Neergestorte vliegtuigen in Willemstad 1940-1945

De geallieerde vliegtuigen waren heel vaak bommenwerpers die bij bombardementsmissies op doelen in Duitsland geraakt werden door Duits afweergeschut (de zogenaamde Flak) of onderschept werden door Duitse jachtvliegtuigen (vooral ’s nachts, tijdens de zogenaamde Nachtjagd).

Wij gaan proberen de verhalen achter al deze crashes te achterhalen met behulp van iedereen die ofwel zélf nog herinneringen heeft of de verhalen gehoord heeft van eerdere generaties. Soms is er al veel bekend, soms wat minder.

In Willemstad zelf zijn twee geallieerde vliegtuigen neergekomen, een bommenwerper en een jachtvliegtuig. De bommenwerper was een Douglas Boston III (registratienummer Z2240, call sign TH-T) van 418 Squadron van de Canadese Luchtmacht (RCAF), die in de nacht van 27 op 28 april 1942 van zijn thuisbasis Bradwell Bay in Engeland op weg was om het vliegveld Gilze-Rijen aan te vallen. Om 01.45 uur werd het toestel neergeschoten door (vermoedelijk, maar dat moet nog verder worden onderzocht) een nachtjager van II/NJG 3, gevlogen door Oblt. R. Knacke. De Boston crashte ten noorden van de Noordlangeweg tussen Willemstad en Klundert.
Piloot F/O Richard John Watts Askwith en boordschutter F/Sgt Gordon James Hardy kwamen om het leven. Zij liggen begraven op het Britse oorlogskerkhof in Bergen op Zoom, graven 27 A 4-5. Navigator P/O Norman Wilson Mapes wist met zijn parachute uit het vliegtuig te komen en overleefde het. De Duitsers maakte hem krijgsgevangen.

Op 3 november 1944 moest F/Sgt. Paul Hippoliet Decroix (23) met zijn Spitfire LF.IX (PV134, call sign GE-P) van het 349 (Belgische) Squadron om 13.00 een noodlanding maken bij Willemstad. Decroix was op een gewapende verkenningsmissie van het gebied rond Klundert, toen hij werd geraakt door Flak-vuur, dat zijn olietank en de propeller beschadigde.

Bij de noodlanding die hij vervolgens moest maken, crashte hij. De piloot raakte licht gewond en werd na ongeveer een half uur door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. Nog was hij zijn leven niet zeker, want hij werd meegenomen naar een boerderij die beschoten werd door geallieerde Typhoons. Ook in een tweede boerderij waren ze doelwit van eigen (voor Decroix) kanonnen.

Die nacht werd hij per motorvoertuig over het Hollandsch Diep gebracht naar Dordrecht. Na de eerste verhoren werd hij overgebracht naar Stalag Luft 7 in Bankau (Polen), waar hij eind december 1944 arriveerde. In januari 1945 begon een lange mars, toen de Duitsers hun krijgsgevangen westwaarts verplaatsten, deels lopend, deels per trein. Van Bankau moesten de krijgsgevangenen lopen naar Stalag IIIa bij Luckenwalde, waar Decroix op 8 februari 1945 aankwam, na 237 kilometer lopen in de bittere kou. In mei werd het kamp bevrijd en op 11 mei 1945 was Decroix weer terug in Engeland.

Paul DeCroix (foto vriendelijk beschikbaar gesteld door W.N. van Dranen, HKK Fijnaart en Heijningen).