Op maandag 6 november 1944 om kwart voor acht stapte Berthi van der Pasch (15) op de fiets om zijn jongere vriendje Harry van Boxtel (13) thuis op te halen. Hoe weinig konden ze vermoeden dat ze nooit meer thuis zouden komen.
Berthi en Harry waren Verkenners bij de Vughtse Katholieke Verkennerij. Zoals overal in het bevrijde Zuiden, werden ook in Vught jongeren van de Verkennerij ingezet voor bewakings-, en koeriersdiensten ten behoeve van de OD, de Orde Dienst, die na de bevrijding in oktober 1944 op verschillende plaatsen in Vught steunpunten had ingericht. Het hoofdkwartier was gevestigd in de Vughtse Dorpsstraat. Naar dat hoofdkwartier gingen de jongens op weg.
Van de OD kregen zij opdracht naar Huize Muyserick te gaan, waarna zij om kwart over acht het Maurickplein opfietsten op weg naar de statige villa. Om zes uur die morgen was op Muyserick ook de ordonnansdienst begonnen van drie andere Verkenners: Jack Daems (17), Gerard v. D. (17) en Alex van Leur (16).
Zij hadden na binnenkomst het benedenvertrek van de villa al aangeveegd en waren daarbij op het Duitse infanteriegeweer gestoten van Van Dorst, een Vughtse OD'er. Gerard had het wapen opgepakt en verplaatst. Daarna hadden zij wat rondgelummeld.
Berthi en Harry werden binnengelaten door Gerard. Om het gevonden geweer te tonen en te laten zien dat het geladen was, haalde Gerard de grendel over, waarbij zijn pink vermoedelijk de trekker raakte. Omdat Berthi en Harry nauwelijks een meter van hem verwijderd waren en achter elkaar stonden, werden ze allebei op dezelfde plaats in de hartstreek getroffen en vielen op de grond. Zij waren vrijwel direct dood. Jack en Alex renden in paniek naar het dorp om hulp te halen.
Ze waarschuwden de kapelaan, dokter Hillen en de politie die ogenblikkelijk naar Muyserick gingen, om bij aankomst in het wachtlokaal te moeten vaststellen dat beide kinderen dood waren. Terwijl het verschrikkelijke nieuws zich door het dorp verspreidde en veel Vughtenaren op de been bracht, werden de lichamen van de kinderen per brancard overgebracht naar het lijkenhuisje van het St. Elisabethgesticht. Gerard vluchtte naar huis en verstopte zich in het kolenhok, waar hij later door de kapelaan 'uitgepraat' moest worden.
Voorafgaand aan de begrafenis van de kinderen zou Gerard deel hebben genomen aan de 'erewacht' van verkenners bij de opgebaarde lichamen van Berthi en Harry.
Bij gebrek aan kranten tijdens de Vughtse bevrijding werd het nieuws over het tragische ongeluk verspreid via kleine pamfletten, opgeplakt op o.a. winkelruiten. Het drama veroorzaakte in de kleine gemeenschap veel beroering.
De lichamen van Berthi en Harry werden bijgezet in het graf van drie van de vijf Voortrekkers, die bijna 10 jaar daarvoor, op 31 maart 1935, omgekomen waren. Zij verdronken toen hun auto in Sint-Michielsgestel in de Dommel belandde. Eén van de drie (Kees van der Wal) was de oom van Berthi.
In het voorjaar van 1945 vond een rechtszaak plaats in Den Bosch, waarbij Gerard een voorwaardelijke straf van vier maanden kreeg opgelegd. Vrijwel direct daarna is hij uit Vught en Brabant weggetrokken.
Voor wie meer wil weten: ik heb er een aparte website over gemaakt.
Berthi en Harry waren Verkenners bij de Vughtse Katholieke Verkennerij. Zoals overal in het bevrijde Zuiden, werden ook in Vught jongeren van de Verkennerij ingezet voor bewakings-, en koeriersdiensten ten behoeve van de OD, de Orde Dienst, die na de bevrijding in oktober 1944 op verschillende plaatsen in Vught steunpunten had ingericht. Het hoofdkwartier was gevestigd in de Vughtse Dorpsstraat. Naar dat hoofdkwartier gingen de jongens op weg.
Voorafgaand aan de begrafenis van de kinderen zou Gerard deel hebben genomen aan de 'erewacht' van verkenners bij de opgebaarde lichamen van Berthi en Harry.
