Zoals verwacht heeft Jacq jr. (67) zich onlangs in een interview vanwege de aangekondigde sluiting van het Venbergen terras per 30 oktober 2022 en zelfs de hele horeca op 31 december d.a.v, niet ‘bloot’ gegeven wat hij en vrouw Rosaria hierna verder gaan doen. “Er komt meer tijd om te klussen in de molen”, zegt hij. Toch zal hij wel gevolg moeten gaan geven aan de Ministeriële subsidietoezegging, zoals ik twee jaar geleden hierboven op 7 oktober 2020 al meldde, want voor wat hoort wat, natuurlijk en 6 ton aan geld is niet niks.

hoe zit het met de nieuwe ontwikkelingen?
Dat uemand van de familie Rietra weer molenaar wordt en de molen weer gaat draaien en malen/

Dag Jan en Sandrine, achter de schermen zijn de gegevens inmiddels uitgewisseld.
Veel succes!

Dag Sandrine, Het past niet om via deze weg telefoon of emailgegevens uit te wisselen, vandaar dat ik e.e.a (terug-)speel naar de eindredacteur Marilou Nillesen, die mijn emailadres aan u ter beschikking mag stellen. Mvrgr.

Beste Jan, ik ben opzoek naar een Bernadette Rietra voor een bewoner van ons verpleeghuis. Dit is een oude vriendin die zij heel graag nog eens wilt zien. Kent u die mw of heeft u een adres van deze mw. Graag horen wij van u terug

De molen als vaste waarde door de geschiedenis heen, Jan; dat lijkt me wel de rode draad uit jouw bericht. Mooi dat dit wordt onderstreept door de status van historisch erfgoed.

Dank voor je verhelderende reactie, interessant om deze context te lezen.

Het is onnodig te stellen, dat Nederland groot is geworden door molens, zowel die op wind- als waterkracht. Zo ook met de Venbergen, die in haar meer dan 1.000 jarig bestaan veel water, zeker niet werkeloos, door de Dommel heeft zien gaan. Werd hierboven al eens zijn algemene nut onderstreept, direct na WO-II in het kader van de voedselvoorziening, thans is de molen weer in beeld als wapen in strijd tegen klimaatverandering. De Venbergen is namelijk met een tweetal andere Brabantse molens door Minister van Cultuur Ingrid van Engelshoven aangewezen om als historisch erfgoed in te worden gezet voor de problemen van deze tijd zoals, wateroverlast, droogte en hitte. En voor de Venbergen heeft de Minister daar zo’n 6 ton voor over. Zo zal straks de stuwkracht van deze molen(s) helpen aan een hoger waterpeil (maelpegel) van de rivier, waardoor het aangrenzende landschap stroomopwaarts niet uitdroogt en in natte periodes er ruimte zal zijn voor waterberging. Zo heeft bijvoorbeeld de Collse Watermolen in Eindhoven – volgens berekening- invloed op een biotoop ter grootte van 176 hectare, dat is vergelijkbaar met 1/14 deel van de oppervlakte van de gemeente Valkenswaard en vermoedelijk zelfs hoger vanwege de ‘uitgerektheid’ van de rivier De Dommel vanaf de Belgische grens in Borkel en Schaft tot aan de samensmelting met de Keersop bij ’t Heike op het meest noordelijke punt in Dommelen: zo’n 16 km lang.

Hallo Jan, een interessante en opmerkelijk actuele les schuilt er in je reactie. Bijzonder om te lezen hoe de Venbergse Molen een dergelijke belangrijke rol heeft gespeeld in de voedselvoorziening, en een mooie katholieke oplossing dat dan de zondagsrust daar tijdelijk voor moet wijken ;)

Bedankt voor je bericht!

De herdenking van de bevrijding van Valkenswaard op 17 september vormde voor oud-ambtenaar Molens Gerrit Keunen, van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg aanleiding om dit jaar nog eens terug te blikken. Hij vertelde, dat meteen na de bevrijding de geallieerden niet over de grote rivieren konden komen en daardoor ook meel leveranties stokten. Oud-molenaar Jacques (†1998) vertelde midden jaren ’70 desgevraagd in een brief aan de RvdM de ontstane penibele situatie na 18 september 1944 in Valkenswaard en omstreken bij gebrek aan meel om brood te bakken. De Venbergse Molen draaide toen, met goedkeuring van pastoor-deken P. Manders zes weken dag- en nacht en zeven dagen per week aan een stuk. In dat tijdsbestek werd maar liefst een half miljoen kg meel gemalen voor de broodproductie in eigen plaats en verre omgeving. Toen de eerste nood weer was gelenigd, verplichtte pastoor Manders de noeste mulders op de molen om hierna de zondag weer te eerbiedigen, waardoor op zes werkdagen terug werd geschakeld. Keunen wenste te onderstrepen, dat de eenvoudige ‘gratis’ waterkracht van een watermolen, ook nu nog onze kwetsbaarheid bij langdurige elektriciteitsuitval enigszins zou kunnen helpen wegnemen.

Wat bijzonder, Jan en wat goed dat je dat hier vermeldt. Een snelle zoektocht online naar Jack Rietra leverde me deze informatie op: https://www.fasol.nl/logeren-bij-karl-ganzer/

Fascinerend om te lezen. Heb je mogelijk een foto van Jack die we hierbij kunnen plaatsen?

Midden jaren ’70 restaureerde molenaar Jack Rietra (*1919 - † 1998), zoon van de eerdere molenaar Harrie (*1893- † 1961), eigenhandig deze molen.

Hij deed dat, met door hem zelf geïmporteerd hout uit het Oostenrijkse toeristenplaatsje Schwoich, een plaatsje waar Jack met zijn gezin jarenlang vakantie vierde en waarvan hij ereburger was. Het hout was, in zijn ogen, vele malen beter, als dat wat hij hier kon kopen. Nadat de restauratie was voltooid, kwam een bestuurlijke deputatie van Schwoich, waaronder de burgemeester hier in Valkenswaard, zelf poolshoogte nemen. Overigens was Schwoich, een plaatsje van zo’n 2.000 inwoners, destijds een geliefd vakantiedoel van veel Valkenswaardenaren gelegen in de directe omgeving van Kufstein-Tirol. Zelfs in het Valkenswaards lied ‘Cigar-city’ wordt deze plaats nog bezongen.

Ee Toon,das un schon stukske van de meule.
ik dacht ff reagere.Wur gi de tijd toch hinne he?

Toon, wat kunde gij schoon vertellen! Die Venbergse watermolen kwam even helemaal tot leven. Kan me voorstellen dat je daar drie mooie jaren als muldersknecht hebt gehad. En de timing met die zakken en het pintje plus ouwehoeren is zonder meer knap.
Jammer dattie niet meer maalt...

gu kon mi goeiju watterstand 250 kilo mais maolu.pur uur.mais wier ut mistu gemaole. meej wa milicorn en sojabeans en ok wa gerst . wier ut gemengd vur verrukkus voeijur.da maole deej`k van smerrigus aagt tot dikwuls tien uurru saovus . zoo, da waar dan drie of vier daog maole . en innu dag in de week die fijftig kilo zakke nur de boerru brengu, we haaiju klante es wijd as heez,lindurstrijp,burkul , de brier. westerhovu. reithovu en dan valkuswird .ooit, as `k bezig waar mi maole , kwam dur wel is unnu goeiju bekende in de kafee unnu pot bier vattu, en dan wier dur unnu kop in de meuledeur gestooku . en die riep. heee . eeej gij, toontje . komtur daluk ok innu mee vattu , zoo . da deej `k dan welus, nie tu dik .want `k moes munnu zak ok in de gaote haawu ,
zoo es `k dur dan unnu leegu zak an di
dan haij `k krek un kleinu 12 mienuuttu tijd um wa te aawoere .da waar in de jaoru 1963/1966.drie hillu moiju muldersknegt jaore waarru da vur men .sliep ok tusse en op de meelzakku. es `k wel is teveul van dieju westmalle trappist ophaij . ut urstu vatju van dieju trappist he`k nog mi mun sjiepku van bels gehaold .jao ,now maolt tie nie mer .