Als je door zijn dossier bladert, krijg je bijna sympathie voor Cornelis Lips. Die jongen, geboren op 30 juli 1900, is er één uit een gezin van 16 kinderen. Dat zijn veel monden om te voeden. Zodra het kan, verlaat Cornelis de lagere school om te gaan werken als draadwerker om ervoor te zorgen dat er voldoende brood op de plank komt. De familie werkt hard en staat goed bekend. De buren spreken allen 'vol lof over dit gezin', dat in 'alles voorbeeldig' is, lezen we in het dossier van Cornelis.
Vol lof
Oké, er zijn wel wat kleine smetjes. Cornelis wordt een keertje ontslagen omdat hij niet wil overwerken, maar goed, hij had die avond net een afspraakje staan. Als hij uit dienst komt (weer met ‘vol lof’ achter zijn naam) mag hij terug naar zijn oude baas. Verder wordt er wat geroddeld; Cornelis zou ongeoorloofde omgang hebben met een gehuwde vrouw, en hij zou liefhebber zijn van detectiveromans. "Niet meer dan vier of vijf!", verdedigt Cornelis zich. En gewelddadig? Nooit.
Het is dan ook niet helemaal duidelijk hoe het zo mis kan gaan. Die decemberdag begint al raar: Cornelis maakt wel ontbijt maar eet maar een halve boterham. Met die half lege maag gaat hij naar een wedstrijd van Willem II en loopt daar een oude bekende tegen het lijf: een zekere Van Hest die zich al behoorlijk heeft ingedronken. Na de wedstrijd gaan ze met z’n tweeën op kroegentocht. Al snel wordt Van Hest geweigerd bij een café (want: te beschonken) en samen met Lips gaat ie op zoek naar een ander café. En die vinden ze: her en der worden twee, of drie, of vier ‘glaasjes’ gedronken. En dat terwijl Cornelis Lips nauwelijks heeft gegeten en normaal gesproken niet drinkt.
Genoeg glaasjes
Van Hest lijkt meer ervaring te hebben met de drank maar zoekt ruzie met iedereen die hij tegenkomt. Inmiddels weigert de kastelein beide jongemannen nog te schenken, hij vindt dat er wel genoeg ‘glaasjes’ zijn genuttigd. Op weg naar buiten gaat het mis. Er wordt wat geduwd en getrokken, Lips krijgt een schop onder zijn kont, verliest zijn hoed, loopt door maar... loopt weer terug.
En dan is het net de 44-jarige Alphons van Hoof - de man die juist de boel probeert te sussen - die Cornelis als eerste tegenkomt. Lips pakt zijn knipmes en steekt. Hij raakt een ader en een deel van de long van Van Hoof, die niet lang daarna overlijdt. De gebeurtenis is een ‘zeer groote slag voor de familie’. En de jonge Cornelis, door collega’s omschreven als ‘een vroolijke klant, die als zeer oppassend te boek staat en iemand die bij het geheele personeel in achting staat’, zit kalm, gelaten en vol berouw in de bak.
Vier jaar, luidt het vonnis.
Met dank aan tipgever Nel van Doorn!
Bron: register 23-677, Rolnummer 60: scans 100 tot en met 157
