In de huidige tijden krijgen we berichten van emigranten die een speelbal worden van oplichters. Lieden die zich schaamteloos verrijken over de rug van vluchtelingen wanneer zij hun overtocht proberen te maken naar veiliger oorden.
In 1853 leken economische vluchtelingen uit Uden slachtoffer van oplichterij te zijn: "Een gedeelte der hier (Rotterdam) uit Noord-Brabant aangekomen landverhuizers, en voornamelijk die uit Uden, zijn naar hunne haardsteden wederom terug gekeerd, daar het gebleken was, na hunne aankomst alhier, dat zij hunne gelden voor overtogt hadden toevertrouwd aan iemand, die daarmede vertrokken is, zonder voor hunnen overtogt zorg te dragen."
Ze maakten deel uit van een groep van ruim 200 landverhuizers uit Uden, Volkel, Mill en Boekel. Hun bestemming was het plaatsje Little Chute in Wisconsin "waar velen hunner familiebetrekkingen en vrienden zullen ontmoeten, die zich daar reeds gevestigd hadden". Aan de Fox River was in 1848 een kolonie katholieke landverhuizers uit het Peelgebied neergestreken. Aangemoedigd door economisch moeilijke tijden en geinspireerd door priester Theodoor van den Broek hadden zij de overtocht gewaagd. Van den Broek beloofde een "voortreffelijke R.K. Kolonie".
Maar in Little Chute was niets en "eene algemene verslagenheid heerschte er onder de landverhuizers. Niemand wilde op die plaats blijven, verre van alle correspondentie gelegen, zonder handel en maar ordinaire grond." Er zat maar één ding op. Aanpakken of vertrekken. En vele handen maken licht werk. Die extra handen werden in het thuisland gevonden. Aangemoedigd door fantastische verhalen volgde een ketting-migratie. De nakomers gaven huis en haard op voor de Amerikaanse droom. Hoe zuur was het dan om wegens oplichterij in Rotterdam de boot te missen!
De emigranten in kwestie waren echter volgens latere berichten geen slachtoffer van oplichting. Ze konden de verhoogde kosten voor de overtocht niet betalen. Maar de emigranten hadden een dubieuze rol, want "twee van hen zijn vroeger reeds in Amerika geweest". Ze kwamen terug "alleen om hunne vrienden aan te raden hun vaderland te verlaten". Beloofden zij net als Van den Broek "een voortreffelijke R.K. Kolonie"?
Inderdaad Gerard, goede tip voor mensen die verder in dit onderwerp willen duiken!
R.Lacor-van den Heuvel
zei op 21 juni 2016 om 18:39
Dit onderwerp hoef ik niet in te duiken.Alles is mij bekend.
En mijn familie van den Heuvel heeft dat in het verleden financieel ondersteund.
Ook het tweede boek "hier is alles vooruitgang"is in mijn bezit.
Marilou Nillesen
bhiczei op 22 juni 2016 om 08:59
Dat is goed te horen, R.Lacor-van den Heuvel. Voor andere belangstellenden: het boek "Hier is alles vooruitgang", landverhuizing van Noord-Brabant naar Noord-Amerika 1880-1940", eveneens van H.A.V.M. van Stekelenburg, 1996, is zowel op onze studiezaal in Grave als in Den Bosch in te zien.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 27 augustus 2016 om 00:17
In verband met dit laatst genoemde boek heeft H.A.V.M. van Stekelenburg ook diversen bezoeken gebracht aan de Heemkunde in Boekel en bij ons thuis ( de Heemkunde was toen bijna recht tegenover ons). Daar mijn moeder alle correspondentie-brieven en gestuurde foto's van vroeger vanuit de V.S. keurig had bewaard en er zelf ook nog veel over wist. Van een van die bezoekjes heb ik nog foto's gemaakt.
In 1853 leken economische vluchtelingen uit Uden slachtoffer van oplichterij te zijn: "Een gedeelte der hier (Rotterdam) uit Noord-Brabant aangekomen landverhuizers, en voornamelijk die uit Uden, zijn naar hunne haardsteden wederom terug gekeerd, daar het gebleken was, na hunne aankomst alhier, dat zij hunne gelden voor overtogt hadden toevertrouwd aan iemand, die daarmede vertrokken is, zonder voor hunnen overtogt zorg te dragen."
