Cor,
Op de foto met De Groot lig ik als enig lachende linksonder in beeld. Ik kan me jou nog goed herinneren, maar vooral Hermsen ook, toen we achter bovenin de kerk zaten. Om de een of andere reden had ik straf verdiend en werd ik op 'n middag tussen de herdertjes en de schaapjes op mijn knietjes naast het kindje Jezus gezet. Niet een uur, maar urenlang zat ik daar met steeds meer pijn in mijn knieën, tot op het moment dat de les afgelopen was en iedereen naar huis ging. Naast de kerststalfiguren liep er een trap naar beneden waar de buitendeur overging in een ijzeren trap langs de achterkant van de Petruskerk. Verschillende kinderen zagen mij tussen de kerst figuren knielen en staken hun tong naar mij uit of trokken een grimas. De meester liep al lezend in een boekje de trap af en sloot de buitendeur. Als 8-jarige had ik het gevoel dat hij nog terug zou komen om mij nog even een standje te geven, maar hij kwam niet meer terug en was mij finaal vergeten. Geen van de kinderen had hem verteld over mij, want ze waren allen een beetje bang van hem. Het was in de winter en ik heb daar tot 8 uur 's nachts in het donker en kou moeten wachten tot ik uiteindelijk een sleutel in het slot hoorde omdraaien en Hermes totaal verbijsterd mij op zijn fiets naar huis moest brengen waar mijn ouders vol paniek, na inmiddels de politie en het hoofd van de school verwittigd te hebben, zijn excuses stonden te aanvaarden. Mijn kinderen en kleinkinderen vinden dit nog steeds een heel spannend verhaal. Zo ging dat in die tijd, maar tegenwoordig kan ik er om lachen, omdat het toch een speciale gebeurtenis is geweest. Trouwens De Groot kon goed goochelen en was erg creatief. Hij woonde bij mij in de straat evenals Stultiens van Mulo en meester Walk die in het verlengde van onze achtertuin woonde. Meester van der Locht van de LTS woonde ook nog om de hoek van de straat.