OEPS

Met kerst in Duitsland met straatwerkers.
Nee, ik ging niet mee. We maakten een stadswandeling en ik dacht mooi versierde etalages en straten te mogen zien.
In het buitenland hebben ze de Kerstman. Dat is een andere gedaante van hetzelfde. Geen Spanje, maar de Noordpool en kabouters als helpers.

Het geheim van Sinterklaas was "... kaal plekje op zijn hoofd."
Broer lief zat een keer bij moeder achter op de fiets.
Mijn moeder had ongeveer 7 hulpsinterklazen gezien.
Broer zat met mondje open en wijzend vingertje.
Cadeautjes (als je er niet zo vaak en niet zo veel krijgt) zijn leuk.

Kerst vier ik nooit meer bij een ander.
Ik vind de versiering en een bijzondere maaltijd fijn.
Net zoals ik kan genieten van het plezier dat kinderen hebben van hun zelf geknutselde surprises.

Ach, ik wist heel goed dat hij niet echt was.
Altijd bang geweest voor die vreemde man in vermomming.
Ik weigerde een zaal in te gaan bij die feesten.

Ja, oudere zus had het verklapt. Maar het plezier thuis wat wij onze ouders deden.
Zij hadden plezier aan het plezier toen ze nog geloofden dat wij nog geloofden.
Cadeautjes kreeg je nog niet zo vaak. Het is een feestje dat je als familie en gezin dichter bij elkaar brengt.
Met al die drukke agenda's kan dat niet meer. Al die jaren met steeds terugkerende negatieve geluide. Hét middel om het plezier van mensen die er wél plezier aan beleven te verpesten.

Is net als een uitnodiging voor kerst zonder dat het gevierd werd.
Uit het vriesvak werd een gore en bevroren worst gehaald.
Voor de rest was er nog een prakje van de vorige dag.

Het uitje naar Duitsland was er een met niemand meer op straat.
Alleen de prostitués met een uitstekend humeur, want de winkels sloten eerder. Keken wel verbaasd naar mij dat ik meekwam.

Bij Sinterklaas was een vraag van een van de buurkinderen: "Ken jij het geheim van Sinterklaas?" Mijn botte antwoord: "Ja, die bestaat niet."
Ik kreeg straf, maar toch speelde ik het spel mee.
Ik heb zelf nog na 10e jaar een emmer water voor het paard buiten gezet.
Dat had die vreemde man in vermomming gezegd. Wie angst inboezemt.
Die heeft gezag.

Maar de cadeautjes waren leuk. Klein maar leuke kleine gebruiksvoorwerpen.
Gebruiksvoorwerpen die je toch nodig had.
Wel leuk om als gezin bij elkaar te zitten en die als presentje gepresenteerd te krijgen.

Die reclame van sinterklaas waren leuk, maar ik heb er dit jaar weinig gezien.
Maar wat ik zag. Dat vond ik leuk en creatief.

Hallo Jef
Nelly - 6 jaar ouder- was inmiddels al lang ontvlucht uit het land der onnozele kinderen.
Zij geloofde niet meer in deze in rood en wit verpakte en naar bier walmende Heiligman en was wijselijk thuis gebleven.
Onze ogen gingen later pas open toen we van een andere sint z’n stem herkende als die van onze buurman, mijnheer Veraart.
Hartelijke groet
Piet

En Nellie je zus, waar was die Piet ?

Het verhaal van Piet Bruijns speelt zich af in de constructiewerkplaats
Jansen & Zn. Dit bedrijf lag langs de spoorlijn Bergen op Zoom - Goes tegen de Stalenbrug te Bergen op Zoom. Spoorwegkenner Marius Broos schrijft over dit bedrijf in het boek Bergen op weg, deel 3 Transport over rails.

Meer informatie zie de website:
https://mariusbroos.nl/Publikaties/Boeken.html

In mijn kinderjaren dronk de Sint een keertje biertjes door een rietje (vanwege de baard). Naarmate de avond vorderde, werd de Sint wel érg grappig - dat kan ik me nog wel herinneren.

Als chauffeur reed ik ook met Sint en Piet rond naar huisbezoeken. Wegens zijn baard kon hij geen bier met een schuimkraag drinken. Dus nam Sint maar een borrel. Maar ja, als je dat al doet in de middag en vervolgens de avond......

Volgens mijn zus, die het zich nog heel goed herinnert, waren ze allebei zo dronken als een tor.

Ha! Op mijn derde was ik bij de intocht van Sinterklaas in 's-Hertogenbosch bij Sluis 0 (nul). Een Piet viel van de boot in het water en kwam er wat witter uit dan hij er was ingegaan. Mijn geloof wankelde niet.

Ik herinner me dat Sinterklaas en Zwarte Piet mijn kleuterschool in Den Dungen bezocht. Ik zal dus een jaar of vier, vijf zijn geweest. Toen ik 'tussen de middag' thuiskwam voor lunch, vroeg mijn moeder "en, hoe was Sinterklaas?" "Oh," zei ik, het moet een hulp Sint zijn geweest want deze was niet echt. Hij had een elastiek om zijn baard op te houden." Ik herinner me dat ik volstrekt geobsedeerd naar dat elastiekje zat te kijken tijdens dat hele bezoek. Mijn geloof wankelde niet.

Een jaar later of zo stond ik bij een intocht in Den Dungen en herkende ik één van de Zwarte Pieten als Arie die voor mijn vader werkte. "Nee, dat was Zwarte Piet" bezwoer mijn moeder bij het naar huis lopen. Maar ik wist het zeker, dat was Arie. Mijn geloof wankelde echter niet.