'Soms schenkt men hier, in plaats van water, louter bier'

Burgemeester P. Smits nam het initiatief tot oprichting van de pomp wat op 19 maart 1965 door een besluit van de raad van Esch bekrachtigd werd. Jaarlijks als de kastanjebomen bloeien worden alle nieuwe inwoners van Esch uitgenodigd om ter kennismaking een pul bier bij de pomp te komen drinken. De rest van het jaar doet de bierpomp dienst als waterbron voor toeristen en schoolgaande jeugd. Op het Marktplein hiernaast stond vroeger de kiosk.
Dit woonhuis, vermoedelijk oorspronkelijk een langgevelboerderij, heeft een wolfdak en is gedekt met pannen. Alle zesruits schuiframen zijn voorzien van luiken. Een oude muur geeft aan de rechterzijde de erfafscheiding aan. Langs deze muur en voor “het Schalienhuis” staan leilinden.

Het Schalienhuis

Op de rechterzijgevel van dit pand vindt men een bordje met de naam “Het Schalienhuis”. Misschien vraagt u zich af wat dat betekent? Vermoedelijk heeft dit te maken met de oude dakbedekking. De eerste vorm van “een dak boven je hoofd” bestond uit dierenhuiden. Eeuwen lang gebruikte men eigenlijk materialen die in de omgeving beschikbaar waren zoals boomschors, riet, stro en heideplaggen. De eerst bekende eigenaars tot 1700 stammen allemaal uit een adellijk geslacht en wellicht konden zij zich een andere dakbedekking veroorloven n. m. een schaliendak. Een houten schalie is een dun plankje, dat vroeger door het kloven van, meestal eikenhout, verkregen werd. Deze schalien werden, als een lei, op de houten dakconstructie bevestigd. Daar de meeste boerderijen in Esch gedekt waren met riet zal deze woning wel hoger aangeslagen zijn in de belastingen.

Verpondingsregisters

De plaats van de boerderij komt al voor in de eerste verpondingregisters van Esch uit 1655. Als eigenaar wordt dan jonker Johan Bacx van Wytvliet vermeld en in 1661 zijn erfgenamen. Tot 1670 blijkt jonker Gerard Vriese het pand in handen te hebben. In 1693 koopt Anthony Casper Verouden de boerderij van gravin van Berloo en tot 1786 blijft het in het bezit van de familie Verouden.
Uit een testament, opgemaakt door notaris Althoffer te Oisterwijk op 13 januari 1790, blijkt dat Francis Verouden en Maria Catharina van Eijnthoven ieder de helft van de boerderij krijgen. Het pand wordt in 1791 door Francis van Eijnthoven gekocht en later is het in het bezit van diens weduwe.

Kadestralen gegevens 1832

Uit kadastrale gegevens van 1832 blijkt dat de boerderij drie roeden en 42 ellen groot is. Ze is dan in het bezit is van de kinderen Teurlings en later van Willem Spierings, bouwman te Esch. In 1872 worden Johanna. M. van den Braak, weduwe van C. van Roosmalen, en Albertus F. van Roosmalen secretaris van Esch, als eigenaars vermeld. Albertus verkoopt het pand in 1934 aan Johannes van der Kammen. Mede- eigenaars zijn Hendrikus, Johannes, Anna-Maria, Cornelia, Gerardus en Cornelis van der Kammen. Zij schenken in 1941 het goed aan de parochie van de heilige Willibrordus te Esch.

Jan van Liempt, timmerman van beroep, koopt de boerderij in 1949 en maakt van het stalgedeelte zijn timmerwerkplaats. Wim en Lian Konings kopen de markante woning in 1986. Wim heef nog steeds de oude werkplaats in gebruik en Lian heeft vier jaar geleden hun mooie authentieke tuin een andere bestemming gegeven. In de zomer maanden ontvang zij veel fietsers en wandelaars die een bezoek brengen aan haar “Koningsvrouwe zomertuin”. Ook steeds meer Esschenaren hebben deze mooie ontmoetingsplek ontdekt en genieten van de heerlijke gerechten die Lian zelf klaarmaakt.

Bron:
- A.Fasel, Staat van oude huizen in de gemeente Esch, 1968
- Monumenten van Haaren, Helvoirt, Esch, Biezenmortel, 2002
- Archief, N. v.d. Langenberg-Scheepers
- Bijgewerkt door N. v.d. Langenberg-Scheepers, november 2020