Leuk om te zien dat archief en persoonlijke belevenissen zo samen kunnen komen. Dankjewel voor het delen van je eigen ervaringen met de bijzondere activiteiten in het Mastbos, Michel! Je geeft een hele nieuwe dimensie aan het verhaal uit de archiefstukken, heel mooi om te lezen.

Mooie verhalen die met zulke archieven kunnen worden gemaakt.
Het Mastbos, een kroondomein in het zuiden van Breda, is voor vele Bredanaars een aangename plek (geweest) om te vertoeven. Maar ook in de meer recente tijden gebeurden er minder fraaie zaken in dit bos.
Zo staat er al meer dan een eeuw op de Galderseweg, die oostelijk van het bos richting Belgische grens loopt, een inrichting die nu het R(ijks) J(ustitieel) J(eugd) I(nrichting) Den Hey-acker wordt genoemd. In de volksmond was dat gewoon "het tuchthuis". Daar werden boefjes in spé tijdelijk opgesloten om heropgevoed te worden tot eerzame burgers. Sommigen van hen zagen dat niet zo zitten en namen de benen als ze de kans kregen. Ze vluchtten dan het bos in waar ze zich schuil hielden in de hoop verder te kunnen vluchten. Na een klopjacht van de politie en de marechaussee van de kazerne aan de andere kant van het bos werden ze meestal snel weer opgepakt.
Als kinderen gingen wij vaak naar dit bos maar onze ouders waarschuwden ons wel voor de "rode vlaggen". Als die bij de ingangen van het bos waren opgehangen mochten we het bos niet in. Dan waren er soldaten uit een van de vele kazernes die er toen nog waren in Breda schietoefeningen aan het doen in het bos. Wij wilden niet graag overhoop worden geschoten dus bleven we wel weg en luisterden met grote ogen naar de knallen diep in het bos. Er was wel een aarden wal aangelegd in welke richting er werd geschoten. Die wal werd "de kogelvanger" genoemd en een restaurant op de Galderseweg herinnert daar nog aan.
Niet alleen honderd jaar geleden liepen er naaktlopers rond in dit bos.
Aan de zuidrand net boven het grensdorpje Galder lag de populaire Galderse heide waar veel mensen hun vrije tijd doorbrachten door er al dan niet een tentje voor één dag op te zetten. Kamperen mocht je er niet. Ook mijn ouders deden dat en na een fietstochtje konden wij kinderen ons er onbezorgd uitleven.
In de zestiger jaren werden er vlakbij deze heide zandafgravingen uitgevoerd. Daar ontstonden toen een aantal meren die al snel recreanten aantrokken. Omdat ze wegens de diepte gevaarlijk waren voor zwemmers was dat verboden gebied. Het eerste en noordelijkste meer werd al snel het gebied waar nudisten het fijn en nodig vonden hun hobby uit te oefenen en er in hun blootje te vertoeven. In die tijd was dat nog niet zo evident dus trok de "sterke arm" regelmatig het gebied in om de bloterikken te vangen. Wij moesten van onze ouders op de heide blijven en mochten de "Zwaantjesweg" niet oversteken want dan kwamen we in het vizier van die naaktrecreanten. Wat denk je wat wij als opgroeiende jeugd deden?
Nu zijn de Galderse meren in de zomer de plek om verkoeling te zoeken tijdens de hete zomermaanden.