Een Blauwe-maan-dag

Jaren terug sprak ik er met de Brabantse Weerman over. Het fenomeen was hem onbekend en hij nam me niet serieus, tot het moment dat de pers er een krantenartikel aan wijdde. Binnenkort nogmaals, op Paas- of Stille Zaterdag 31 maart 2018.

De super-blauwe-bloedmaan had negatieve gevolgen, zoals de waterhoogte in de kleinere kanalen van Venetië met op 4 februari 2018 extreem lage eb. Zij stonden droog! Meestal slaat men daar alarm vanwege het te hoge water.

Op 31 januari jongstleden, de dag van de Volle Maan, kwam ik ‘s morgens door het buitengebied en keek naar de dalende, extra grote heldere maan. Daar stapte ik toch even voor af, de kou trotserend, en genoot minutenlang van de gebeurtenis. Het vochtgehalte van de lucht bepaalt hoe groot de maan voor ons zichtbaar is.

Op school had ik een leesboekje met een plaatje met kinderen die ‘s nachts in bed door de maan beschenen werden. Ik was daar jaloers op, nu bewonder ik dat regelmatig op het moment dat de gele schijf een grote cirkel maakt.

Bij onze studiereizen was in de paklijst een scheurkalender opgenomen met de zon- en maanstanden. Er was ook een stukje lasglas, beschermglas voor de ogen bij elektrisch lassen, om zonsverduisteringen door te bekijken. Op vrijdag 20 mei 1966 was op de voormiddag een hele zonsverduistering, een dag om een extra wens te doen. Op deze zonnige dag beloofden wij in gemeentehuis en kerk eeuwige trouw aan elkaar. Ik had daarvoor een lasglas bij me gestoken. Tussendoor had ik toch meer óóg voor mijn stralende bruid dan voor een zonsverduistering.

Bij heldere sterrenhemel maakte ik in de late avond tijdopnamen van een voor mij onbekend sterrenbeeld. Doordat het luchtruim draait, werden het witte streepjes op de foto.

In Denemarken was onze bungalowtent naar het oosten op een grote waterplas gericht. Midden in de nacht zou de maan uit het water oprijzen. We stelden de wekker in voor dat moment. Daar werden we rijkelijk voor beloond, zelfs met een heldere hemel, daarbij rekening houdend met het tijdstip i.v.m. de noordelijk gelegen locatie.

Na een bezoek aan de invasiestranden van Normandië reden we vanaf de volgende camping in Valmont naar het dertig kilometer verder gelegen Etretat. De ondergaande zon was een dubbel afscheid, want tegelijk aanvaardden we de volgende morgen de terugreis van deze 17-daagse studiereis. De altijd openstaande rotspoort is gezien vanaf de boulevard.

Op 17 maart was het Nieuwe Maan. Hierbij de maansikkel van 20 maart 2018, 19.00 uuur. De nieuwe maan is pas na twee dagen met het blote oog aan het hemelruim zichtbaar. Bij de tekst ‘zie de maan schijnt door de bomen’ is meestal de stand van de sikkel foutief weergegeven.

Daarboven nog enkele zonsondergangen in Uden, de eerste vanuit de Kersenboomgaard richting Hulstheuvel met boerderijsilhouetten en de tweede buurtschap Zoggel met twee stromijten (intussen geheel bebouwd).