@Martien
Voor iedereen die het heeft moeten ondergaan is de diensttijd en de dienstplicht een persoonlijke ervaring. Voor sommigen heeft het vrienden voor het leven opgeleverd, een mooie serie ervaringen en voor anderen was het een moeilijke tijd.
Wat jij beschrijft valt onder de laatste categorie. Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in jouw verhaal. Dank voor het delen.

Mijn schooltijd viel samen met de oorlog, halve tijd was die gesloten door gebrek aan kolen en stookhout of was hij gevorderd door de soldaten. Toen de zes jaar om waren verlieten wij het schoolgebouw. GEEN enkele tegemoetkoming, advies, begeleiding of wat dan ook, zoek het zelf maar uit.
Twee jaar na onze schooltijd is de brugklas ingevoerd, vijf jaar na onze schooltijd werd er een groot bedrag op de staatsbegroting uitgetrokken voor het HOGER ONDERWIJS, daar werd het KADER gevormd.
Toen ik negentien was werd ik opgeroepen voor het leger, de BEVOORRECHTE HEREN waren vrijgesteld van dienstplicht. Op mijn zevenentwintigste ben ik getrouwd, mijn vrouw werkte vijf dagen buitenshuis en ik had een winkel opgestart in gereedschap en aanverwante artikelen. Juist in die tijd is onze afdeling opgeheven en werden wij GEDWONGEN dienst te nemen bij de BB of Nationale Reserve. De zaterdag had mijn vrouw ingepland voor huishoudelijk werk, juist dan moest ik AANTREDEN, de BEVOORRECHTE HEREN waren hiervan weer van VRIJGESTELD.
Na enige tijd ben ik niet meer gegaan. Op een dag verschenen er twee mannen van de Militaire Politie; alles inleveren en kreeg een formulier waarop stond: ONEERVOL ONTSLAG. Dat hield tevens in dat ik nooit een baan bij de overheid kon krijgen, zoals de spoorwegen, gemeente, PPT , kadaster, waterschap , douane. Bij navraag kreeg ik enkel te horen: ”De een moet nu eenmaal meer doen als de ander”
Netjes verdeeld, die diensttijd?

@Peter
Dank voor je reactie Peter.
Je bent er nog steeds enthousiast over! Mooi om dat te lezen. Ik geloof erg in vrijheid. Jij en ik hebben een andere keuze gemaakt en zijn er allebei beter uitgekomen. Hoe mooi is dat!

@Jack
Dank voor je reactie Jack. Iedereen mag eigen keuzes maken. Dat even vooropgesteld. Jij hebt je eigen keuze gemaakt, daar heb ik geen probleem mee.
Volgens mij moet je je altijd realiseren dat niet ieder mens hetzelfde is. In vergelijkbare situaties maken mensen eigen afwegingen en eigen keuzes. Dat ik niet in het leger ben geweest betekent niet dat ik alles lijdzaam onderga. Er zijn andere manieren van verzet zoals bv. opvang van vluchtelingen, opnemen van onderduikers, koerieren. e.d. Allemaal legitieme en noodzakelijke vormen van verzet. Alleen hoef je daarvoor geen geweer in de hand te nemen.

@Elmy
Dank voor je reactie Elmy. Ik weet niet of iedereen me nog zou herkennen ;)

Ik heb een geweldige tijd doorgebracht in militaire dienst. Aangevraagd en toegestemd bij de marechaussee voor 21 maanden ! Rijbewijs gehaald en heel veel met een jeep gereden naar Duitsland en 5x Frankrijk om colonnes te begeleiden en verkeer te regelen op zeer drukke kruispunten (weinig of geen stoplichten in 1959). Heerlijk sporten, 2 zwemdiploma's gehaald.
De kameraadschap onder elkaar was helemaal geweldig. Veel levenservaring opgedaan, dus zonder pappie en mammie !
Had dit nooit willen missen !

Uit het verhaal maak ik op dat er geen echte sprake was van gewetensbezwaren maar gewoon van geen zin hebben om - nu nog, na zolang uitstel- er toch aan moeten te geloven.
Ik heb daar als voormalig dienstplichtige die 21 maanden heeft gediend geen goed woord voor over. Kijk eens wat er nu gebeurd in Ukraine Hoe moet daar een weigeraar, die zijn landgenoten er alleen voor op laat draaien worden beoordeeld? Medeschuldig aan de dood van talloze vrouwen en kinderen?

Nu ietwat korter haar, maar nog steeds herkenbaar. Mooi verhaal.

Mooi, deze persoonlijke inkijk in je dienstweigering, Luud (en die foto - je haar, de trui! - het maakt het plaatje compleet ;)