Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (15)

Jan de Crom zei op 30 november 2020 om 15:58
Hallo Piet,
Wat leuk, dat jij je mijn vader herinnert.
Maar die uiterst vriendelijke chauffeur vergaloppeerde zich wel eens, hoor.
Toen hij de lijn Bergen op Zoom - Tholen reed, had hij eens een gesprek met een vertegenwoordiger. In het vuur van het gesprek zei mijn vader: "Ja, maar waarachtig is dat zo."
Hij werd meteen door een Thoolse dame op z'n rug geklopt: "chauffeur, je weet dat we je aardig vinden, maar alleen de Heere is waarachtig." Uit vrees voor de fooien lette mijn vader beter op z'n woorden als hij in Tholen was.
Piet Bruijns zei op 30 november 2020 om 15:33
Goh, mijn fotografisch geheugen is zo slecht nog niet zeg. Van die stadsbus heb ik nog een tekeningetje. Niet helemaal in inkt afgetekend weliswaar. Eén maal per jaar ging mijn moeder met haar kroost naar de kermis in de stad vanuit de Mondafscheweg. Dat was een hele belevenis. Ik herinner me de uiterst vriendelijke chauffeur Piet de Crom maar al te goed wanneer hij met een zwierige armzwaai de hendel van de harmonicadeur van de bus open trok. Instappen maar, en dan het liefst achter in de bus natuurlijk. Wat een avontuur! Als ik nog eens veel tijd heb zet ik moeder met haar drie kinderen in de o.i. inkt. mvg Piet Bruijns
Willem Kruf zei op 28 september 2020 om 21:33
Tot het kerkdorp c.q. parochie Nieuw-Borgvliet behoorde ook het buurschap De Duintjes, ook wel genoemd Hoekse Laag, tegen de Oosterschelde in Woensdrecht. In de jaren 1930 en 1960 waren De Duintjes een (grote) recreatieve trekpleister. Zwemmen in zeewater waarbij wel ver moest worden gelopen voordat echt kon worden gezwommen en een midgetgolf- en skelterbaan. In de jaren 1930 stopte er zelfs de trein Roosendaal - Goes.
Meer over De Duintjes en Hoekse Laag met vele mooie afbeeldingen zijn terug te vinden op de website van spoorwegkenner Marius Broos: https://www.mariusbroos.nl/West-Brabant/Zeebad%20%27De%20Duintjes%27.html
Willem Kruf zei op 6 september 2020 om 08:39
H.M.S., Houdt Moedig Stand, nu R.K.v.v. Nieuw Borgvliet, was de club van het dorp. Volgens de krant op 13 oktober 1933 stond een spannende thuiswedstrijd tegen het sterke Roosendaalse B.S.C. voor dat weekend op het programma.
De Borgvlietse autobusondernemer Steketee (zie rubriek de auto van mijn opa) zou op de wedstrijddag een geregelde busdienst onderhouden tussen de Vier Winden (cafe in de stad) en het H.M.S.-terrein (afstand bijna 3 kilometer). Werklozen kregen wanneer zij hun kaart lieten zien een belangrijke korting op de toegangsprijs voor de wedstrijd.
Willem Kruf zei op 20 augustus 2020 om 21:00
Over de stadsdienst en A.M. de Jong gesproken.
Zie ook op deze site de rubriek de auto van m'n opa, kentekens N-8114 en N-16550
Willem Kruf zei op 17 augustus 2020 om 13:29
Nee, wij hadden geen hoge hekken rondom het speelveld. Alleen betonnen paaltjes met een ijzeren buis op 1 meter hoogte. Zie toegezonden foto.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 17 augustus 2020 om 09:34
Waardevolle aanvullingen, Willem (en Jan). En nog even voor mijn begrip: heeft PSV destijds ook echt op de Brombeer gespeeld?
Willem Kruf zei op 16 augustus 2020 om 17:36
Nog even nagekeken het aanbod zal zijn gedaan in maart/april 2001. PSV was die straf opgelegd na ongeregeldheden bij de wedstrijd tegen Kaiserslauteren.
Willem Kruf zei op 16 augustus 2020 om 14:47
Over aanvulling gesproken. Jan de Crom stuurde mij nog een aanvulling op het verhaal
"Merijntje Gijzen als voetballer bij Nieuw-Borgvliet" op deze site. Een aanvulling die ook weer een tijdsbeeld weergeeft. Jan schrijft: "Nog even wat anders: over de voetbalclub. Ik heb net jouw verhaal over Marijntje Gijsen en de Brombeer gelezen. Allereerst m'n complimenten: het verhaal zit erg goed in elkaar. Maar ik mis toch een paar kleine dingetjes. Op het oude veldje aan de andere kant van de Antwerpsestraatweg (NB dus tegenover
De Brombeer en naast de woning van Jan) heb ik als 4 jarige leren fietsen.
Toen het later door van Dijk Petit afgegraven werd voor de leem heb ik er eindeloos zitten klooien met vriendjes. Ik zie Jan Hultermans nog in een autoband de helling af het gegraven gat in rollen. Nee, het beviel hem niet echt: hij kwam een beetje gekneusd uit die band.
Toen aan de andere kant van de straat op de Brombeer de kleedkamers gebouwd waren, voorzagen die kleedkamers voor onze familie ook in een andere behoefte. Een van mijn oudste zussen had een onderwijzer uit Moerstraten opgeduikeld. Die kwam op zondagmiddag op z'n brommertje langs getuft en dan ging hij achter de kleedkamers staan wachten op mijn zus. Natuurlijk had mijn moeder het zenuwachtige gedoe van mijn zus in de gaten. En kwam ze er ook al gauw achter om wie het ging. Toen ging alles snel. Toen het vriendje van mijn zus weer kwam aanrijden, stond mijn moeder tot grote schrik van mijn zus aan de straat. Ter hoogte van ons huis riep mijn moeder: "kom mar binne or kulleke". Hoefde kulleke niet meer in weer en wind achter die kleedkamers te staan. Snap je. Ja, ik weet het: in het grote geheel zijn het kleine dingen. Maar ze horen wel bij mijn herinneringen aan de voetbalclub."
Ja, Jan, en op de Brombeer stond ook nog een lange zwarte kar met opbouw en rond dak. Deze werd gebruikt om terreinmaterialen in op te slaan. Volgens mijn herinnering stond deze wagen daarvoor tegen de schuur naast die naast het cafe op de hoek Rembrandtstraat / Antwerpse-straatweg, recht tegenover de Langeweg. Henk van Nispen verkocht hierin frites en snacks, voordat hij zijn handel in de erker van zijn woning Antwerpsestraatweg 428, hoek Piet Heinstraat, onderbracht. Als een harde westenwind over de Oosterschelde, de Augustapolder en de Langeweg richting de fritestent kwam, moest je de deur altijd heel goed vasthouden als je binnenging.
En dan De Brombeer, een charmant, knus en door afgraving in 1953 in een kuil gelegen voetbalveld tussen de houtopstanden. Een uniek sportveld en in de voetbalwereld wel bekend. Een veld dat voor woningbouw moest worden verlaten en die uitblijft, zodat het terrein nu al twintig jaar braak ligt.
Overigens heb ik, in mijn tijd als secretaris van de voetbalclub, het veld nog een keer aan PSV uit Eindhoven aangeboden voor een wedstrijd in Europees verband. PSV moest toen als straf een thuiswedstrijd spelen op een veld gelegen op minimaal 100 km van Eindhoven. En de Brombeer lag juist op 100 kilometer, zodat ze nog op Brabantse bodem konden spelen.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 16 augustus 2020 om 12:45
Mooi Willem, bedankt voor deze inhoudelijke aanvulling!
Willem Kruf zei op 14 augustus 2020 om 21:42
Toelichting op de foto met een bus van de BBA (voluit de Brabantsche Buurtspoorwegen en Autobusdiensten) met chauffeur Piet de Crom, die zelf op Borgvliet woont.
Van 1 mei 1887 tot 6 oktober 1934 konden de Borgvlieters voor het vervoer naar de stad gebruik maken van de tramlijn over de Antwerpsestraatweg. Vanaf 1913 gaan er ook stadsbussen rijden en ook interlokaal nemen bussen de rol van de tram over.
Borgvliet kent voor de bussen in ieder geval twee stopplaatsen voor de lijndienst Bergen op Zoom richting Hoogerheide. Maar ook de stadsdienst doet Borgvliet aan.
Borgvlietbewoner J. Steketee van de Antwerpsestraatweg 444 en 446 neemt per 1 april 1927 de bestaande exploitatie van de stadsdienst over. Deze betreft voornamelijk ritten tussen Nieuw Borgvliet en het centrum van de stad. Later komen andere ondernemingen in beeld, waaronder de BBA. Maar de BBA draagt de stadsdienst in 1951 over aan een andere onderneming. Uit de jaren vóór 1951 zal daarom bijstaande foto dateren.. De bus staat bij de halte voor het zusterklooster Sint Gerardus Majella in de Rembrandtstraat op Borgvliet met op de achtergrond een paard en kar rijdende over de Oude Huijbergsebaan en huizen in de Mondafseweg. Zoals op de bus te lezen is reed deze van Borgvliet naar de Grote Markt.
Eén van de jongens is een Beljaars.
Meer lezen over de tram- en stadsdiensten neem de boeken Bergen op weg, Vervoer over wegen en Vervoer over rails, ter hand.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 13 augustus 2020 om 09:29
Dat kan ik me voorstellen, Jan, ik kan me voorstellen dat dit soort kattenkwaad niet erg werd gewaardeerd ;) Maar het levert wel weer een mooie anekdote op! Dank je wel.
Jan de Crom zei op 12 augustus 2020 om 13:16
Zal ik dan eens beginnen met kwajongensstreken.
Achter het veld tegenover de Brombeer waren in de jaren vijftig aspergevelden. Ze waren niet afgedekt zoals nu. Toen ontdekte je de witte asperge aan een scheurtje in het bed. Kwestie van goed opletten dus.
Dat scheurtje kon je ook maken door een stokje aan de zijkant van het bed omhoog te steken. Als de aspergeboer daar ging graven, zat er niets. Nog niet leuk genoeg ?
Dan zocht je een hondendrol. Je maakte een gat in het bed, legde daar de drol in en streek de zaak weer netjes glad. Vervolgens maakte je een scheurtje met een stokje.
Ik denk dat ik het Brabantse vloeken van die aspergeboeren geleerd heb.
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 12 augustus 2020 om 11:02
Mooie aanvulling, Willem, en ik sluit me helemaal aan bij je laatste zin. Kom maar op met die verhalen, we kijken er naar uit!
Willem Kruf zei op 11 augustus 2020 om 21:21
Voor de beeldvorming
Borgvliet, in het verre verleden Burchvliet, lag eeuwenlang tegen de waterlijn van de Schelde, later Oosterschelde, voor de afdamming in jaren 1970. In de buurt van het gehucht/dorp lag het kasteel van de heer van Burchvliet, later de heer van Bergen op Zoom, en de later ingepolderde Augustapolder . Begin 19e eeuw begonnen aan de oostelijke zijde van de Augustapolder op de Brabantse Wal ook woningen te komen. Medio 19e eeuw werden de woningen het Nieuwe Dorp genoemd. In de loop van de 2e helft van de 19e eeuw kwam de benaming Oud-Borgvliet en - in plaats van het Nieuwe Dorp - Nieuw-Borgvliet in gebruik.
Nieuw-Borgvliet lag en ligt aan de Antwerpsestraatweg de doorgaande weg van Bergen op Zoom naar Woensdrecht. Het dorp lag op zeer ruime afstand van de bebouwing van Bergen op Zoom tot eind de jaren 1950 toen er de stadsuitbreiding kwam. Door de ligging ontwikkelde
de woongemeenschap zich tot een echt dorp met een eigen leven. Een leven waarvan kennis kan worden genomen in verhalen op deze site o.a. de Antonius Abtkerk. Maar nog niet alle verhalen zijn verteld, zodat nieuwe verhalen met belangstelling tegemoet worden gezien.