis van o.a. konijnenvoer en vogelzaden. Het veevoer werd in het weekend rondgebracht. Eerst door een werknemer en toen ik en mijn broer ons rijbewijs hadden door ons in een Fordtransitbusje. Het veevoer zat in papieren zakken van 25kg. Het graan malen werd met de jaren steeds minder. Tenslotte heb ik persoonlijk de laatste zak graan tot meel gemalen. Ik schat ergens begin jaren tachtig.

Bedankt Theo, voor je uitgebreide verhaal over jullie huis en maalderij. En natuurlijk voor de link, waarin ik kan lezen dat de combinatie woonhuis/maalderij een vrij unieke is. Daarom des te mooier dat wij naast deze foto ook jouw verhaal mogen lezen.

De molen was ook een aanlegpunt voor wat schoolgaande jeugd, wat de vader van Theo denk ik wel leuk vond. Ik ben er dikwijls geweest en heb de molen zo gezegd "van voren tot achteren" gezien. Vaak wogen wij ons op de grote weegschaal waar ook de zakken meel op werden gewogen.

Dat klinkt heel gezellig, Bert. Hoe oud waren de jongens en meisjes die daar neerstreken? (en hoeveel woog je toen? ;)