Onderstaande gebeurtenis speelde zich af z'n 65 jaar geleden. Het was de tijd die werd gekenschetst door de zogenaamde zuilen. Wij, als rooms-katholieken, zaten in de zuil der confessionelen en in het Brabantse land waren wij in deze zuil verreweg het sterkst vertegenwoordigd. Socialisten of liberalen waren vreemden voor ons.
Onze vriendjes waren dan ook altijd katholiek, zoals waarschijnlijk ook de meeste klanten van mijn vader's drukkerij. Maar ook binnen onze zuil liet de integratie veel te wensen over. Ik vraag me trouwens af of dat woord toentertijd al in de Dikke van Dale voorkwam...
Volgens mij woonde er in onze straat, de Loyolalaan in Vught, slechts één protestantse familie. De familie Van der P., een gezin met een zoon en een dochter, Els genaamd. Dat was dan ook het enige dat ik wist van deze familie. We speelden niet met deze kinderen en volgens mij leefden zij ook teruggetrokken.
Natuurlijk beschouwen we dit nu met onze inzichten uit de 21e eeuw. Over beschouwen gesproken: velen van ons die op een bepaalde leeftijd zijn gekomen gaan zich 'te buiten' aan het beschouwen, al dan niet door deze website daartoe aangezet. Voor mij geldt dat in ieder geval wel!
Zoals gezegd speelde deze gebeurtenis zich zo'n 65 jaar geleden af. Ik was een jaar of zeven. Mogelijk zullen velen van u deze gebeurtenis met enig schouderophalen afdoen, maar voor mij was het belangrijk in mijn verdere ontwikkeling.
Vaak speelden en voetbalden wij in het zg. Jodenbos. Dit bos lag aan de Helvoirteseweg in Vught, tegenover het toenmalige gebouw van Regina Coeli. Ik vermoed dat de Joodse begraafplaats de naamgever was van de bos. Deze begraafplaats ligt aan de andere kant van het bos. Nu is het bos grotendeels verdwenen en heeft het plaats gemaakt voor huizen. Toen we er die dag wilden gaan voetballen bleek ons speelveld bezet te zijn door andere kinderen en een man. Voor ons onbekenden. Dat pikten we niet en dat lieten we dan ook duidelijk merken. Later bleek het een dominee (vermoedelijk ds Nutbey) te zijn met kinderen uit zijn 'zondagsschool'.
De man liet ons verbale geweld over zich heen gaan en vroeg ons toen om bij hen te komen zitten. Nog steeds weet ik niet hoe hem dat lukte. Maar we deden het en voor mij ging een onbekende wereld open. Dit waren ook normale kinderen, die onze vriendjes konden zijn. Het bepaalde in grote mate mijn latere mensbeeld en mijn kijk op de wereld. Nog regelmatig denk ik hieraan terug.
Foto's
In het bos bij de Joodse begraafplaats, 1969 (foto: Vera Delleman-de Kort; BHIC fotonr. 1923-002229)
Burgemeester Loeff (van 's-Hertogenbosch) en Ds. Nutbey (r.) uit Vught, 1958 (Foto: Fotopersbureau Het Zuiden, coll. BHIC nr. FOTOVU.1715, detail)
Marilou Nillesen
bhiczei op 2 december 2019 om 19:23
Imposante bijdrage, Ton, ik denk niet dat iemand zijn schouders kan ophalen bij het lezen van zo'n voorval! Wat mooi dat deze dominee de deur naar de 'andere wereld' voor jullie openzette, en daarmee de kijk op de wereld voor jou (en misschien ook wel de andere kinderen) heeft veranderd.
Marilou Nillesen
bhiczei op 3 december 2019 om 13:10
Dat is zeker een mooie aanvulling, dank voor het doorgeven, Luuk.
Ton van Riet, Gemert
zei op 30 mei 2020 om 19:54
Mooi inderdaad.
Religie is net een onderbroek.
Je voelt niet dat je er een aan hebt.
En iemand anders ziet niet of je er een aan hebt.
Marilou Nillesen
bhiczei op 1 juni 2020 om 16:52
Heel bijzonder verwoord, Ton, maar tegelijkertijd ook heel toepasselijk ;)
Quinta holthuis nutbey
zei op 12 januari 2022 om 10:55
Dank voor dseze beschrijving. Ik ben een dochter (67) van ds Nutbey. Wij zijn met 6 kinderen en die leven allen nog. Ik kwam dit stukje bij toeval tegen n.a.v. een zoektochtje naar iets over Nutbey. Wij zijn allen getoerd door dit voorval. Het leven van onze ouders is later moeilijk geworden dus dit doet goed. Wij herkeen onze vader hierin( en op de foto natuurlijk ). Hij was groot voorstander van het concilie in de 60er jaren. Voor hem bestond er geen geloofskloof. Hij was bivendien zeer gecharmeerd van het Katholieke geloof. Ging ook geregeld in fretraite in kloosters. Voor hem waren alle mensen gelijk. Erg vrel dank voor diit mooi beschreven voorval! Wij woonden overigens in de voormalige pastorie in de Dorpsstraat 27. Hartelijks, QHN
Quinta
zei op 12 januari 2022 om 11:02
Excuses voor de vele toets slippertjes. Ik schrijf van mijn i-phone vanuit een wiebelende intercity! Getoerd moet natuurlijk geroerd zijn, etc etc.
Onze vriendjes waren dan ook altijd katholiek, zoals waarschijnlijk ook de meeste klanten van mijn vader's drukkerij. Maar ook binnen onze zuil liet de integratie veel te wensen over. Ik vraag me trouwens af of dat woord toentertijd al in de Dikke van Dale voorkwam...
Zoals gezegd speelde deze gebeurtenis zich zo'n 65 jaar geleden af. Ik was een jaar of zeven. Mogelijk zullen velen van u deze gebeurtenis met enig schouderophalen afdoen, maar voor mij was het belangrijk in mijn verdere ontwikkeling.
