Die leeft nog woont in de dommelstraat

Fijn, eindelijk duidelijkheid over de toedracht, kon mijn ogen maar moeilijk ervan afhouden en dat moet Martien ook gemerkt hebben, maar in plaats daarvan gaf hij een demonstratie van wat hij allemaal met die kunsthand kon wat ik eng en fascinerend vond.
Ben benieuwd of hij nog leeft.

Volgens het rapport dat opgemaakt werd door de maatschappelijk werkster was de jongen op 6 mei 1945 aan het spelen met bussen dynamiet en springstof. Gevolg was een explosie waar door hij zijn linkerhand verloor. Deze bussen waren in de omgeving van zijn woning Vernhout C 87 door geallieerde soldaten daar neergelegd. De maatschappelijk werkster oordeelde dat er sprake was van oorlogsomstandigheden. Immers waren er geen oorlogshandelingen geweest dan had dit ongeluk niet kunnen geschieden. Advies van den Burgemeester: gelieve de kosten te nemen voor rekening van het District-bureau Verzorging Oorlogsslachtoffers. De kosten der prothese te vergoeden. Hij is verpleegd geweest in het Groot Ziekengasthuis te ’s-Hertogenbosch.

Prachtig verhaal,

Aan de andere kant van de Boskantseweg woonde ook een ouder echtpaar dat ook zo woonde met nog een waterput voor de deur. Hun zoon Martien van Aarle, een collega van mijn vader, had een kunsthand met een bruin leren handschoen. Hij had die hand verloren toen hij als jongetje met een gevonden handgranaat zat te spelen. Als er bij Martien en varken geslacht werd hielp mijn vader mee en als dank kreeg hij dan spek en een emmer bloed mee waar mijn vader dan balkenbrij en bloedworst van maakte wat ik afschuwelijk smerig vond.

Ik weet nog dat we door die moddersteeg naar het huisje van ons opa en oma moesten lopen. Als wc was er buitenom een poepdoos, met stukken krant als wc papier….
En in de bedstee heb ik nog ooit gelogeerd naast oma. Gewone stenen op de vloer, een kachel binnen enz. Ik kan het zo nog helemaal voor de geest halen allemaal. Wat een andere tijden!

Hallo antoon, ik kwam als klein menneke regelmatig, met ons pap en mam bij ome janus en tante martha over de vloer, wat ik me kan herinneren is dat er thee werdt gezet met water uit de put, en ons pap kreeg wel eens een borreltje op zondag middag, en dan pakte tante martha een sleutel uit haar skolk en deed dan een kast open pakte de geneverfles en keek tijdens het ingieten altijd boven in de borrel zodat de borrel maar half gevuld werd, dan de fles weer in de kast en weer op slot en de sleutel weer in de skolk, toch fijne herinneringen

Dank allemaal voor jullie reacties.

Alleen Hans; jouw woorden kan ik absoluut niet plaatsen. Antoon maakt in zijn verhaal - heel correct - gebruik van voetnoten. Dus voor mij is het volkomen onduidelijk waar je dit op baseert. Kun je dat toelichten? Dat is wel zo netjes, ook voor de auteur van het verhaal.

Beste Anton,

Leuk dat je verhaal aandacht krijgt in de Nieuwsbrief van het BHIC

Groet Willie

Als je weer eens kopieerd van Wikipedia, haal dan ff de doorverwijsnummers weg.
Jouw? tekst. "[1]Bij besluit van de...
[2] Uit het woningonderzoek op...

Even het document woningonderzoek opgezocht en zie dat het daar verkeerd is ingevuld als H 211.
Het pand behoorde toe aan Adr. van Genugten die op Boskantseweg 79 woonden.

Hallo Antoon,
Mocht er baar gezocht worden kadasternummer is H 2111.
H 211 ligt in de buurt van de Liempdseweg.
Vriendelijke groet Willie

Hallo Antoon, wat een prachtige bijdrage over opa en oma De Wit. Heel mooi dat je met dit verhaal de foto bijna tot leven brengt.

Dank daarvoor!