Een van de veerdienstjes die tot in de twintigste eeuw dienst deden rond ’s-Hertogenbosch als daar in de herfst- en wintermaanden het gebied onder water liep, was het veer naar Sint-Michielsgestel.
Verbinding: Den Bosch-Sint-Michielsgestel
Waterweg: het overstroomde gebied tussen Den Bosch en Sint-Michielsgestel
Type veer: vrijvarend
Waarschijnlijk heeft de stad ’s-Hertogenbosch al in de achttiende eeuw schippers aangewezen om bij hoog water op Sint-Michielsgestel te varen, net zoals dat voor andere omliggende plaatsen is gebeurd. Maar bewijsstukken hebben we hiervoor (nog) niet gevonden.
Wat we wél hebben, is een reglement voor een veer op Den Bosch dat het gemeentebestuur van Sint-Michielsgestel in 1815 heeft opgesteld. De bepalingen daarin lijken heel erg op oudere reglementen voor soortgelijke veertjes rondom Den Bosch.
Een veerman moest inwoner van de gemeente Sint-Michielsgestel zijn, achttien jaar of ouder, en over een behoorlijke acte van admissie van het gemeentebestuur beschikken. Ook moest hij een geschikte schuit bezitten, niet kleiner dan 20 voet in lengte en voorzien van roer, helmstok, zwaarden, mast, spriet, zeil, fok, touwen, bomen, haken, riemen en wat verder daar toe wordt vereischt. Het gemeentebestuur inspecteerde de schuiten minstens tweemaal per jaar.
Een schipper werd geacht zelf zijn boot te bedienen, geholpen door een knecht van minstens zestien jaar oud. Er werd gevaren met een gemeene beurs: de inkomsten werden afgedragen aan de oudste in rang, die elke zaterdagavond de opbrengst eerlijk onder de schippers verdeelde.
De veerverbinding liep van de Pettelaar aan Gestelse kant naar de Grote Hekel in de Bossche stadswallen. Een half uur voor afvaart dienden de schippers aanwezig te zijn om te helpen bij het laden van goederen. Tot een half uur voor het sluiten van de Grote Hekel moest daar een Gestels schip klaar liggen om passagiers naar de Gestelse kant te brengen.
Overdag betaalde een volwassen passagier 3,25 cent voor een overtocht. Buiten diensturen kostte een overvaart 20 cent. Voor een volwassen paard betaalde men 40 cent, een koe kostte 25 cent, een varken 15 cent, een schaap 5 cent. Bij zware storm of ijsgang werd dubbel veerloon gerekend.
Overigens mocht iedereen die zelf een schuit bezat zijn eigen goederen overvaren en stond het inwoners van de gemeente vrij voor invoer van mest, kalk, steen en andere bouwmaterialen naar believen een schipper uit te kiezen. In alle andere gevallen moest men gebruik maken van de officiele schippers. Alleen als al die schippers waren vertrokken, mocht men een ongekwalificeerde inhuren.
Overdag betaalde een volwassen passagier 3,25 cent voor een overtocht. Buiten diensturen kostte een overvaart 20 cent. Voor een volwassen paard betaalde men 40 cent, een koe kostte 25 cent, een varken 15 cent, een schaap 5 cent. Bij zware storm of ijsgang werd dubbel veerloon gerekend.
