Ik stô d'r versteld van dè ons dialeke zo veul op mekaar lijke!

Ja, In Vlèèmen wónen deftige méénsen, haha. Mer ik zè mer 'n aauwerwetse boerin. 'ne Zog is hier bij óóns ók aalt 'n vèèreken mi baggen. Allenig zeggen wij nie 'n zog mer 'ne zog. Wij zeggen wel 'n koei mer 'ne kúús.
Wij hebben hier in Vlèèmen ók begskes en kelfkes krek ès bè jullie. Ik kan jou goed begrèèpen ók al komde gij himmel ùìt Ujen. Dè's bekaant búítelaand zo wijd, man! Mer ès ik óòt zo wijd kom, dan kanne ze mijn daor toch verstaon, dè's 'n gerustighed.

Hallo Marie van de Middelhaai. Ge het gelijk: vèèrreke moet het zen. Gullie waort wel dèftig mè oew kosj, wanne. Un zog is b'ons aalt un vèèrreke mè bagge. Bè kalver zinne ze kalver en stierkalver. Èn un klèèn kalf waor un kèllufke. Wa' moeijlike taol um te skrijve. Houdoe en dè ge bedankt zed dè witte!

Goeiendag Cor Dekkers, hier Marie van de Middelhaai uit Vlijmen.
Wè'n schon verhaol over 't vèrreke.
Wij hier in Vlijmen zeggen 't mi-j-'n lange èè: vèèreke
Wij zinnen hier vroeger aalt kosj, ok van 't Fraanse cochon.
Wij zeggen krek ès gullie zog tegen zeug.
Mar wè nou 't gekke is: wij noemen dè vrouwelijke beesje aalt 'ne zog, krek of 't 'n menneke is. (Dè doen we trouwes ók bij 'ne mirrie, 'ne gèèt en 'ne kúús, wè bij oons 'n vrouwelijk kalf is)
Is dè bij jullie ók zo?