Helder Joop, dank voor je wetenswaardige toevoegingen. Fascinerend hoe levens elkaar daarna op een andere manier weer kunnen kruisen.

Marilou, wis en waarachtig, de term 'imprinting' impliceert dit. Niet alleen de gebeurtenissen maar daarnaast, hoe een individu zich gedraagt onder stress of beter: hoe onderken je stress en hoe voorkom je dat. Mag ik nog een specifieke persoonlijke herinnering hieraan toevoegen? Een oudere broer zat in die tijd op dezelfde school maar in de hoogste klas. Hij heeft dezelfde procedure ondergaan op dat kritisch moment. Later, in de zestiger jaren van de vorige eeuw heeft hij de functie vervuld van Reserve Vlootaalmoezenier. Hij was o.a. gestationeerd op Marinevliegkamp Valkenburg. Daar is hij in de officiersmess een zekere H.J.E. van der Kop tegen het lijf gelopen. Deze nam als navigator deel aan die hierboven besproken missie van 21 oktober 1944 in Mitchell FR202*, maar niet aan die van drie dagen later. Mijn broer heeft mij over dat gesprek uitvoerig 'gebriefd'.
Daaruit zou zonneklaar zijn gebleken dat de een de ander op die dag 'de stuipen op het lijf heeft gejaagd'.
*= met dank aan Hans Nauta

Dag Joop, jouw bericht bewijst dat grote geschiedenis het meest indrukwekkend is door 'kleine' verhalen. Jouw persoonlijke herinnering laat zo goed de impact van zo'n gebeurtenis zien. En ik vroeg me af: zou daar ook je belangstelling voor deze periode te verklaren zijn?

Nu ik dit verhaal nog eens nalees bekruipt mij een bepaald gevoel. Viel die 21e oktober niet op een zaterdag? Dat was snel uitgevogeld want voor mij is zondag 17 september 1944 historisch gezien een 'sleuteldag'. Op die bewuste zaterdagochtend zat ik op een jongensschool in het westelijk deel van de Langstraat. Het was relatief kort voor de bevrijding die te vuur en te zwaard ons dorp naderde herinner ik me. Plots begon de sirene te loeien = bomgevaar. We moesten snel onder de schoolbanken kruipen of op de gang dicht tegen de muur gaan staan. Ik weet niet meer welk regiem van toepassing was. Deze B-25 Mitchell bommenwerpers waren vanuit Zuid-Engeland opgestegen en dan lijkt het mij logisch dat ze via West-Brabant hun doel - de brug bij Hedel - benaderen of op de terugvlucht zijn. Ik heb er geen nachtmerrie van overgehouden maar het staat wel in mijn geheugen gebeitst. Blijkbaar speelde zich dat ook af in mijn 'imprinting' periode.

Vreselijk verdrietig verhaal, Joop en Harry. Maar jullie onderzoek met veel interesse gevolgd - heel mooi dat deze foto dit speurwerk zo in gang heeft gezet.