De parochie van de heiligen Petrus en Paulus in de wijk Boeimeer was in 1958 opgericht. Het jaar daarop gaf pastoor Vermeulen aan de nog jonge kapelaan Goosen de opdracht om de jeugdbeweging op poten te zetten. Dat werden de katholieke verkenners.
De eerste hopman was de heer Verlinden. We kwamen op een avond door de week bijeen in de hal van de Petrus- en Paulusschool. Later kwam er een houten barak aan de P.C. Hooftstraat. Ik meldde mij aan en werd op 6 juli 1960 geïnstalleerd. Ik legde een belofte af die als volgt luidde:
Op mijn erewoord beloof ik met hulp van Gods Genade ernstig te zullen trachten: Mijn plicht te doen tegenover God, de Kerk en mijn Land. Iedereen te helpen waar ik kan. De Verkennerswet te gehoorzamen. Deze belofte heb ik op 6-7-1960 vrijwillig afgelegd.
Kaderweekend in Teteringen, 1961 (foto: Ton Kappelhof)
Het spannende van de verkennerij was het kamperen. Er werd nog eten gekookt op een houtvuur en we sliepen in tenten die niet altijd waterdicht waren. In de zomer van 1961 was het zomerkamp in Westelbeers. Het terrein lag aan de Beerze en is, zo merkte ik enkele jaren geleden, niet meer toegankelijk. De Beerze was zoals toen overal in Brabant gebeurde gekanaliseerd en de meanderende bochten waren afgesneden. Daardoor waren er eilandjes ontstaan. Iedere patrouille had zijn eigen eiland met een tent en ernaast het tafelvuur.
De staf, bestaande uit de hopman, enkele vaandrigs en de kapelaan had ook een eiland. Daar werd een heuse kapel gebouwd waar iedere dag de mis werd opgedragen. Om er een echt altaar van te maken had de kapelaan een altaarsteen bij zich. Hij had gelukkig een auto, een Volkswagen om dat zware ding en alle spullen zoals gewaden en een kelk mee te vervoeren.
Het was een fantastisch zomerkamp. We hebben ons geen seconde verveeld. We hadden altijd wat te doen en het was meestal mooi weer. We fietsten in de omgeving naar Netersel en probeerden het dorp Westelbeers te vinden, maar dat bestond niet. Er lagen her en der wat boerderijen, maar er was geen kern.
We gingen ook zwemmen in een ven dat ’t Rond Ven heette. Het was heel ondiep, je kon er doorheen waden tot in het midden en dan stond je tot aan je navel in het water. De grond was zacht.
Er waren ook kleinere kampen van een weekeinde in de bossen bij Teteringen. Op de foto een zogenaamd kaderweekend van 29 april tot en met 1 mei 1961 in Teteringen.
