Begin jaren zestig maakte ik een herfstwandeling ‘rondje ‘Auw nonne’, lopend langs de kloostermuur vanaf de Burenstraat in Uden. Een onverharde weg met een bomenlaan, die nu de verharde verlengde Wilhelminastraat vormt met een deel langs het Oliemolenvaartje.
Staande op de verharde Burenstraat begon het ‘ommetje’ (achter m’n rug het woonhuis genoemd bij de derde foto). Zie links de behuizing van Veghelsedijk vervolgens de 'Auw nonne' en rechts daarvan de Petruskerk, rechts op de voorgrond het Oliemolenvaartje.
Staande op de Burenstraat rechts het Oliemolenvaartje. Omcirkeld het woonhuis op de derde foto. Bron: Topogr. kaart 1953
Daarna rechtsaf een onverharde laan van eikenbomen en een met grint verhard gescheiden fietspad. Links het klooster van de Auw nonne en rechts daarvan weer de parochiekerk. De bladloze bomenlaan geeft veel doorkijk naar het rechts achter de bomen gelegen Oliemolenvaartje. Nú beseffen we pas hoe kostbaar zandwegen voor het natuurleven zijn.
Rechtdoor kwam je uit bij de ‘Snieder’ in de St. Jansstraat, doch ik ging linksaf vóór de kloostermuur van de Zusters Birgittinessen; het deed me denken aan het lied van Zangeres Zonder Naam, ‘Achter het stille klooster.’ Verder de onverharde weg volgend was halverwege in de omringde muur een doorgang en links daarvan stond in de vijftiger jaren een stromijt. Deze nam ik met enkele jongens in bezit met een geestelijk boekje ter overdenking als voorbereiding op de Pl. H. Communie.
Later, juni 1963, de afbeelding ongeveer staande op het punt van de vorige foto, maakte ik een halve draai en keek op een woonhuis. Toen ik het woonhuis passeerde hoorde ik het buiten gezeten echtpaar Hanna en ... Leeën het rozenhoedje bidden.
En naderde de verharde Veghelsedijk. Daarna rechtsaf, hierbij een plaatje van de voorkant van de Abdij. Voor het verplichte zondagse middaglof bezochten we, behalve in de oktobermaand, deze kapel, want dan werd het rozenhoedje héél lang - zaam - ge - be - den. Kijkend onder de dienst naar de glas-in-loodramen en tegelijk de terugkerende vrees: “Ken ik morgen de catechismus wel goed?”
Met Halfvasten was het mogelijk in de Abdij aflaten te verdienen (‘pesjonkelen’) en wij ‘deden’ dat een half uur, de tijdsduur van het verplichte Zondagse Lof. Tijdens het naar buiten lopen keken we op het kerktorenuurwerk van de Petruskerk.
De Udense zegswijze van de Auw Nonne was vanaf het moment dat er nieuwe nonnen (Ursulinen?) zich in Uden vestigden. Ik vind de benaming abdij mooier klinken.
Vandaag herhaalde ik nogmaals het ‘ommetje’ en bemerkte dat de benoemde woning in de Burenstraat ‘platgewalst’ werd en de zandweg verhard voor de verlengde Wilhelminastraat door de kersenboomgaard van Van Mulekom. Zag de doorgang in de muur en op het einde van de kloostermuur ergerde ik me aan het onooglijk bouwsel, voor mij niet uitnodigend en zelfs de ingang van het Museum. De benaming “Krona” deed me denken aan het heersende, Coronatijdperk. Op de voorgevel van de abdij, rechts van het ‘Vagevuur', ontdekte ik het patroon destijds verwerkt in het glas-in-loodraam.
Eikeltjes rapen op het Oliemolenvaartje. Op de achtergrond is nog net de woning te zien die ook op de derde foto staat (coll. fam. Van Boxmeer)
Het Oliemolenvaartje heeft een tijd lang als open riool gediend en daarin dreven de kippenkoppen van een slachterij. Een mevrouw vertelde: “Met de kinderen ging ik in die laan ‘eikeltjes’ rapen.”
Dit verhaal is op 1 april 2021 aangepast door toevoeging van de laatste foto. Redactie
