Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Reacties (10)

Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 30 oktober 2020 om 19:49
Hallo Fons, wat goed dat je na al die jaren dit indrukwekkende verhaal hebt gedeeld. Wat moet dat een ongelooflijk desolate situatie zijn geweest. Je weet het heel beeldend te vertellen, ik kan me voorstellen dat je deze beelden de rest van je leven met je meedraagt.

Misschien vind je het interessant ook de kranten van toen nog eens terug te lezen. Via de site van Delpher trof ik diverse artikelen over deze rampzalige gebeurtenis aan. Kijk maar eens hier:
https://www.delpher.nl/nl/kranten/results?query=windhoos+chaam+camping&facets%5Bperiode%5D%5B%5D=1%7C20e_eeuw%7C1960-1969%7C&page=1&sortfield=title&coll=ddd

Nogmaals dank voor het delen van al je herinneringen. Het blijft bijzonder om zoiets te lezen van iemand die dit van zo dichtbij heeft meegemaakt.
fons keijzers zei op 28 oktober 2020 om 16:19
Impressies van de windhoos/tornado 1967 van fons keijzers

Enkele verhalen van slachtoffers en getuigen van  de gevolgen van de zware tornado van 25 juni hebben mij ertoe aangezet om na 53 jaar  mijn impressies op papier te zetten.In de loop van de middag van 25  juni heb ik mijn vriendin wat sneller dan normaal  afgezet bij het Laurentius ziekenhuis te Breda-Ginneken , omdat er zwaar weer in de lucht hing. Zij was daar als verpleegkundige werkzaam en had zondagsdienst.Mijn LAMBRETTA - scooter heeft zijn uiterste best moeten doen om mij tijdig mijn thuishonk : de Keijzershoeve in Chaam te laten bereiken. Daar stonden 3 broers mij op te wachten op het voorerf , uitkijkend naar de gigantische wolkenpartij die vanuit België naderde. Wij hadden daar vanaf de Oude Bredasebaan een Kilometers lang vrij uitzicht  op.  De zwartgrijze bewolking kwam vanuit het zuiden aanzetten , enigszins rechts in ons blikveld.De wind zwol steeds verder aan en het geheel leverde een spectaculair beeld op.Dit gevoel sloeg ineens om . De enorme  wolk rechts voor/boven ons werd plotseling naar links toe naar beneden gezogen en leek recht op ons af te komen. Als een speer spurten wij gebroederlijk naar binnen  de keuken in aan de achterkant van het woongedeelte. Het niet te beschrijven kabaal was snel zo enorm dat wij elkaar stevig vastpakten en ontzet naar buiten keken. Wat wij zagen was ontzagwekkend . Alles wat op de weilanden aan "hooihoppers" en dergelijke stond , kwam horizontaal aan ons voorbij en werd in  oostelijke richting  gezogen. Een uniek ,maar beangstigend , schouwspel. Plotseling  werd het stil en keken we in een strak blauwe lucht.Na eerst om ons heen gespeurd te hebben en geen grote schade ontdekt , tuurden   we wat verder weg naar het noorden en zagen we op een paar kilometers afstand , dat de bomenrij  langs de Baarleseweg voor een deel niet meer overeind stond.Meteen ontdekten  we  ook dat daar het dak van het wegcafe "Klein America " verdwenen was. Toen drong de ernst van de situatie pas echt  door. Ik ben direct op de scooter daarheen gereden tot de eerste omgewaaide bomen mij de weg versperden. Te voet heb ik het café bereikt en trof daar een enorme ontreddering en puinhoop aan . Het was vrij druk geweest in het cafe ,maar er waren wonderwel geen ernstige slachtoffers te bekennen. Na wat hand- en spandiensten verleend te hebben ,de mensen wat gerust gesteld te hebben  en van de schrik te hebben laten bekomen , heb ik nog wat rond gespeurd. Vrijwel het gehele meubilair bleek verdwenen en het restant verpletterd . Het dak was grotendeels weg. Een vreemd detail is mij altijd bijgebleven . De destijds gebruikelijke telefoonteller  (betaald bellen !) was zelfs van de cafémuur  gerukt en op de parkeerplaats beland. De auto's die aan de achterzijde van het café geparkeerd stonden waren over het café en de weg verplaatst naar het tegenovergelegen weiland. Éen van de auto's was daar bovenop een mobiele melkmachine terechtgekomen. De grote graspollen langs de sloten zagen er uit als rondgedraaide kwasten. Wat een gigantisch aanzuigende kracht moet daar bezig zijn geweest ,vergezeld door  een forse wolkbreuk.Wat later kwam er bericht door dat de noordelijker gelegen camping "Het Paradijsje " ook getroffen was. Daar aangekomen bleek dat de slurf vol over de camping was geraast en veel gewonden en enkele dodelijke slachtoffers had gemaakt. Er heerste totale paniek . Dr.Nugteren ,de Chaamse huisarts , verzocht mij om het campingterrein en de achtergelegen weilanden mee te inspecteren op neergekomen (delen van ) slachtoffers. Over dit punt zal ik verder niet uitwijden.  Het campingterrein bood een desolate aanblik. Van de tenten resteerde hier en daar nog alleen de grondzeilen. De caravans  , voor zover nog te onderscheiden , waren soms  van het onderstel afgerukt en zelfs  chassisbalken waren in stukjes gereten. Een gasfles stond rechtop midden in een wei leeg te lopen. De weiafrasteringen zagen er uit als wasophangdraden. Wat later bevond ik mij terug bij de kantine van de camping ,toen het plotseling opnieuw hard begon te waaien. Iedereen in paniek naar binnen en de kinderen hadden het natuurlijk niet meer. Gelukkig was het snel over en kon de evacuatie van de campinggasten plaatsvinden.Laat in de avond kreeg ik nog een telefoontje van mijn vriendin , die in het ziekenhuis druk was geweest met het verzorgen van de gewonden.Wij hebben onze ervaringen zo kunnen uitwisselen De volgende dag ben ik nog wat rond gaan neuzen in de omgeving , niet snappend hoe wij thuis er zo goed vanaf gekomen waren. Toen de tornado ter hoogte van ons huis kwam , was deze niet aan de grond en op een 200 meter  oostelijk gepasseerd .Enkele boerderijen die in het zuiderlijker "spoor"' hadden gelegen waren op het eerste gezicht niet zo zwaar beschadigd , maar bleken wel overlangs (horizontaal) gescheurd te zijn , alsof ze even opgetild waren ???. Mijn vermoeden is dat toen de windhoos ,zoals zojuist beschreven , de enorme wolk naar beneden had getrokken  , de verzadigde slurf verderop bij de Baarleweg aan de grond is geraakt met alle gevolgen
Hanneke van der Eerden
Hanneke van der Eerden bhic zei op 10 augustus 2015 om 11:33
George, ik heb de dames een e-mail gestuurd met je verzoek, zodat ze contact met je kunnen opnemen.
G. Valckx zei op 5 augustus 2015 om 17:21
Ik ben George Valckx in woon in Chaam en binnen enkele weken breng ik een boek uit waar onder andere aandacht wordt gegeven aan de windhoos in Chaam. Misschien neem ik de reacties van Trudie en Peet nog op in het boek. Weet iemand of ik deze personen kan bereiken. Mijn telefoonnummer is 0161-491927
Annemarie van Geloven namens BHIC bhic zei op 6 november 2013 om 11:26
Michiel Vuister, hartelijk dank voor de link naar de foto's van het KNMI! Boeiend om de meteorologische context van deze windhoos te lezen.
Trudie Lute zei op 23 mei 2013 om 19:17
Beste Peet,

Ook ik ben zeer onder de indruk van je verhaal. De windhoos in Chaam heeft letterlijk jullie leven overhoop gewaaid en dat die wind niet meer is gaan liggen, is erg triest. Feest en rouw op hetzelfde moment. Deze onherroepelijke samenloop van omstandigheden moet onwezenlijk zijn geweest. Ook ik vind het bijzonder je verhaal te lezen.

Met vriendelijke groet, Trudie Lute
Mariƫt Bruggeman, namens BHIC bhic zei op 23 mei 2013 om 10:30
Beste Peet,
heel erg bedankt voor het delen van je droevige herinneringen. Ik kan me het leed wat deze windhoos heeft gebracht en zich rondom jullie gezin heeft afgespeeld, helemaal voorstellen. Daarom, des te meer bedankt dat je op dit verhaal hebt willen reageren.
Met vriendelijke groeten,
Peet van Ettekoven zei op 23 mei 2013 om 04:23
Ik was 7 wij stonden op de camping klein paradijs 4 veldjes de windhoos sloeg 2 veldjes en de kantine weg de tenten en stoelen op de andere 2 veldjes bleven gewoon op hun plaats. Mijn oom is 1 van de 2 mensen die daar zijn overleden. Mijn oudste broer van 12 heeft de 2 pleegkinderen van de beheerder uit de kantine gered. Zelf heb ik eerst in breda en later in rotterdam een paar maanden in het ziekenhuis gelegen. Hoewel ik begrijp dat er meer over tricht wordt geschreven ben ik van mening dat chaam onderbelicht is in deze. De ramp zal nooit uit me hoofd gaan.In die tijd waren er op onze camping weinig caravans ons gezin ouders met 5 kinderen hadden 2 tenten i.v.m. een verjaardag was er visitie o.a m'n oom
het verdriet van zijn overlijden alsmede de blijdschap van het redden van 2 kleine kinderen uit de box in de kantine is groot. Mijn jongste broertje en m'n 2 zussen hebben nauwelijks iets gemerkt c.q. hinder ondervonden. Voor me moeder alsmede de problemen en pijn bij mezelf zijn groot. Ik heb er na al die jaren nog dagelijks last van en het zal nooit een einde krijgen.
Trudie Lute zei op 25 augustus 2012 om 17:13
Excuses dat mijn verhaal niet echt een reactie is op het verhaal dat ik las, maar een eigen ervaring. Ik was acht jaar toen ik met mijn ouders en zusje op een camping in Chaam vertoefden (wij waren daar vanuit Castricum naartoe gekomen op de brommer). Nadien is er nooit meer over de windhoos gesproken, terwijl dit tot een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt. Maar dit is de reden dat ik er niet veel meer van weet. Op welke camping wij zaten, weet ik niet - mijn ouders zijn overleden - maar we huurden een huisje en als ik er foto's van zie zal ik het herkennen. Lang verhaal kort: op een (zondag?) middag brak er enorm noodweer los. Wij bleven in ons huisje. Ik herinner mij het lawaai van de dennenappels die op het plattedak van de bungalow neer sloegen en die het lawaai van de wind overstemden. Wij wisten niet hoe ernstig de situatie was. Toen het afgelopen was gingen wij naar buiten. Het was onheilspellend stil om ons heen. Bijna geen mensen te zien. De ravage was enorm. Overal om ons heen kapot gewaaide vakantiehuisjes. Toen wij buiten de camping gingen kijken zagen we caravans en dode koeien in de weilanden liggen. Ik surfde op internet en kwam de herinnering aan de windhoos tegen. Dus het was echt waar, dacht ik. Want bij thuiskomst wilden vriendjes en vriendinnetjes niet geloven wat ik had meegemaakt. Dit zal hebben bijgedragen tot de doofpot waarin mijn verhaal zich bevond.