Dag A. de Koning, hartelijk dank voor deze inhoudelijke aanvulling! Dat biedt weer meer context. Mag ik uit alle wetenswaardigheden opmaken dat u zich buitengewoon heeft verdiept in het Wellse Veer?

Hierbij een aanvulling op Het Wellse veer.
Het Wellse veer
In 1475 werd de Maasmeander bij Well met hulp van wat graafwerk afgesneden, en kwam een groot gedeelte van de dorpsgronden (uiterwaarden) aan de overzijde, de Brabantsekant, van de Maas te liggen. Daarom ging men deze gronden ‘De Gelderse Waarden’ noemen. Boeren die deze gronden in bezit hadden moesten nu naar de overkant en zo ontstond het Wellse veer. Het veerrecht op Bokhoven was in het bezit van het Wellseveer tot in 1926 de Heerlijkheidrechten vervielen met de verkoop van de Heerlijkheid Bokhoven. Het Wellse veer was een zogenaamd ‘Roepveer’ je moest de veerman (g)aan roepen om overgevaren te worden. Die veermannen waren voor 1709 Laurens Boeff (tevens prikvisser), erna Gerrit Vormer (ook prikvisser), zijn zoon Jan en vanaf 1763 zijn zonen Gerrit en Cornelis. In 1793 werd Joannis van Dijck als veerman aangesteld. En vanaf 1852 was Jacobus Vos de veerman op het Wellse veer, dat hij in 1862 ook kocht van Baron Arthur de Woelmont. Na zijn dood in 1888 kocht zijn zoon Cornelis (Cees) het veer dat bestond uit 2 veerboten en een pontaak (lang vaartuig met een platte bodem en een brede boeg om om paard en wagen over te zetten). Toen in 1916 Cees overleed volgde Stephanus Paulus Witjes, die in 1919 met zijn dochter Irene trouwde, hem op. Deze laatste veerman ‘Stef’ Witjes had een pont (die met de hand naar de overzijde werd getrokken) en een roeiboot in gebruik om vee, hooikarren, melkers, fietsers enz. over te zetten. Door het overlijden van Stef kwam er in 1965 een eind aan het Wellse veer.