De zusters Penitenten hielden Memorieboeken bij over hun klooster en hun gemeenschap. Ze vertelden van alledaagse dingen, zoals de aansluiting van waterleiding aansluiten omdat de Maas vervuild was met overleden soldaten, maar ook bijzondere gebeurtenissen in de omgeving. Erna Hodenius schreef hun verhalen over. Deel 7 gaat over het einde en de nasleep van de oorlog.
26 april zijn alle evacuees onzer scholen weer naar hun woonplaatsen vertrokken. Zo zijn allen welgemoed en dankbaar aan de tralie afscheid komen nemen en hebben na dien tijd nog vaak ons klooster bezocht.
Ook rond 1960 ontvingen de zusters hun bezoek nog van achter tralies (BHIC, Beeldcollectie Ton Cruijsen nr. 1903-001898)
Toen we de scholen weer in orde hadden (ze zagen er danig uit) hebben wij ze ten gebruiken gegeven voor het onderricht Lager onderwijs, dat reeds zoolang had stil gelegen. De dorpsscholen moesten alsnog hersteld worden van de schade, die de inkwartiering der soldaten er had aangericht.
Van 3 mei 1945 tot 13 juni hebben de onderwijzeres juffr. Winthers er onderricht gegeven aan de meisjes in onze schoollokalen.
In mei 1945 hebben wij het tentje op onze bleek (een tramwagen) dat geplaatst was tegen over het geutje laten overbrengen midden in het bosch. Sterke mannen hebben het voortgerold op balken of ronde houten.
Op 4 mei 1945 werd het bezet gebied bevrijd, juist ’s avonds op den eerste vrijdag der maand, kwam de blijde tijding. Nu volgde op 7 mei de capitulatie van Duitschland. Op 9 mei was het Nationale feestdag. We hebben de heele dag gepraat, maar hebben uit dankbaarheid ook gezamelijke dankgebeden gehouden behalve de gewone geestelijke oefeningen.
Op 24 mei is het hier in Reek ook feest geweest in optocht met vele praalwagens. Wat waren we god veel dankbaarheid verschuldigd, we hadden met den oorlog zelve niemand geleden in gezondheid ondanks eenige ontbering. We hadden in het geestelijke alles nog overvloediger gehad dan anders. Elken dag bijna hebben we 2 H missen kunnen bijwonen, de paters Jesuiten kwamen gaarne hier een H mis lezen, omdat er zooveel priesters Jesuiten uit andere huizem verjaagd in Mariendaal waren. We kregen ook om de 2 maand ongeveer bezoek van pater directeur die hier dan telkens een paar dagen verbleef en ons eenige conferenties gaf. Jaarlijks houdt pater directeur hier ook enkele dagen visitatie.
In mei 1945 zijn we ook begonnen het goddelijke officie te reciteren, tot nu toe werd het slechts gewoon gebeden. De rector van ons klooster heet heer Sliepen een zeer vurig priester, heeft ons daarbij veel geholpen en ook geen moeite ontzien, we kregen elken week daarin oefening. Zijneerw gaf ons wekelijks ook liturgische les. Ook heeft zijneerw gezorgd dat een jufr. genaamd R. Entken uit Nijmegen hier maandelijks kosteloos zang en muziekles kwam geven aan onze zusters. Pater directeur heeft dit alles zeer bevorderd. Het goddelijk officie reciteren heeft in het begin aan onze zusters wel veel moeite gekost maar het is ook een groote verbetering geweest en we mogen wel wat eerherstel geven aan god voor het kwaad dat wordt bedreven: het zedenbederf in de wereld is toegenomen door het lang verblijf der Engelsen en Canadezen in Nederland en ook de woeker of zwarte handel en verder den bonnenhandel die de lediggang in de hand werkte. Dat werd door de Duitse regeering en ook door de nieuwe regeering zeer bestraft, maar kon niet uitgeroeid worden. De nieuwe regeering die aanstonds de politieke gevangenen heeft vrijgelaten, deed al het mogelijke om de leden der nationaal socialistische beweging NSB-ers genaamd op te sporen. Degenen die onderduikers hadden verraden bij de Duitse regering of dergelijke misdagen hadden begaan, werden met den dood gestraft, de minder schuldigen gevangen gezet.
Intusschen werden de zusters weer bezocht door hare familie. Het reizen gaat nog wel moeilijk, omdat stations enz vernield zijn, er loopen echter autobussen die de treinen vervangen en de zusters waren zoo benieuwd wat van de familie te hooren en of zij allen nog leefden. Over het algemeen viel alles zoo mee en waren in de families der zusters slechts enkele personen gesneuveld.
18 juni 1945 zijn we weer met het onderricht der bewaarschool begonnen, dat reeds jaar was gestaakt geworden.
1 juli zijn we weer begonnen met onderricht in de naaivakken,
M. Maassen, 1945-1961 rector van het Penitentenklooster (BHIC, fotonummer 1910-000961)
30 augustus 1945 is de zeereerw heer H Sliepen rector alhier verplaatst naar Deurne, zijneerw heeft hier ondanks zijn zwakke gezondheid en kort verblijf veel goed gedaan en is opgevolgd door den hoogeerw heer M. Maassen tot heden deken en pastoor van Kerkdriel. Zijneerw wiens pastorie en kerk bijna helemaal verwoest was, verlangde een lichtere bediening.
In juli en sept 1945 hebben alle menschen hun geld moeten inleveren aan de regeering wat niet ingeleverd was, werd waardeloos waardoor de zwarte handelaren zeer getroffen werden die zooveel geld bezaten, dat zij het onmogelijk konden verantwoorden.
Wil je meer verhalen van Erna Hodenius over de Penitenten in Reek lezen?
