@Stefan: Ik heb dhr. van der Sloot even gemaild om hem van jouw vraag op de hoogte te brengen, omdat zijn verhaal uit 2010 dateert.

Beste Jo van der Sloot,
Is die brief aan uw moeder nog in de familie? ik ben sinds enige tijd op zoek naar de namen van de "Tommy's" in de hei in Berghem. dit naar aanleiding van een aantal vondsten in de bossen.

Oh dat was bij mij dus wel degelijk anders Norah. Het waren de sterke oorlogsverhalen op familiefeestjes; Het waren de koppelingen die in het dagelijks leven werden gelegd naar de oorlog; Het waren de (dikwijls stoere) verhalen die sommige ( mannelijke) onderwijzers in de klas vertelden onder het mom van Geschiedenisles; Het waren de spullen die je als kind tegenkwam in je ouderlijk huis of een schuurtje. Zo hadden we bedkruiken gemaakt van kanonkogelhulzen; hadden mijn ouders klappers (=mappen) uit de oorlog waar ze de boekhouding in bijhielden; Mijn vader bewaarden heel veel ; zoals oude pakjes (Engelse en Amerikaanse tabak en sigaretten van net na de oorlog, briefkaarten maar ook bonnetjes van zowel voor tijdens als na de oorlog. Ook kwam ik door te 'snuffelen' in oude stoffige dozen en kisten met de grote schoonmaak kogelhulzen en soms scherpe kogels tegen en vond op zolder een oud geweerbajonet en in een schuurtje een echt Amerikaans mitrailleurgeweer zonder patronenhouder en schouderkolf die we gebruikten bij het soldaatje spelen. Ik bedoel maar; alles ademde de oorlog nog na in de 50er en 60er jaren voor een fantasierijk en nieuwsgierig jongetje als ik.

Bij mij thuis werd er weinig tot niet over gesproken, er is ook niets spectaculairs gebeurd in onze familie.
Zo kun je weer zien hoe verschillend deze oorlog beleefd is.

Dank je wel allemaal! Leuk om jullie enthousiasme te zien en hoeveel er gedeeld wordt hier.

Door Wim Boeijen uit Berghem is een boek geschreven met foto's getiteld "Vliegen en vechten bij de Maas 1940-1945". Als verdere omschrijving "Oorloggeschiedenis op de grens van Noord-Brabant en Gelderland" Ik heb dat boek door hem gesigneerd op 16 maart 2005, gekocht, omdat er oorlogshandelingen in staan vermeld, die ik, als 14 jarige jongen zelf heb meegemaakt. Ik denk, dat het boek ter inzage ook beschikbaar is bij BHIC.

@Gerard, - het ligt ook deels aan de 'teacher'...of aan de ouder hoe en waarvoor interesse gewekt kan worden bij een kind. Ongeacht voor wat.. (zij het een vak op school, verhalen over vroeger, archeologie, hobby, sport enz.). En soms..ja soms kan men gewoon niet vertellen over die oorlogsjaren. Las gisteren nog een verhaal in ED (online) van Leon K. uit Heeze over zijn ouders die nooit vertelden over de oorlog (om redenen die absoluut te begrijpen zijn) en wat voor effect dat verder had op hem. Nu is hij bezig om alles zo veel als mogelijk is toch nog uit te zoeken. Triest verhaal zoals er zovele zullen zijn.

Denk nu terug aan de vele verhalen over de oorlog die wij hoorden als we 's avonds om de tafel zaten (nog geen tv..en een tablet was niets anders dan een pilletje of een reep kwatta die we moesten delen..). Dan ging het over onderduikers, over de man verderop die zo maar doogeschoten werd omdat hij aangezien werd voor een Engelse vliegenier die in de buurt neergestort was, de Roma die in de Bakelse bossen verscholen zat en door families in de buurt van eten voorzien werd..enz. enz. .. en dan later over de bevrijding enz. Wij konden die verhalen wel tig-keren horen en elke keer opnieuw waren ze interessant. Later ging je er zelf meer over lezen en wilde je er ook meer over weten. [ we zitten niet voor niets met regelmaat op dit forum ..]

Goed bezig Ingrid, En ik maar denken dat geschiedenisles bijna niet meer gegeven wordt op scholen. wij hadden op de lagere school diversen 'onderwijzers'( mag je tegenwoordig blijkbaar ook al niet meer zeggen) die met regelmaat over vroeger vertelden en dan luisterden de meesten er met open mond naar. Ik krijg tegenwoordig het idee dat er nagenoeg geen jongeren het verleden nog interessant vinden en dat ligt voor het grootste deel aan dat men er zowel thuis als op school te weinig of niet over praat. Maar je ebt uitzonderingen. Bij onze heemkunde hebben we bij de Archeologie-groep een jongen van 12 jaar en dat is leuk om te zien hoe hij enthousiast wordt vinden oude dingen die hij of andere in de grond vinden. Ingrid succes met je zoektocht daar kan ik je helaas niet mee verder helpen.

Mijn vader, Jan Broess (de jongste van de slagerij), vertelde vroeger ook altijd over de oorlog. Ook hij had het over Tommy's en over chocolade en sigaretten (ik denk dat hij toen begonnen is met roken). Ook dat de school werd gebruikt om soldaten in te kwartieren, maar ik weet niet meer of dat nou Duitse of geallieerde soldaten waren. En dat er iemand (het schoolhoofd?) in de beerput is gevallen ten overstaan van alle leerlingen.
Mocht iemand mij meer hierover kunnen vertellen, zou ik dat ontzettend leuk vinden. Aangezien ik docent geschiedenis ben, kunt u er ook vanuit gaan dat de verhalen doorgeven worden aan de jongere generatie.

Prachtig om al die kleine maar beeldende oorlogservaringen te lezen.
Heeft zeker toegevoegde waarde aan het tijdsbeeld van toen.

Beste Jo van der Sloot, uw bijdrage is ook heel bijzonder. Hartelijk dank!

Heel bijzonder!
Direct na de bevrijding van Berchem waren er in de 'Bergse Hei' Engelse en Amerikanen nee gestreken. Na het front (oorlog voeren)moesten de militairen uitrusten. Dat deden ze in de hei 20 km achter het front. In Nijmegen werd nog gevochten.

Zo was er een kleine Engelse militair en zijn kameraad, die altijd bij ons aan kwam wanneer hij te voet van uit de hei naar het dorp liep ongeveer 3 km. Hij zorgde voor de inkwartiering met een maat van hem. Hij had dan droge koekjes bij zich, cakejes.Tommy noemde wij hem. Dit moet eind 1945 geweest zijn

Ruim 45 jaar na de oorlog kwam er een brief van hem voor mijn moeder. Adres Heieind 230 Berchem (moeder was al overleden is 81 jaar geworden) We hebben de brief beantwoord en niets meer vernomen.

Met mijn moeder ging ik als kind lopend naar het einde van de Bergse hei nu Zevenbergseweg. Daar zochten we blikken eten die achter gelaten waren door de militairen. Eens heb ik er een bajonet gevonden. Waar die gebleven is weet ik niet. Ik was toen 10 jaar.

Ik zat bij een vriend van mijn oudere broer voor op de fiets en reden naar Grave. Daar lagen veel militairen. 'Chocola voor mammie en sigaret voor pappie' vroeg ik dan. De buit werd verdeeld na terugkomst. Verhalen om niet te vergeten!

Die brand was niet in de landweerstraat,maar in de kapelstraat,Die liep toen wat anders dan nu.Er gingen toen met de munitie ook nog enkele boerderijtjes in brand.