Niet veel mensen zullen zich realiseren dat de kern van ons autosnelwegennet teruggaat op het rijkswegenplan van 14 eersteklas wegen dat keizer Napoleon in het begin van de negentiende eeuw liet opstellen. Een centrale as in dat plan was de grote weg van Parijs via Antwerpen, Breda en Utrecht naar Amsterdam.
Brug met stoomveer op de voorgrond
Bij het oude Maasje was een veer, dat in 1814-1815 de status van rijksveer kreeg en waarvoor al gauw de benaming Keizersveer in zwang raakte. Tussen 1888 en 1904 werd de Bergse Maas gegraven. Voor de overvaart kwam er in 1890 bij Keizersveer een stoombootveer in de vaart.
De eerste decennia van de twintigste eeuw gaven een nieuwe ontwikkeling te zien, namelijk de opkomst van de automobiel. Tussen 1909 en 1924 vertwintigvoudigde het aantal auto’s in Nederland. Het absolute aantal mag in onze oren beperkt klinken - in 1924 waren het er bijna 31.000 - de gevolgen waren ingrijpend voor een volstrekt achtergebleven wegennet. Om daaraan iets te doen, kwam er in 1927 voor het eerst na meer dan honderd jaar weer een Rijkswegenplan. Een van de onderdelen daarvan was de verbetering van de verbinding Breda-Gorinchem met een vaste oeververbinding over de Bergse Maas.
Het in 1928 opgerichte Bruggenbureau van Rijkswaterstaat ontwierp de brug. Hij bestond uit drie overspanningen van elk 90 meter lengte, die elders werden gebouwd. Bij laag water werden er pontons onder gevaren, waarna bij hoog water het brugdeel naar de bouwplaats werd gevaren. Daar werden de overspanningen op hun pijlers gezet. De brug, met drie vaaropeningen, was groen. De totale kosten bedroegen 2,3 miljoen gulden.
Op 31 oktober 1931 was de feestelijk opening door mr. P.J. Reymer, Minister van Waterstaat. De brug is tijdens de Tweede Wereldoorlog meerdere malen opgeblazen. De eerste keer was op 13 mei 1940 door het Nederlandse leger. En opnieuw op 31 oktober 1944 door terugtrekkende Duitse troepen. Pas in 1948 was de brug hersteld.
In 1968 werd de A27 geopend als snelweg met twee rijbanen met twee rijstroken. De inmiddels rood-wit geschilderde brug bij
De 'nieuwe' brug
Keizersveer vormde een flessenhals voor het toenemende verkeer, waardoor al vrij snel files ontstonden. Om die reden is eind jaren zeventig de bovenbouw vervangen door zes overspanningen van de oude Moerdijkbrug. Daardoor kon het wegdek verbreed worden.
In februari 1977 is men begonnen aan de sloop van de karakteristieke, oude brug en op 1 december 1978 is de brug heropend, die vanaf 2003 wit is geschilderd.
Als ik het mij goed herinner, is de oude Keizersveerbrug begin jaren 80 - of anders eind jaren 70 - naar Suriname verscheept.
Ik heb met behulp van Google Maps en Google Streetview heel Suriname afgezocht, maar de oude Keizersveerbrug niet kunnen vinden.
Weet iemand waar de oude Keizersveerbrug gebleven is? 'Baasje' mist hem zo!
Marilou Nillesen
bhiczei op 18 november 2019 om 20:21
Dat maakt inderdaad nieuwsgierig, Hans! Via de online krantensite Delpher vind ik geen aanvullende informatie, dus wie weet er meer? Wie praat ons bij?
(en wat is overigens jouw relatie tot de brug, Henri? welke herinneringen zitten er aan vast?)
Wim
zei op 1 juni 2020 om 20:02
Klopt, echter dit is niet doorgegaan, omdat de financiering voor het transport niet van de grond kwam.
Een brugdeel heeft jarenlang op een ponton in het oude maasje gelegen en is later gesloopt
Marilou Nillesen
bhiczei op 2 juni 2020 om 10:15
Ah, bedankt voor deze aanvullende informatie, Wim. Dat maakt de context weer iets meer duidelijk.
Henri Anemaat
zei op 2 juni 2020 om 14:12
Ik heb geen persoonlijke relatie met de oude Keizersveerbrug, maar vind 'm erg mooi.
Het hergebruik van de oude Moerdijkbrug vind ik bijzonder. Soms fiets ik er nog overheen en tik 'm even aan, zolang het nog kan. Het is tenslotte de brug van mijn oma. Ze woonde in Moerdijk.
Wim
zei op 2 juni 2020 om 18:03
Misschien is het toch niet helemaal waar wat ik geschreven heb. Nu er reacties op zijn op mijn bewering heb ik wat verder gezocht. Op de site van jansonbrigdes kom ik een verhaaltje tegen dat zij een bestaande brug naar Suriname hebben gebracht. Hettoeval wil dat dit bedrijf sinds enkele jaren vlak bij de brug is gehuisvest.
Feit iswel dat een of meerdere brugdelen lange tijd op een ponton hebben gelegen en zijn gesloopt. Is de rest dan naar Suriname verscheept?
Marilou Nillesen
bhiczei op 2 juni 2020 om 19:45
Goeie vraag, Wim, ik durf het zo niet te zeggen. En een snelle online zoektocht levert mij geen duidelijkheid op.
Wie weet meer en laat het hier weten? We zijn heel benieuwd!
Leendert Cornelis Hoeven
zei op 11 februari 2022 om 18:23
De brug bij Keizersveer. Ik heb daar heel bijzondere herinneringen aan. Als dienstplichtig soldaat heb ik daar in 1965 in de nacht boven op de boog aan de zijkant met witte verf 64-6 geschilderd. Vanuit de manschappen kantine was het lange tijd te zien. De collega's soldaten hebben me nooit verraden met mijn schilderwerk. Ik ben erg benieuwd of er nog mensen zijn die het schilderwerk ook na 1964 hebben gezien.
Marilou Nillesen
bhiczei op 12 februari 2022 om 16:16
Ik kan me voorstellen dat je daar dan speciale herinneringen aan hebt, Leendert! Maar praat ons eens bij: wat waren je beweegredenen om dat te doen? En waar staan de cijfers precies voor?
En ik sluit me aan bij je vraag: wie kan zich die cijfers op deze brug nog herinneren? Laat maar van je horen!
leendert cornelis van der Hoeven
zei op 12 februari 2022 om 16:45
We waren als dienst plichtig soldaat overgeleverd om een jaar lang te vertoeven in de kazerne naast de brug. De verveling slaat dan gauw toe en verzin je maar wat. In mijn geval was het idee om wat discussie uit te lokken op het kazerne terrein. En het is me ook gelukt na die schilder actie. De volgende dag nadat ik 64-6 had geschilderd op de brug was het het gesprek in de manschappen kantine. Terwijl je aan het koffie drinken was of in de avond je biertje dronk kon een ieder het lezen van die afstand. Een ieder vroeg zich dan ook af wie het geschilderd had. Natuurlijk hield ik me stil . 64-6 staat voor het jaar van opkomst als dienstplichtige n.l 1964 en de 6 voor de laatste lichting van dat jaar per jaar zijn er 6 lichtingen. Zoals ik eerder melde ben ik niet verraden , 1 mede soldaat was op de hoogte van mijn schilder werk die leverde mij de witte verf met kwast. Kan me ook nog herinneren dat na het schilderwerk boven op die brug ik onder de verf spetters zat op mijn gezicht en bril. De klus werd in de nacht uitgevoerd en niemand heeft me gezien of gehoord. Nadat ik mijn gezicht had ontdaan van de verf spetters ben ik snel en geruisloos in bed gedoken. Het blikje verf met kwast heb ik vanaf de brug de bergse maas in gegooid.
Marilou Nillesen
bhiczei op 14 februari 2022 om 09:21
Dat moet inderdaad dan wel een klein hoogtepunt zijn geweest in een dergelijk relatief saai bestaan, Leendert. En ik kan me voorstellen dat het jezelf de nodige lol heeft opgeleverd - los van de spanning of je nog 'betrapt' zou worden.
Hopelijk komen er nog reacties van mensen die zich de cijfers kunnen herinneren (en die zich misschien wel heel vaak hebben afgevraagd waar ze voor stonden).
laarakker
zei op 24 mei 2022 om 17:02
Ik vind in een oud familiealbum nog een indrukwekkende foto van deze opgeblazen brug. Is dit de 1e of 2e ontploffing, wellicht kan iemand dat aan het uniform bij de stuurhut zien. Ik denk de 2e, anders zou ik meer Duitse soldaten verwachten, en gezien de context van de foto (een fietstocht Breda-Utrecht in 1945) Het is dezelfde situatie als op de foto bovenin getoond wordt, maar nu mét mensen die overgezet worden door het schip Avance II uit Raamsdonk. Ik kan niet zien of deze foto door een familielid zelf is gemaakt of door iemand anders. https://photos.app.goo.gl/zUgZFJQP3zh5R1iJ7
Marilou Nillesen
bhiczei op 29 mei 2022 om 19:31
Dag, bedankt voor je berichtje hier! Het blijft vooralsnog wel stil he? Mogelijk kan heemkundekring Veers Erfgoed meekijken? Probeer het anders eens hier: https://www.veerserfgoed.nl/
Het in 1928 opgerichte Bruggenbureau van Rijkswaterstaat ontwierp de brug. Hij bestond uit drie overspanningen van elk 90 meter lengte, die elders werden gebouwd. Bij laag water werden er pontons onder gevaren, waarna bij hoog water het brugdeel naar de bouwplaats werd gevaren. Daar werden de overspanningen op hun pijlers gezet. De brug, met drie vaaropeningen, was groen. De totale kosten bedroegen 2,3 miljoen gulden.
