In het verhaal Veer Dintelsas -Ooltgensplaat kan worden gelezen dat de Rederij Van der Schuyt-Van den Boom-Stanfries zorgt voor de overvaarten van Brabant naar Goeree-Flakkee. Nu wil het toeval dat broer Anne van de schoonvader Marten Coldeweijer van schrijver zo’n veertig jaar bij die rederij werkt. Reden voor dit verhaal over Anne.
Zijn herkomst
De bedoeld werknemer is dus Anne Coldeweijer, geboren in het Friese Sloten op 3 oktober 1894.
Anne Coldeweijer (bron: Collectie familie Coldeweijer)
Hij is zoon van schippersknecht Berend, die later ook stuurman en gezagvoerder is. Ook is Berend beurtschipper op Amsterdam. In het militieregister van 1914 is Anne schipper (binnen- en buitenvaart) van beroep. Van 6 augustus 1914 tot 31 juli 1919 is hij zeemiliciën – matroos. In november 1919 vertrekt hij naar Rotterdam en verblijft hij eerst als schipper aan boord van motorboot Johannes. Later gaat hij aan de wal wonen en wordt hij motordrijver binnenvaart. Dit zal zijn bij voormeld bedrijf, want Het Vrije Volk : democratisch-socialistisch dagblad bevat op 29 november 1949 een dankbetuiging van Anne voor het medeleven bij gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum bij Van der Schuyt-Van den Boom-Stanfries. Anne is op enig moment machinist op de veerboot Dintelsas – Ooltgensplaat.
Zijn veerboot is zes uur zoek op het Volkerak
Het Algemeen Dagblad bericht op donderdag 19 februari 1959 uitvoerig over de vermiste veerboot Dintelsas - Ooltgensplaat. Het zijn weken van mist en op woensdag de 18e is de mist extra dicht. De oversteek is normaal twintig minuten. De veerboot Prinses Irene heeft geen radar en een bestelwagen brengt het kompas van slag. Kortom de veerboot komt vanuit Dintelsas niet in de Sluishaven terecht. Maar na zoeken en hulp komt de boot na zes uur aan. De journalist laat ook de machinist A. Coldeweijer die, aldus het artikel, al sinds zijn elfde jaar op en aan het water zit: “Zo’n mist heb ik nog nooit meegemaakt. Niettemin was het gezellig. Wat jammer, dat die mensen aan de kant zich zo zenuwachtig hebben gemaakt.” Ook wordt een fraaie foto met de bemanning geplaatst.
Vanuit Dinteloord, Dintelsas (rechtsonder in de hoek) de veerboot naar Ooltgensplaat op toporeis. Vanuit Ooltgensplaat gaar er ook een veer naar Numansdorp en Willemstad (bron: Topotijdreis.nl)
Zinkende veerboot in haven van Ooltgensplaat
Op woensdag 18 maart 1964 bericht het Algemeen Dagblad opnieuw over de veerboot. Door een verkeerde beweging belandt de boot, in dit geval de Prinses Beatrix, op de havendam van Ooltgensplaat. De machinekamer loopt langzaam vol water en de boot zinkt weg. Anne Coldeweijer heeft dienst als hulpmachinist. Hij gaat in zijn hut een hazenslaapje doen, maar de bergingspoging loopt faliekant anders. De hut komt onder water. De gebeurtenissen maken zoveel indruk op Anne dat hij naar het ziekenhuis wordt gebracht. Het artikel wordt versierd met een fraaie foto van het hoofd van Anne.
Anne en kapitein Arend Leentjes
Tien jaar voor de geboorte van Anne wordt in het zelfde Sloten geboren Arend Leentjes en wel op 17 november 1884. In 1904 is hij bij zijn inschrijving als 'militiën' van beroep klipperknecht. Kijkende naar de kleine gemeenschap die Sloten is, zullen Anne en Arend elkaar hebben ontmoet en kennen. Arend vertrekt op 21 september 1917 als schipper naar Amsterdam. Hij huwt op 2 april 1919 met Gerritje Post en het paar vertrekt op 23 september 1919 naar Rotterdam.
Noodlot slaat toe voor Arend
Arend wordt kapitein van het in 1918 gebouwde driemast motorschoenerschip “Bosco”, groot ongeveer 600 ton laadvermogen en 42 meter lang.
Op 28 november 1919 gebeurt het fatale. Op weg van Rotterdam naar Jersey met een lading kaïniet (fosfaat) stuit het schip op 2 mijl ten oosten van de vuurtoren van Cap de la Hague (Normandië) op de rotsen en zinkt. Zeven van de elf bemanningsleden, waaronder Arend, komen om. Zijn dochter is dan pas zeven weken oud. De Raad voor de Scheepvaart doet uitspraak over de wijze van vergaan van het schip op de openbare zitting op 30 december 1919, maar kan het ongeluk niet goed verklaren omdat de kapitein is omgekomen.
De Franse sleepboot Centaure die zijn thuisbasis in Cherbourg heeft, komt te hulp. Maar tevergeefs.
Weduwe Gerritje en Anne gaan samen verder
Anne en Gerritje zullen elkaar hebben gezien en gesproken toen Arend nog leefde. Medio 1926 gaan ze samen wonen en blijven dit tot het overlijden van Anne op 10 februari 1966. Oomzegster Jannie Coldeweijer, waarvan de vader Martin Sloten wel trouw blijft en daar boten bouwt, herinnert zich in De Stadsomroeper Sloten van 10 december 2023 haar oom en tante. “Van oom Anne weten we eigenlijk niet veel, hij was een fanatiek motorrijder. Kwam met tante Gerritje altijd op de motor naar Sloten. Eerst zat zij achterop, later in de zijspan. Gerritje was de weduwe van een zeekapitein en had daardoor een goed pensioen. Als ze zou hertrouwen raakte ze haar pensioen kwijt. Dus bleven ze samenwonen. Voor die tijd heel erg vooruitstrevend, maar iets waarover niet iedereen hetzelfde dacht. Gerritje had een dochter Dina die heel goed met oom Anne overweg kon.” Schrijvers vrouw Annie weet, dat Anne ook in China is geweest.
