Het gezin Hendrichs verhuisde in 1910 van Amsterdam naar Helmond, waar ze op 6 mei werden ingeschreven. Er waren zeven kinderen, mijn moeder Jo(anna) was de een na jongste, zij was toen 3 jaar, haar oudste broer was 16 jaar ouder. Reden van de verhuizing was dat de vader directeur werd van een fabriek in molenstenen in Heeze.
Het gezin woonde allereerst in de Kerkstraat 146. Op 10 september 1920 verhuisden zij naar Oisterwijk en in november 1925 weer terug naar Helmond, naar het adres Weg op den Heuvel 4, waar zij bleven tot ze op 2 februari 1929 naar Den Haag verhuisden. Mijn grootvader Augustinus, die ik nooit gekend heb omdat hij in 1937 overleed, zag duidelijk niet op tegen een verhuizing meer of minder. Dat had hij in het verleden ook al bewezen. Mijn zoon ontdekte dat er twee dienstmeisjes (na elkaar) bij hen hebben ingewoond in Helmond, Gerarda Maria Swinkels en Anna Maria van Bladel. Het gezin behoorde tot de notabelen van Helmond, heb ik begrepen.
Mijn moeder heeft daar een gelukkige jeugd gehad. Zij was wars van conventies en haar ideaal als kind was om net als de meeste andere kinderen van de school met een schort voor en op klompen de heuvel af te dalen, wat zij als ‘deftig’ meisje niet mocht. Het is haar een keer gelukt. Zij moet toen al wat rebels zijn geweest, want werd als enige van de kinderen een jaar of vier naar kostschool bij de nonnen gestuurd. Haar jongere zusje Wilhelmina (Wim) was het allereerste meisje dat in Helmond de HBS bezocht. Mijn moeder ging naar de MULO.
Bewonderaars
Het gezin was bevriend met andere bekende families in Helmond, in haar fotoalbum vond ik de namen Bartels, Ebben, Klinkhamer, Landré, van Mierlo, van Nunen, Schulte en Verstraten. Er werd getennist en gedanst en de vier oudere broers brachten bewonderaars mee voor de drie knappe zusjes Hendrichs.
Vader Augustinus kreeg het aan zijn hart, zijn compagnon liet de fabriek failliet gaan, zo gaat de familieoverlevering. Jo werd nadat zij een verloofde aan tbc had verloren verpleegster. Het gezin verhuisde in 1929 naar Den Haag, de ouders en beide jongste dochters. De rest was het huis allang uit. Het merkwaardige is dat mijn moeder vaak praatte over haar jeugd in Helmond en Oisterwijk nooit noemde, mogelijk bleef het accent van hun leven op Helmond liggen.
Verzetsgroep
In de Tweede Wereldoorlog gingen Jo, Wim en broer Bep (Albertus) in het verzet in Den Haag, waar zij woonden, twee andere broers, Augustinus en Franciscus (Frans) en zuster Sofie (Jup) zaten in Indië met hun gezin en in het jappenkamp. De echtgenoot van Jup, Huibert Ravenswaay, kwam daar om bij de aanleg van de Pakan Baroe spoorweg. Broer Ludovicus (Loek) bleef buiten het verzet, omdat hij al kinderen had. Ik vraag me nog altijd af of de Jan van Mierlo, die in de verzetsgroep van mijn moeder zat en nu op de Eerebegraafplaats Bloemendaal ligt, een bekende van haar was uit haar jeugd in Helmond. In de Verzetsheldenbuurt Den Haag bevindt zich de Jo Hendrichslaan.
Haar dochter Wilhelmina (Minka) is nu secretaris van de Vereniging Kinderen van Verzetsdeelnemers 1940 – 1945 (KvV).
Minka Kaszó, dochter Jo Hendrichs, 2021
Foto’s: familiearchief, bijlagen doopbewijs en eerste inschrijving gemeente Helmond
Het gezin woonde allereerst in de Kerkstraat 146. Op 10 september 1920 verhuisden zij naar Oisterwijk en in november 1925 weer terug naar Helmond, naar het adres Weg op den Heuvel 4, waar zij bleven tot ze op 2 februari 1929 naar Den Haag verhuisden. Mijn grootvader Augustinus, die ik nooit gekend heb omdat hij in 1937 overleed, zag duidelijk niet op tegen een verhuizing meer of minder. Dat had hij in het verleden ook al bewezen. Mijn zoon ontdekte dat er twee dienstmeisjes (na elkaar) bij hen hebben ingewoond in Helmond, Gerarda Maria Swinkels en Anna Maria van Bladel. Het gezin behoorde tot de notabelen van Helmond, heb ik begrepen.
Mijn moeder heeft daar een gelukkige jeugd gehad. Zij was wars van conventies en haar ideaal als kind was om net als de meeste andere kinderen van de school met een schort voor en op klompen de heuvel af te dalen, wat zij als ‘deftig’ meisje niet mocht. Het is haar een keer gelukt. Zij moet toen al wat rebels zijn geweest, want werd als enige van de kinderen een jaar of vier naar kostschool bij de nonnen gestuurd. Haar jongere zusje Wilhelmina (Wim) was het allereerste meisje dat in Helmond de HBS bezocht. Mijn moeder ging naar de MULO.
Het gezin was bevriend met andere bekende families in Helmond, in haar fotoalbum vond ik de namen Bartels, Ebben, Klinkhamer, Landré, van Mierlo, van Nunen, Schulte en Verstraten. Er werd getennist en gedanst en de vier oudere broers brachten bewonderaars mee voor de drie knappe zusjes Hendrichs.
In de Tweede Wereldoorlog gingen Jo, Wim en broer Bep (Albertus) in het verzet in Den Haag, waar zij woonden, twee andere broers, Augustinus en Franciscus (Frans) en zuster Sofie (Jup) zaten in Indië met hun gezin en in het jappenkamp. De echtgenoot van Jup, Huibert Ravenswaay, kwam daar om bij de aanleg van de Pakan Baroe spoorweg. Broer Ludovicus (Loek) bleef buiten het verzet, omdat hij al kinderen had. Ik vraag me nog altijd af of de Jan van Mierlo, die in de verzetsgroep van mijn moeder zat en nu op de Eerebegraafplaats Bloemendaal ligt, een bekende van haar was uit haar jeugd in Helmond. In de Verzetsheldenbuurt Den Haag bevindt zich de Jo Hendrichslaan.
