O nee, dat niet: meneer N sloeg en schopte alleen de jongens. Ik weet nog precies wie altijd de klos waren. Meisjes sloeg hij niet, wel pesten. Hij had ook bij de meisjes duidelijk zijn voorkeuren: hoe aanstellerij hoe leuker.
Zelf heb ik het mishandelen erg vreemd gevonden en ik heb dat ook in de klas altijd laten blijken.

Dag Barbara, bedankt voor je reactie; hoe verdrietig die ook is.
Bizar ja, dat dat zo maar kon, en ook gewoon door kon gaan. Ik kan me voorstellen dat je als kind altijd met enige angst naar school toeging?

Toen de Paulusschool in Uden werd geopend, als eerste gemengde school in Uden, moesten wij (de zusjes Van Dijk) daar naar toe. Ik kwam in de 5e klas terecht bij meneer N. Ook hij was zo'n onderwijzer met losse handen. Ook meneer N had zijn lievelingetjes en jongens die altijd de klos waren. Schoppen en slaan was aan de orde van de dag. En het ging heel lang door. Zelfs nu nog, na meer dan 60 jaar, wordt er negatief over meneer N. gesproken.
Vreemd dat het kon en onvoorstelbaar dat er nooit is ingegrepen.

Oh serieus Ad, is hij daarna echt weggebleven? En wat werd daar dan over gezegd, weet je dat nog?

Het srafverhaal van van O.. herinner ik me nog goed, want ik zat vooraan in de klas. Op een gegeven moment kon van O.. de opgerolde wereldkaart (want dat was het) niet meer houden, dat kan niemand trouwens, waarna hij zo kwaad werd dat hij de dure schoolkaart de klas in slingerde en vloekend en tierend het klaslokaal verliet. We hebben hem nooit meer teruggezien op school.

Je vraagt je inderdaad af wat zo iemand in het onderwijs te zoeken had. Je beschrijft het bijna vermakelijk, Cor (zoals de stand van zijn alpinopet: chagrijnig of gevaarlijk chagrijnig), maar de ernst van de situatie is voelbaar.

Wat een moed om naar de politie te gaan! Het doet je afvragen wat er destijds mee gedaan is. Niet het einde van zijn baan, maar het feit dat hij zijn handen thuis hield, moet er toch iets zijn gezegd.

Een schrijnend verhaal maar prachtig verwoord, dank daarvoor!