Gerrit van Rosmalen, de oudste broer van mijn oma en de zoon die voorbestemd was om de boerderij over te nemen, raakte zwaar gewond bij een verkeersongeluk en overleed op 5 december 1923 in het Johannes de Deo ziekenhuis in Den Bosch. Mijn oma vertelde nog altijd over het ongeluk maar kon niet goed uitleggen wat er gebeurd was. Deze week stuitte ik via Delpher op dit bericht uit de Nieuwe Tilburgsche courant 20-11-1923:
"Zaterdagmiddag om vier uur reed de chauffeur v.d. B. uit Den Bosch doordat hij voor eenig vee moest wijken, tegen de leuning van een der bruggen op den weg naar Hedel. Hierbij werd de zestienjarige van Roosmalen uit Orthen aangereden en tusschen auto en brugleuning gekneld, tengevolge waarvan zijn rechterbeen brak. Verder kreeg hij een hersenschudding en een inwendige bloeding".
Hij was zestien jaar en landbouwer zoals zijn vader bij de aangifte van zijn overlijden vermeldde. ‘Als een roos in de lentedagen kwam hij op, als een bloem en als een schaduw ging hij voorbij', staat er poëtisch op zijn bidprentje.