Aan de Oosterhoutseweg, ten zuiden van de kern van Raamsdonksveer, staat sinds 1925 een watertoren, gebouwd in opdracht van de N.V. Waterleiding-Maatschappij "Noord-West-Brabant". De ontwerper was ir. Hendrik Sangster, die voor deze waterleidingmaatschappij begin jaren ’20 veel watertorens heeft ontworpen. De toren in Raamsdonksveer heeft de kenmerkende stijlelementen van het expressionisme en de Art Deco die Sangster in deze jaren toepaste.
De zeshoekige, bepleisterde watertoren heeft een betonnen skelet met bakstenen vulling. De opbouw is vierdelig: van beneden naar boven een plint, een smallere schacht, een aan voor- en achterzijde uitkragend reservoir-omhulsel en een twaalfzijdige bekroning, alles afgesloten door een koepeldak. De oorspronkelijke ingangspartij had een decoratieve omlijsting, die nu deels is gewijzigd en schuilgaat achter één van de recente aanbouwen. De toren heeft een verticale geleding in de vorm van vier steunberen op de hoeken.
De overgang van schacht naar reservoir-omhulsel is gemarkeerd met trapsgewijs verspringende uitkragingen. In het reservoirgedeelte is de watertoren in elk gevelvlak voorzien van een ondiepe, erkerachtige uitbouw, waarin oorspronkelijk telkens acht of zes kleine lichtopeningen waren aangebracht, die later zijn dichtgemetseld.
In 1970 is de toren als watertoren buiten gebruik gesteld. Daarna heeft het enige tijd geduurd voordat er een nieuwe bestemming voor het karakteristieke gebouw is gevonden. In 1992 heeft het bedrijf Business Art Service na een grondige renovatie de toren ingericht als expositieruimte en opslag van kunstwerken. Vanuit deze Art Tower verkoopt en verhuurt BAS nu kunst aan het bedrijfsleven. Inmiddels wordt de onderneming geleid door Berit van Dorenburgh en Bram Polak, zoon van oprichter David Polak.
De watertoren zelf is een rijksmonument. Cultuurhistorisch gezien is de toren een bijzondere illustratie van de ontwikkeling van de watervoorziening in Noord-Brabant, en dient hij als voorbeeld van de ontwikkeling van de betonnen watertoren. Het gebouw heeft architectuurhistorische waarde vanwege de plaats die het inneemt binnen het werk van de architect Sangster en vanwege het bijzondere materiaalgebruik. Bovendien bezit de toren als voorbeeld van het werk van Sangster inmiddels ook zeldzaamheidswaarde: veel torens van Sangster zijn gesloopt of vernietigd in de oorlog, op de watertorens van Dongen, Etten, Fijnaart (en Raamsdonksveer dus) na.
Tenslotte, maar zeker niet in de laatste plaats, is de watertoren een beeldbepalend gebouw in het open landbouwgebied ten zuiden van het dorp Raamsdonksveer. Hij is dan ook een echt landmark voor vele automobilisten, getuige bijvoorbeeld de post van een blogger in maart 2008: “Vijf dagen per week rijd ik van Rijen naar Den Bosch en vice versa. (...) De A59 maakt een lichte bocht naar links en daar staat hij, majestueus en een punt van herkenning: de watertoren van Raamsdonksveer. In december was het al donker om een uur of vijf en was het nog mooier, dat verlichte fallussymbool net achter Knooppunt Hooipolder. Ja, het zien van deze uit 1925 stammende watertoren van Hendrik Sangster raakt mij”.
De zeshoekige, bepleisterde watertoren heeft een betonnen skelet met bakstenen vulling. De opbouw is vierdelig: van beneden naar boven een plint, een smallere schacht, een aan voor- en achterzijde uitkragend reservoir-omhulsel en een twaalfzijdige bekroning, alles afgesloten door een koepeldak. De oorspronkelijke ingangspartij had een decoratieve omlijsting, die nu deels is gewijzigd en schuilgaat achter één van de recente aanbouwen. De toren heeft een verticale geleding in de vorm van vier steunberen op de hoeken.
De overgang van schacht naar reservoir-omhulsel is gemarkeerd met trapsgewijs verspringende uitkragingen. In het reservoirgedeelte is de watertoren in elk gevelvlak voorzien van een ondiepe, erkerachtige uitbouw, waarin oorspronkelijk telkens acht of zes kleine lichtopeningen waren aangebracht, die later zijn dichtgemetseld.
De watertoren zelf is een rijksmonument. Cultuurhistorisch gezien is de toren een bijzondere illustratie van de ontwikkeling van de watervoorziening in Noord-Brabant, en dient hij als voorbeeld van de ontwikkeling van de betonnen watertoren. Het gebouw heeft architectuurhistorische waarde vanwege de plaats die het inneemt binnen het werk van de architect Sangster en vanwege het bijzondere materiaalgebruik. Bovendien bezit de toren als voorbeeld van het werk van Sangster inmiddels ook zeldzaamheidswaarde: veel torens van Sangster zijn gesloopt of vernietigd in de oorlog, op de watertorens van 
