De naam lijkt zo uit een boek van Harry Potter te komen maar landgoed Zwijnsbergen in Helvoirt is veel ouder, en bestaat bovendien echt. Een omvangrijk domein, met een groot huis, voormalig koetshuis en oranjerie, portierswoning, tuinmanswoning, boerderij met bijgebouwen, park, weilanden en bos. Goed voor 21 hectare, gelegen aan de waterloop Zandleij.
Een oorkonde uit 1304, waarin melding wordt gemaakt van een zekere “Mychaeli dicto de Sweensberch” en diens zoon Johannes, doet vermoeden dat er al in de vroege veertiende eeuw sprake was van een goed Zwijnsbergen. Maar of dat dit toen ook al bebouwd is geweest, is maar de vraag.
Mogelijk is het huidige Zwijnsbergen een voortzetting van een ouder bouwwerk maar sporen van voor 1552 zijn niet meer te traceren. De eerste bladzijde van het geschiedenisboek van het huidige kasteel begint daarom ook in 1552. Een boek vol avontuur, voorspoed en tegenslag, met namen als Walraven Draeck en de familie Van Lanschot. Het jongste hoofdstuk dat werd toegevoegd, dateert uit maart 2001 toen het hoofdhuis door een felle brand grotendeels werd verwoest. Er is met man en macht gewerkt om de grote schade te herstellen en zo kon Zwijnsbergen in 2007 uit zijn as deed herrijzen.
Wie kwam er vroeger al in de bossen of het park van Zwijnsbergen? Welke herinnering maakt deze foto bij jou los? Laat het ons weten!
Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Meierij, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.
Ik kan me nog herinneren dat wij in de zestiger jaren van de vorige eeuw gingen schaatsen op de gracht van het kasteel.
Ook kon je vanaf de Udenhoutseweg via een karrespoor op het landgoed gaan wandelen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 1 mei 2019 om 08:22
Hallo Rien, dank voor je berichtje. Het moet vast prachtig zijn geweest om daar te kunnen schaatsen. Woonde je er bij in de buurt?
Rien Pijnenburg
zei op 2 mei 2019 om 13:41
Ik woonde midden in het dorp tegenover de RK kerk.
Marilou Nillesen
bhiczei op 2 mei 2019 om 15:45
Dan heb je er vast veel herinneringen liggen... Heb je toevallig nog oude foto's liggen uit die tijd die we hierbij zouden mogen plaatsen? Denk er maar eens over na, hoor.
Rien Pijnenburg
zei op 3 mei 2019 om 15:32
Helaas Marilou heb ik geen foto's meer liggen.
Jan WM Verstijnen
zei op 4 mei 2019 om 22:25
Dag Marilou, ik heb ook op de vijver bij Kasteel Zwijnsbergen geschaatst. Laatste keer eind jaren zestig denk ik. Maar ik wandel daar vrijwel dagelijks door het bos. En rond de kolk.
Vanuit onze achtertuin kunnen wij het landgoed dan ook goed zien liggen.
Zeker op zomeravonden, als de zon acher de bomenrand verdwijnt, kunnen wij daar geweldig van genieten.
Marilou Nillesen
bhiczei op 5 mei 2019 om 17:06
Ah, toch dank voor je reactie, Rien!
En leuk je hier tegen te komen, Jan ;) Ik kan me voorstellen dat het prachtig moet zijn om de zon zo te zien zakken! Kan er trouwens nog wel worden geschaatst bij het kasteel? (ervan uitgaande dat het 's winters nog een keer echt gaat vriezen, vanzelfsprekend...)
Liesbeth Smit
zei op 4 september 2019 om 19:31
In de jaren vijftig kwam ik als kleuter regelmatig op Zwijnsbergen omdat mijn (peet)oom en tante daar woonden. Ze hadden een (waak|)gans die Hugo heette. Hij nam zijn taak als bewaker erg serieus en dat heb ik geweten. Sindsdien ga ik een blokje om voor ganzen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 4 september 2019 om 21:59
Haha, een herkenbare herinnering, Liesbeth. Als je één keer een boze gans achter je aan hebt gehad, loop je wel even om ;) Wel bijzonder dat je nog weet dat hij Hugo heette. En konden je oom en tante wel overweg met hem?
liesbeth Smit
zei op 5 september 2019 om 21:17
Mijn peetoom, Jan van Lanschot en zijn vrouw Liek, waren aardige en bovendien gastvrije mensen. Hugo, was zowel huis- als waakgans en volgens mijn ouders had ik gans Hugo iets te enthousiast benaderd toentertijd. Mijn peetoom en zijn vrouw konden vast wel met Hugo overweg. Vanuit hun zitkamer renden mijn broer René en ik hun grote tuin in en konden daar heerlijk spelen. Mijn reactie is niet relevant voor de geschiedenis van Zwijnsbergen denk ik. Maar ook nostalgie speelt een grote rol in mijn Brabantse wortels. (geboren in 's-Hertogenbosch).
Marilou Nillesen
bhiczei op 8 september 2019 om 18:17
Bedankt voor je berichtje, Liesbeth. En je reactie is zeker wel relevant, want gans Hugo is vast voor velen onlosmakelijk verbonden aan Zwijnsbergen. Juist deze persoonlijke herinneringen brengen een verhaal tot leven. Dus veel dank voor je antwoord!
Harry
zei op 28 januari 2021 om 14:43
In BHIC toegang 317 De Jong van Beek en Donk zit archiefmateriaal over het landgoed Zwijnsbergen (inv.nr. 2964) aangezien de verwante familie De Jonge van Zwijnsbergen er heeft gewoond in de 19e eeuw.
(Jkvr. Anna Maria Emelia de Jonge van Zwijnsbergen, geb. Helvoirt 11 september 1817, st. 's- Gravenhage 18 februari 1884, tr. Helvoirt 9 november 1837 Jhr. Arnold Hendrik des Tombe, geb. ald. 29 april 1814, generaal-majoor der cavallerie, st. 's-Gravenhage 5 januari 1905, zn. van François Jan Jacob en Eva Maria Adriana de Jonge)
Een oorkonde uit 1304, waarin melding wordt gemaakt van een zekere “Mychaeli dicto de Sweensberch” en diens zoon Johannes, doet vermoeden dat er al in de vroege veertiende eeuw sprake was van een goed Zwijnsbergen. Maar of dat dit toen ook al bebouwd is geweest, is maar de vraag.
