Rond het huis was een mooi aangelegd park, waarin men vrij mocht rond wandelen. De tramlijn 's-Hertogenbosch – Eindhoven had er sinds 1899 een halte waar passagiers onderweg vaak even halt hielden. In 1910 wil hij de zaak verder uitbreiden en vraagt een bouwvergunning aan om een verdieping op het achterhuis te mogen bouwen.
Op de foto een groepje van de fanfare: o.a. Toon Simons, Harrie Simons, Harrie Ketelaars, Frits Weelen in het midden met hoed, Jantje Passier, Wim Taveniers, Karel van Zon, Pietjes Tits, politie Hellings en Lavrijssen.
In 1832 was er nog geen sprake van een huis. Kadastraal viel het onder Eerde en Everse sectie C 1 liggende aan de Heikant en eigendom van Gerard de Jong. Wanneer deze is overleden, verkopen zijn erfgenamen het perceel in 1846 aan Johan Buddingh. Die was is in 1839 benoemd tot predikant van de hervormde kerk. Deze dominee is in de dagelijkse omgang verre van gemakkelijk. Als fel antikatholiek was hij naast lid van de Maatschappij tot bevordering van Welstand ook voorzitter van de afdeling Sint-Oedenrode Unitas.
Op perceel C 1 bouwt hij rond 1850 een vrij groot huis, waarschijnlijk wil hij de hervormde gemeentes van Sint-Oedenrode en Schijndel samenvoegen. Het huis wordt dan ook gebouwd tussen deze twee gemeentes in. Buddingh stuurt zelfs een verzoekschrift aan de Koning om de samenvoeging te bewerkstelligen. In 1850 geeft de minister van justitie als antwoord dat hij "geen termen aanwezig acht" nogmaals in onderhandelingen te treden en daarmee is de zaak definitief van de baan.
Kort daarna in 1852 verkoopt hij dan ook het herenhuis genaamd ‘Buitenrust’, met alle aanhorigheden, tuinen, bouwland, heide en dreef met opgaande bomen aan George Jean Jacques de Chaufepie, advocaat in Amsterdam.
Frits Weelen verkoopt het pand in 1951 aan Johannes van Lieshout, een leerlooier uit Boxtel. Latere kopers zijn o.a. de gebroeders Van de Laar, klompenfabrikanten. In het achterste gedeelte van het huis en in een grote hal in de tuin werden de klompen gemaakt.
Na 1976 raakt het pand door verwaarlozing erg vervallen en wordt het een bouwval. Nu woont er een jong gezin, dat het voorste gedeelte van het historische pand weer in oude staat heeft teruggebracht.
Zie ook: Foto’s van Brabant en zoek met Buitenrust. Het zijn mooie foto’s waarop je kan zien hoe verwaarloosd het pand er heeft uitgezien.
Foto’s: Collectie Jo van der Kaaij.
Bron: W. de Vries, 150 jaar Welstand : de Maatschappij tot bevordering van welstand, voornamelijk onder landlieden, 1822-1972. (Bijdragen tot de geschiedenis van het zuiden van Nederland, Deel XXIII (1972)), XI-473 blz.
Bep van Lieshout en G. Boley in Heemschild 25 (1991), afl.1 en 2, p. 11-19 en 39-41.
