Dag Marleen,ja de link van oorlogsbronnen heb ik vaak opgezocht, zeker heel veel leed heeft het veroorzaakt, het was mijn moeder haar vader, ze is opgegroeidt zonder ouders,en tot haar 21ste in weeshuis geplaatst.

Dag Hanna, wat ongelooflijk verdrietig dat dit zo gelopen is, wat een leed moet dat hebben veroorzaakt. Ken je toevallig ook deze site? Daarin word je opa ook genoemd:

https://www.oorlogsbronnen.nl/tijdlijn/Cornelis+Dirk+Vleesenbeek/86/25147

Mijn opa was Cornelis Dirk Vleesenbeek hij kreeg 6 kinderen, kort na de dood van Cornelis Dirk, eindigte het leven van zijn vrouw Jenneke Louisa van der rots, kinderen werden in weeshuis Den Haag gestopt en nooit meer wat gehoordt.

Dat kan ik me voorstellen, Hans, wat een gruwelijkheden moet je vader hebben doorstaan. Begrijpelijk dat het je bezighoudt. Omdat het je vader heeft gevormd, vormt het jou ook weer - op een bepaalde manier. Goed dat je je verhaal hier deelt.

Mijn vader heeft daar gevochten in een loopgraaf of loopgraven.
Hij is met vijf militairen overgebleven, de leiding was er vandoor.
Een van de vijf is nog op tv geweest in mei 1990 of 91
mijn vader was al met zijn laatste dagen bezig en kon er niet over praten, heeft hij nooit gekund.
Want dan kreeg hij nachtmerries vertelde hij.
Dit verhaal ook deze zomer bij het grebbebergmuseum neergelegd, maar niets van gehoord.
Het houd mij wel bezig.

Wat een intens verdrietig verhaal, Ad. Wat een intens verdrietige foto. De witte zakdoek, de eenzaamheid, de dood, alles eraan is rauw en pijnlijk.

Wat lovenswaardig dat de vrijwilligers van de Stichting “Greb” de man op de foto een naam hebben gegeven. En daarmee het verhaal. Bijzonder om juist na al die jaren extra stil te staan bij het tragische lot van Goof (en zijn vrouw en kind die achterbleven).

Veel dank voor het delen van dit verhaal.