Het is niet héél bijzonder als een zoon voor hetzelfde werk kiest als zijn vader. Maar Jos Schlicher blijft wel erg dicht bij de levenslijn van zijn pa. Ook hij wordt hoofd van de school in Beugen en neemt diverse nevenfuncties van zijn vader over.
Zo richt pa P.M. Schlicher in 1922 het Wit-Gele Kruis, afdeling Beugen op, en neemt Jos later de functie van secretaris-penningmeester van hem over. Dat geldt ook voor zijn functie van President van de Raad van Toezicht van de Boerenleenbank. Met als gevolg: de naam Schlicher en Beugen zijn stevig aan elkaar verbonden.
Vader Schlicher komt in 1906 naar Beugen om daar de functie van hoofd van de school op zich te nemen. Het werk doet hij met zoveel liefde en overtuiging, dat twee van zijn zoons ook voor dat vak kiezen. Zoon Jos behaalt op 3 november 1922 zijn onderwijzersakte en wordt al snel daarna benoemd op een school in Mill. Maar zodra er een functie vrijkomt op de school van zijn vader is de overstap snel gemaakt. Bij het afscheid van zijn vader in 1931 spreekt het bijna voor zich dat zijn zoon zijn plaats inneemt.
Tijdens een interview in 1980 – als zoon Jos vijftig jaar getrouwd is – laat hij zich ontvallen dat zijn vader soms met harde hand achter de opleiding van zijn zoon zat. “Haal jij maar eerst je hoofdakte en ga dan maar eens aan meisjes denken. Ja, pa was een strenge hoor! Die vond het maar een beletsel voor de studie, die vrijerij.”
Wat zijn pa overigens niet deed – en Jos wel – is leiding geven aan het Beugens toneelgezelschap, het orgel bespelen van de Beugense kerk en het kerkkoor dirigeren. Dat laatste wel vijftig jaar lang. Pas op z’n 77ste legt hij die functie neer. “Maar d’n ouwe hoort ‘t echt nog wel, as ze d’r nève zingen.”
“Een typisch gemeenschapsmens”, noemt De Gelderlander Jos Schlicher bij zijn pensioen in 1969. Als Slicher jr na 46 jaar onderwijs vertrekt, wordt zijn functie niet meer ingevuld. De jongensschool gaat samen met de meisjesschool en komt onder leiding te staan van één directeur. Dat is even slikken voor Beugen, want precies 63 jaar zijn alle jongens hier door maar één onderwijzer groot gebracht: meester Schlicher, vader of zoon.
De dankbaarheid van de Beugense gemeenschap geldt niet alleen het onderwijs, maar zeker ook al het werk voor de verschillende verenigingen. Voor zijn verdiensten voor het dorp krijgt Schlicken jr dan ook diverse onderscheidingen en cadeaus. Het pauselijke erekruis Pro Ecclessia (in 1969) en de zogeheten Bronzen Bok van Boxmeer voor mensen die zich speciaal hebben ingezet (in 1982). Het dorp heeft zijn dankbaarheid al eerder getoond in 1969, bij het vertrek van Schlicher, met een voor die tijd groot geschenk: een “heuse televisie”. Pastoor Verhoeven zegt het bij dit afscheid kernachtig: “Schlicher en Beugen: twee woorden, maar één begrip.”
Tijdens een interview in 1980 – als zoon Jos vijftig jaar getrouwd is – laat hij zich ontvallen dat zijn vader soms met harde hand achter de opleiding van zijn zoon zat. “Haal jij maar eerst je hoofdakte en ga dan maar eens aan meisjes denken. Ja, pa was een strenge hoor! Die vond het maar een beletsel voor de studie, die vrijerij.”
“Een typisch gemeenschapsmens”, noemt De Gelderlander Jos Schlicher bij zijn pensioen in 1969. Als Slicher jr na 46 jaar onderwijs vertrekt, wordt zijn functie niet meer ingevuld. De jongensschool gaat samen met de meisjesschool en komt onder leiding te staan van één directeur. Dat is even slikken voor Beugen, want precies 63 jaar zijn alle jongens hier door maar één onderwijzer groot gebracht: meester Schlicher, vader of zoon.
