Enkel jaren geleden bezocht ik de zoveelste windmolen en kreeg een ontroerende anekdote te horen. Een schoolklas bezocht de windmolen eerst op de begane grond waarna de smalle trap werd bestegen. Helaas was er voor een meisje dat niet mogelijk, zij was gehandicapt en zat in een rolstoel. Toen alle meisjes boven waren liet de molenaar een touw naar boven komen en vertelde van een te malen zak rogge. Langzaam gingen de luiken open en ipv. de zak rogge, kwam het meisje in de rolstoel naar boven, waarbij menige traan rolde.
Nu ik het beschrijf, ik zie het gebeuren, rolde er ook een traan.