“Burgemeester- dictator - de raad nam de beenen", aldus de kop boven een artikel in De Nieuwe Hoornsche Courant in november 1939. Let wel: het gaat hier over het Maasstadje Megen, dat die hele maand met gemak de landelijke pers haalt. Aanleiding is gedoe rondom de bouw van een nieuw raadhuis.
Eind jaren ’30 is Megen wel aan een nieuw raadhuis toe. Al heel lang zetelt het gemeentebestuur in het gymnasium van de Franciscanen. Er is daar een kleine secretarie en een raadzaal, tevens burgemeesterskamer en vergaderruimte voor b en w. Een bergruimte beneden herbergt het archief, maar ook de brandspuit en de brandstoffen. Wc’s en gevangeniscellen ontbreken.
Gratis bouwperceel
Geen wonder dat in 1938 aan nieuwbouw wordt gedacht, maar vanwege de crisistijd ontbreken de financiële middelen. Daartegenover staat wel het genereuze aanbod van de Megense bierbrouwer Willem Kipp: een gratis bouwperceel op de hoek van Kapelstraat en Torenstraat! En het nationale Werkfonds verleent in april 1939 een voorschot van 21.000 gulden. De Drunense aannemer A. van Alphen kan in juli aan de slag.
Al na enkele maanden blijkt dat burgemeester Van Vlokhoven de raad onvolledig informeert over de gang van zaken rondom de bouw. Bijvoorbeeld over tussentijdse bezuinigingen waarvan de raad niet en de aannemer wel op de hoogte is. En over het grondwerk dat hij in werkverschaffing wil laten uitvoeren. Het Werkfonds verbiedt dat, zodat bouwvakarbeiders moeten worden ingezet. Die krijgen te weinig betaald, zodat de gemeente een pittige brief van de RK Bouwvakarbeidersbond ontvangt.
De bom barst
In november 1939 barst de bom: na een felle discussie met Van Vlokhoven lopen de gemeenteraadsleden de vergaderzaal uit, en uiteindelijk moet de burgemeester een commissie van toezicht naast zich dulden. Daarna komt het bouwproces in rustiger vaarwater, hoewel het nieuwe raadhuis, vooral vanwege de oorlogsperikelen, pas in 1941 wordt opgeleverd. Een anonieme dichter blikt dan terug:
