Nou, ik denk dat een heleboel lezers met genieten van jullie verhalen! En dat uit de buurt van een schroef blijven, hebben we goed begrepen..
Als u nog meer herinneringen aan de watersnoodramp van 1953 en andere situaties van hoog water kunt optekenen, dan hangen we aan uw lippen..

Een zwoele dag aan dee maas
Ja, ja, hij zit in je bloed de maas, of niet, ik ben aan de "verkeerde" kant van de maas geboren en dus hoort hier dit verhaal eigenlijk niet huis, maar ja het gaat over de maas, dus.
Ik ben ik Ammerzoden geboren bijna recht tegenover Bokhoven en de maas bracht altijd wel beroering in de dorpen die er langs lagen, te hoog water, extreem laag, is er op of heerlijk zwemwater maar wel (tot 1970) met flinke stroming.
's Zomers gingen we zwemmen tussen de 3e en 4e krib, de beste plek omdat daar meer zand - lees strand - was dan op andere plaatsen, maar op andere plaatsen kon je ook wel zwemmen, en dan heb ik het over rond 1958-60, ik heb leren zwemmen toen ik ongeveer 14 was, in het begin allen waar ik nog kon staan, maar het jaar daarop was het genoeg geweest vonden mijn vrienden en trokken me mee de maas op om me ergens in het midden los te laten.
Het werd op dat moment vloed en dus kwam ik in de buurt van Bokhoven terecht, dat werd - gezien de stroming terug lopen naar de overkant ter hoogte van Well en daar weer het water in om ongeveer weer bij Ammerzoden uit te komen, dus de maas overzwemmen was leuk om te doen, ook van den Bol (aanlegsteiger bij ieder dorp) afduiken, een van de wenige mogelijkheden om te duiken (naast de Hedelse brug maar dat was voor ons snotneuzen te veel van het goede, die was veel te hoog en alleen voor de durfals).
Een andere manier om te duiken was de maas op zwemmen als er een geladen schip aan kwam varen, geladen omdat je anders niet aan boord kon komen, maar alleen als de schipper het goed vond en dat lieten ze bijtijds weten ook, dan klommen we zo dicht mogelijk bij de boeg aan boord (NOOIT in de buurt van de schroef komen) en liepen over het boord naar de kajuit, klommen er op en doken er aan de zijkant weer af Nooit aan de achterkant vanwege die schroef.
Op een mooie zomerse dag "enterden" we weer een geladen schip, het leek wel een nieuw en de trotse schipper stond al te lachen, we klommen aan boord en stonden op om naar de kajuit te lopen, maar die schipper had toch even ergens anders om gelachen, zijn schip was net geteerd en wij dus toen ook, zie je het voor je met die gebreide zwembroeken helemaal zwart aan de voorkant, maar we konden niets anders dan naar de kajuit lopen, er af duiken en zo snle mogelijk naar de kant om te kijken hoe we dat oplosten, want daar hoefden we niet mee thuis te komen, dan zwaaiden er wat.
Goede raad was duur, hoe kregen we dat er af, en omdat de Gamma nog niet bestond moesten we zelf wat verzinnen, en dat werd schuren met water en zand tot het meeste er af was, maar toen waren waren we bijna van het zwart af maar zagen we aan de voorkant knalrood van het schuren met zand.
Maar thuis gekomen bleek het wel mee te vallen, en ze moesten er zelfs wel om lachen, mijn vader wist de oplossing – petroleum – daar ging alles er meteen mee af, dus de zwembroek er in, die voelde toch niets, maar wij des te meer, tjongen wat beet dat op de een uur van te voren rauw geschuurde huis, maar alles ging er wel makkelijk en snel af.
Of nog een paar jaar eerder, de ramp van 1953, ik kan nog de spanning voelen die er in het dorp was, de mensen die iedere dag regelmatig naar de dijk liepen om te kijken hoe hoog het water stond................. maar dat een volgende keer ?