Bij de invoering van de burgerlijke stand in 1811 werden de voornamen verfranst. Ik vraag me af hoe de ambtenaren wisten dat de Fransen de voornaam Jean gebruikten waar wij Jan zeggen. Hadden zij de beschikking over een voornamenlijst Nederlands-Frans? Zo ja, waar kan ik die lijst vinden? Soms zijn voornamen gewoon Nederlands weergegeven in de akten. Want Janneke stond waarschijnlijk niet in die lijst.
Ik betwijfel of er een lijst was. Zo vond ik zowel Étienne als Stéphane voor Stefan.............
Theo Aldenzee
zei op 11 mei 2010 om 15:11
Het was in die tijd CHIQUE om Frans te spreken en elke notable, of ambtenaar, die meende iets meer te zijn, deed dat dan ook braaf op verzoek van Parijs.
Dat begon in 1795 te Margraten. Na 1815 bezigde alleen de aller "chiqueste" nog het Frans. De Nederlandse taal bestond niet. Het moderne Nederduijtsch werd wel de basis voor het A.B.N. Woordenboeken of namenlijsten zijn, zover ik weet, nooit gevonden. In Frans Vlaanderen won het Frans van het Nederlands. Aan de Belgische kust gebruiken de "chiquekeren" tot op heden nog het Frans. In de Vooerstreek is het NOG STEEDS een twistpunt.
Het zuidelijkste deeltje van Maastricht Klein Ternaaien (Petit Lanayen) is op Nederlands gebied nog steeds Franstalig! Men diene ook eraan te denken dat namen op "Fantasie"soms werden verfranst... Vaak phonetisch.
Succes,
een ander Theo, (theodore in het Frans)
Harry van der Voort
zei op 23 mei 2010 om 16:44
Als het noordelijk deel van de voormalige Bataaafse Republiek bij het Franse Keizerrijk ingelijfd wordt, wordt ook de Frans de officiele taal. Als in 1811 de Burgerlijke Stand ingevoerd wordt schrijven al een deel van de ambtenaren alles in het Frans. Rond 1813 werden alle acten in het Frans opgesteld (ook bij de notaris). In een deel van Nederland gingen de ambtenaren zelfs zover om ook de voornamen te 'vertalen'. Hierbij rotzooiden ze maar wat aan. Dat er geen lijst met vertalingen van voornamen van Nederlands naar Frans voorhanden was blijkt wel uit de vele spelfouten die gemaakt werden in de Franse vorm van de naam (kijk mar een naar de 'vertaling' van een veel voorkomende naam als Willem wat daar allemaal niet van gemaakt werd). Rond 1815 werden alle acten van de Burgerlijke Stand weer in het Nederlands opgesteld. Deze 'Franse' periode heeft dus niets te maken met de feit dat het chique deel van Nederland Frans bleef spreken. (Dat duurde tot ver in de 20e eeuw dat de elite van de Nederlandse samenleving in huiselijke kring Frans sprak; de hoftaal was zelfs Frans tot ca 1910; wilde je de koing of koningin srpeken dan diende dit in het Frans te gaan).
Ondertussen zitten wij wel opgescheept met een groot aantal akten van de Burgerlijke Stand met de meest vreemde schrijfwijzen van verfranste Nederlandse voornamen. Officieel was dat wel de voornaam van die persoon als deze in de geboorteakte stond. Gelukkig begrepen de meeste ambtenaren van de Burgerlijks Stand wel dat deze vreemde uitwas snel vergeten moest worden.
