Halverwege de jaren tachtig was Brigit van Onlangs - van Someren één van de rondemissen tijdens de wielerkoers Nacht van de Zeilberg. Een terugblik op een bijzondere periode.
foto's: collectie Brigit van Onlangs - van Someren
“In die periode, juli 1985, danste ik bij Poertwa showdansgroep in Liessel, mijn geboortedorp. Ik had er eigenlijk nooit aan gedacht om rondemiss te willen worden. Ieder jaar waren het ook anderen die rondemiss werden. Maar er was toen een oproep voor rondemiss-verkiezing, en ik weet niet precies meer hoe dat zat, maar ik vond het best interessant om mee te doen. Maar… niet als er gelopen moest worden in badpak.”
“Deze verkiezing was ook 'anders' gelukkig. Je mocht van alles doen; playback, zingen, dansen. En laten we bij Poertwa dat dansen goed onder de knie hebben gekregen natuurlijk. Niet iedereen wilde meedoen, maar wij: Ardi Verbeek (inmiddels helaas overleden), Gabrielle van de Heuvel, en ik hadden er wel oren naar als het om dansen ging. Dus muziek uitgezocht, en oefenen maar. We dansten op muziek van de serie Fame, en Desdemona heette het nummer. De bewuste avond in Apollo Zeilberg was zenuwslopend, dat weet ik nog wel. De andere dames die meededen hadden een playback act, of een klein dansje, zo herinner ik het me tenminste. En de presentatie was in handen van Jan Rietman, destijds erg bekend op tv.”
Wekenlang ingestudeerde danspasjes
“Toen het onze beurt was op het podium, was ik stiknerveus, in die tjokvolle, en bloedhete Apollo. De muziek begon, en wij begonnen onze wekenlange ingestudeerde dans, en wat denk je? Ik vergat halverwege alles, dus moest improviseren, ik was het echt allemaal kwijt wat we hadden geoefend. Maar het was goed afgelopen gelukkig.”
“Toen de uitslag bekend werd, was ik gekozen van ons drieën, met drie andere dames : Truu vd sterren, Kitty Oldedaalhuis en Anita vd Eijnde. Voor de verkiezing in Apollo mochten we met ons drieën kleren uitzoeken bij de Molenstock in Deurne, en de andere dames bij andere winkels. Ik dacht bij De Zon mode, en de anderen weet ik niet meer. Die avond van de verkiezing was echt fantastisch, druk, warm, zenuwslopend, maar kijk daar met een fijn gevoel op terug.”
“De wielerronde Nacht van Zeilberg was ook leuk. Vooraf natuurlijk met alle dames naar de kapper, en de make up. We werden netjes gebracht en gehaald. De dag van de wielerronde waren wij als missen hele dag samen, dichtbij het podium. We mochten ook mee in een snelle wagen over het parcours, een cabrio. Ik weet dat we daar niet zo blij van werden, want de kapper had niet voor niks onze kapsels mooi in model gebracht. Met het feliciteren van de renners stonden we alle vier op het podium erbij.”
Kussen van bezwete mannen
“Kussen van bezwete mannen, dat was niet zo fris weet ik nog wel. En ik was pas 17, en al die mannen waren toch wel een aantal jaren ouder. Ook Joop Zoetemelk was erbij dat jaar. Praten met de coureurs was er niet bij, ze waren snel weer van het podium af, terwijl wij er natuurlijk moesten blijven staan. We kregen er geen vergoeding voor, maar de eer was al fijn. En ik ben er wel op aangesproken in die tijd. Ik werd er dan wel eens verlegen van, maar achteraf vond ik het wel prettig die erkenning. In die jaren van de Nacht van Zeilberg, was rondemiss zijn erg informeel. Als het anders geweest zou zijn met de verkiezingen, met een eventuele badpakkenronde, dan had ik er niet aan meegedaan. Ik denk dat het tegenwoordig veel anders gaat. Naar wielrennen kijken doe ik eigenlijk nooit. Maar als ik ergens een glimp opvang op tv, dan zijn de missen altijd even wat langer in mijn vizier, en denk ik wel heel even aan 'mijn' tijd.”
“Mijn herinnering aan Nacht van Zeilberg is fijn, een goed gevoel, met fijne mensen die ons begeleiden. Piet Vullings bijvoorbeeld maar ook veel anderen waarvan ik naam niet meer weet.”
“Deze verkiezing was ook 'anders' gelukkig. Je mocht van alles doen; playback, zingen, dansen. En laten we bij Poertwa dat dansen goed onder de knie hebben gekregen natuurlijk. Niet iedereen wilde meedoen, maar wij: Ardi Verbeek (inmiddels helaas overleden), Gabrielle van de Heuvel, en ik hadden er wel oren naar als het om dansen ging. Dus muziek uitgezocht, en oefenen maar. We dansten op muziek van de serie Fame, en Desdemona heette het nummer. De bewuste avond in Apollo Zeilberg was zenuwslopend, dat weet ik nog wel. De andere dames die meededen hadden een playback act, of een klein dansje, zo herinner ik het me tenminste. En de presentatie was in handen van Jan Rietman, destijds erg bekend op tv.”
“Kussen van bezwete mannen, dat was niet zo fris weet ik nog wel. En ik was pas 17, en al die mannen waren toch wel een aantal jaren ouder. Ook Joop Zoetemelk was erbij dat jaar. Praten met de coureurs was er niet bij, ze waren snel weer van het podium af, terwijl wij er natuurlijk moesten blijven staan. We kregen er geen vergoeding voor, maar de eer was al fijn. En ik ben er wel op aangesproken in die tijd. Ik werd er dan wel eens verlegen van, maar achteraf vond ik het wel prettig die erkenning. In die jaren van de Nacht van Zeilberg, was rondemiss zijn erg informeel. Als het anders geweest zou zijn met de verkiezingen, met een eventuele badpakkenronde, dan had ik er niet aan meegedaan. Ik denk dat het tegenwoordig veel anders gaat. Naar wielrennen kijken doe ik eigenlijk nooit. Maar als ik ergens een glimp opvang op tv, dan zijn de missen altijd even wat langer in mijn vizier, en denk ik wel heel even aan 'mijn' tijd.”
