Ja, dat is erg aardig van Aart. Ik heb Sonnius altijd een heel apart figuur gevonden in de Nederlandse geschiedenis. Ik moest altijd aan hem denken, als mijn vader weer een stil moest staan bij de brug over het Wilhelminakanaal bij Son, want daar waren vroeger steeds enorme files. Je ziet daar ook die enorme zware toren in Kempenlandse speksteengothiek uit de tijd dat Sonnis als jochie daar nog rondhing. Als Sonnius niet zo ambitieus was geweest was onze Vaderlandse Geschiedenis wellicht totaal anders gelopen. Geen opstand. Geen Tachtig Jarige oorlog. Misschien geen Nederland. Het is een what-if-redenerimg. Weet ik ook wel. Niet wetenschappelijk. Dat zijn de aantrekkelijkste waarschijnlijkheidsberekeningen: dat vindt Aart vermoedelijk óók.

Wat leuk dat je dat hier laat weten, Aart. Altijd fijn, zo'n mooie opsteker!

Wat een interessant en prettig geschreven historisch verhaal. Een dik compliment voor Gerard en zijn schrijfstijl.