Bedankt voor dit verhaal, Jan, dat vast voor velen heel herkenbaar is. Uit mijn eigen jeugd (jaren zeventig) herinner ik me de schoolarts ook nog maar ik vraag me af of de huidige jeugd nog op deze manier wordt gecheckt.

Hoi Marilou,
Ik heb 18 jaar in het onderwijs gewerkt. En de schoolbezoeken, waarbij ieder kind wordt nagekeken, ken ik alleen van de jaren '50. Daarna kon je een kind- als je bepaalde vermoedens had - naar de schoolarts sturen. Ik heb begin jaren '80 op school een geval van schurft gehad en toen was de schoolarts er heel snel bij.
Je kreeg later wel de tandartsbussen of je ging met de kinderen naar een tandarts. Daar heb ik ook een leuk verhaal over, maar toen woonde ik allang niet meer op Borgvliet.
En natuurlijk de pietenzusters, die de hele school controleerden op hoofdluis. Maar ook dat is van na Borgvliet.

Dag Jan allereerst Gefeliciteerd met het 10.000 verhaal het is als beginneling een stimulans door te gaan. Zoal wij Willy Damen en ik bij de vorige mijlpaal het 5 000 waarbij we een zaterdagmiddag van 2014 uitgenodigd werden bij BHIC. Ik had er toen 130 op me naam staan.
Uit de Westhoek van Brabant! dan horen we daar ook wat geschiedenis van.
Het schoolonderzoek in Uden herinner op de bovenmeester kamer was ingericht voor het onderzoek van me broer en ik onder toezicht van òns Moeke. Met dezelfde handgrepen die gingen bij ons ook de klas rond.
Een nichtje van me werd naar Egmond aan Zee gestuurd om aan te sterken ondanks dat thuis goed gegeten werd. Onnodig zei haar Moeder, wanneer die hier in het Park gaan wandelen, (achtergebleven navertrek van het gebombardeerde Missiehuis SVD) Bezit een haar gestuurde ansichtkaart.
Je schrijft openlijk over de schurft, bij ons ‘de krèts’ genoemd heb er nooit over durven schrijven, als een soort schande, tot een jonger iemand er openlijk overschreef. Vermoedelijk was het gebrek aan zeep en de nodige voeding wij aten van het land en uit Den Hof.