In Welberg stond de eerste schuurkerk van Steenbergen. Net als elders in de provincie was de openbare uitoefening van het katholieke geloof in Steenbergen na 1648 verboden. Vanaf 1679 werden er echter weer missen opgedragen. Eerst in een huis, later in een schuur.
Die schuurkerk zou gelegen hebben bij hoeve De Pastorie in Welberg. In 1707 kregen de katholieken toestemming om aan de Vleeshouwerstraat in Steenbergen een schuurkerk op te richten. Daarna moest Welberg het twee eeuwen zonder kerk stellen; de gelovigen kerkten in Steenbergen.
Pas in 1927 werd Welberg namelijk als parochie van Steenbergen afgescheiden. Dat gebeurde onder de energieke leiding van pastoor A.C.J.M. Ermen. Hij voorzag het dorp niet alleen van een kerk, maar ook van lagere scholen en een patronaatsgebouw.
Pastoor Ermen maakte van Welberg ook een bedevaartsoord. Daarbij kreeg hij de hulp van Janske Gorisse, een meisje uit zijn parochie aan wie Maria zou zijn verschenen. De kwestie zorgde voor een toeloop van pelgrims, maar ook voor verdeeldheid tot in de top van de Nederlandse kerk. De bisschop van Breda vertrouwde de zaak niet, maar de bisschop van Roermond liep zowat de deur plat bij Janske in Welberg. Uiteindelijk greep de aartsbisschop van Utrecht in en hij maakte de zaak aanhangig in Rome. Er kwam een onderzoekscommissie die concludeerde dat er geen wonderen waren gebeurd, maar dat mensen zich door lichtgelovigheid hadden laten misleiden.
De Corneliuskerk behoort sinds 2009 tot de Sint Annaparochie. Het bestuur van die parochie besloot drie kerken te sluiten, waaronder ook deze…. Op 15 november 2014 werd de laatste liturgische dienst gevierd.
Wat overblijft zijn de herinneringen aan het leven in de parochie en aan de geestelijken van vroeger. Op de foto zien we een van hen, pastoor C.A.J. Uytdewilligen. Deze priester werd in 1962 ingehaald. Daarvoor konden de parochianen terecht bij pastoor Ermen en diens kapelaan A.F.C. Voeten.
Foto's
H. Corneliuskerk. Foto: Coen Ossenblok (2014). Bron: Parochie
Maria-altaar in de Corneliuskerk. Foto: Coen Ossenblok (2014). Bron: Parochie
Pastoor C.A.J. Uytdewilligen. Foto: collectie Katholiek Documentatie Centrum, nr. 2a16854
Mag ik hieruit opmaken dat door de bouw van de Corneliuskerk de schuurkerk is verdwenen en dat er van deze schuurkerk nog foto nog plattegrond of dergelijken (bewaard gebleven) zijn?
Annemarie van Geloven
bhiczei op 15 juli 2015 om 10:42
Beste Gerard, helaas is voor de auteur van dit verhaal niet mogelijk meteen op uw vraag te reageren. Maar u houdt nog een antwoord te goed!
Paul Huismans
bhiczei op 16 juli 2015 om 08:06
Beste Gerard,
Goed dat je ons hier op wijst. De conclusie over de schuurkerk was te kort door de bocht: die werd al in de 18e eeuw verplaatst naar Steenbergen! Dank voor je opmerking, het verhaal is aangepast.
Die schuurkerk zou gelegen hebben bij hoeve De Pastorie in Welberg. In 1707 kregen de katholieken toestemming om aan de Vleeshouwerstraat in Steenbergen een schuurkerk op te richten. Daarna moest Welberg het twee eeuwen zonder kerk stellen; de gelovigen kerkten in Steenbergen.
Pastoor Ermen maakte van Welberg ook een bedevaartsoord. Daarbij kreeg hij de hulp van Janske Gorisse, een meisje uit zijn parochie aan wie Maria zou zijn verschenen. De kwestie zorgde voor een toeloop van pelgrims, maar ook voor verdeeldheid tot in de top van de Nederlandse kerk. De bisschop van Breda vertrouwde de zaak niet, maar de bisschop van Roermond liep zowat de deur plat bij Janske in Welberg. Uiteindelijk greep de aartsbisschop van Utrecht in en hij maakte de zaak aanhangig in Rome. Er kwam een onderzoekscommissie die concludeerde dat er geen wonderen waren gebeurd, maar dat mensen zich door lichtgelovigheid hadden laten misleiden.
Wat overblijft zijn de herinneringen aan het leven in de parochie en aan de geestelijken van vroeger. Op de foto zien we een van hen, pastoor C.A.J. Uytdewilligen. Deze priester werd in 1962 ingehaald. Daarvoor konden de parochianen terecht bij pastoor Ermen en diens kapelaan A.F.C. Voeten.
