Hoe de vader van Theo Timmermans in 1944 wordt beschoten en zijn leven lang met een kogel in zijn rug verder moet. Naar aanleiding van een serie bevrijdingsverhalen in Brabants Dagblad stuurde Theo dit relaas op.
Aan het eind van de oorlog was mijn vader in de leeftijd van circa 23 jaar. Op een bepaald moment word hij beschoten door een Duitse soldaat als burger van de gemeente 's-Hertogenbosch.
De soldaat stond op de van de Does de Willieboissingel en mijn vader liep op de Westwal ter hoogte van Achter de Boomgaard. Mijn vader werd getroffen door de kogel van deze soldaat.
Foto: Stadsarchief 's-Hertogenbosch, poster van Mussert, nabij de Does de Willeboissingel
Hij werd geraakt in zijn achterste van zijn lichaam, net onder zijn rug. Hierdoor raakte hij ernstig gewond. Door omstandigheden kon hij uit handen van deze Duitse bezetter blijven. Na de oorlogsjaren werd mijn vader stukadoor op de bouw. Hij heeft altijd zeer hard moeten werken en tot op hoge leeftijd actief geweest. Al die tijd heeft de kogel in zijn lichaam gezeten. Hij had er ook altijd last van. Altijd veel rug pijn en toch maar werken.
Doch de kogel zat zo diep in zijn rug en zenuwstelsel, dat verwijdering niet mogelijk was. Het risico van verlamming of niet meer kunnnen lopen was te groot als er een operatie zou plaats vinden. Na jaren op zijn sterfbed vroegen twee chirurgen aan mij, die hem op dat moment behandelde, dat zij het zwarte puntje onder in zijn rug niet konden verklaren. Toen het antwoord van de kogel kwam, vonden zij dit zeer opmerkelijk en keken wederom verbaast naar de ziekenhuis foto's. Uiteindelijk is mijn vader overleden en samen met de kogel is hij begraven op begraafplaats Orthen te 's-Hertogenbosch. Het geeft me na jaren nog steeds een trots gevoel dat mijn vader altijd maar is doorgegaan, en hard heeft gewerkt voor zijn gezin. En dat gevoel zal zeker blijven.
