Swiebertje, zo werd Ber Koolen ook wel genoemd in Schijndel. Hij woonde lange tijd in een huisje op de hoek van de Steeg en de Elschotseweg.
Zijn tuin was een “opslagplaats” van houten planken, afgedankte spullen en andere troep. Uiteindelijk kreeg hij van de gemeente Schijndel een huisje aangeboden aan het spoor, ongeveer waar nu het vijvertje ligt tussen het spoor en de achtertuinen van de huizen aan de Noorderkroon.
Hier maakte ik in de jaren negentig deze foto’s. Wie weet er nog leuke of minder leuke anekdotes van deze toch wel bijzondere Schijndelnaar?
Ber woonde daarvoor in een onbewoonbaar verklaarde woning aan de Elschotseweg, naast het huis van de fam. Hellings (d'n olieboer). Daarvoor in een noodwoning (al lang geleden gesloopt) in het verlengde van de Groeneweg.
Jan van Houtum
zei op 29 mei 2016 om 13:31
Ber woonde ook aan de Spoorlaan in Schijndel. Wim Vermeulen sprak met Ber toen hij 75 jaar oud was. Ik weet alles, ik kan alles. Ben de bang Ber ???, nee ik ben niet bang!! Voor niemand, voor niemand.
Via onderstaande link het volledige gesprek met Ber
Wat leuk, Jan, om dit interview op TV Schijndel te zien en te horen. Bedankt voor het doorsturen hiervan. Dit is zeker een mooie aanvulling op het verhaal en de foto's van Marcel.
Henk van den Brand
zei op 21 mei 2019 om 10:45
Koolen ipv Kolen
Marilou Nillesen
bhiczei op 21 mei 2019 om 15:36
Dank je Henk, ik heb de schrijfwijze meteen aangepast. Bedankt voor je oplettendheid!
Nienke
zei op 30 oktober 2019 om 15:50
In de jaren 60 woonde ik in de Pater van de Elsenstraat en Ber kwam met paard en wagen regelmatig voorbij. Hij woonde in de witte huizen in het verlengde van de Groeneweg. Weilanden, zandweg en de huizen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 31 oktober 2019 om 14:46
Bedankt voor je berichtje, Nienke. Kende jij Ber ook bij zijn bijnaam Swiebertje? Of was dat niet zo wijd verspreid?
Nienke
zei op 31 oktober 2019 om 14:55
Wij noemden hem altijd gewoon bij zijn naam en vonden het ook wel spannend als hij met zijn paard en wagen voorbij kwam.De naam Swiebertje heb ik wat later gehoord. ik koppelde dat toen nog aan de TV serie en niet aan Ber in de jaren 60. Wij mochten als kind ook niet bij de witte huisjes komen van onze ouders. ( had overigens niets te maken met Ber ) Soms fietsten we uit nieuwsgierigheid over het verharde paadje naast de zandweg en weer terug want het liep volgens mij dood.
Zijn tuin was een “opslagplaats” van houten planken, afgedankte spullen en andere troep. Uiteindelijk kreeg hij van de gemeente Schijndel een huisje aangeboden aan het spoor, ongeveer waar nu het vijvertje ligt tussen het spoor en de achtertuinen van de huizen aan de Noorderkroon. 
